تفاوت آرتروز کمر با دیسک کمر
کمردرد یکی از شایع ترین شکایات پزشکی است. به طور گسترده ای گزارش شده است که حدود 80 درصد بزرگسالان در دوره ای از زندگی خود دچار کمردرد می شوند. بیشتر کمر درد در طی چند روز تا چند هفته به خودی خود برطرف می شود و به دلیل بیماری مزمن مانند آرتروز یا دیسک کمر نیست. در حقیقت ، بیشتر درد حاد (کوتاه مدت) کمر به دلیل آسیب اسکلتی عضلانی مانند کشیدگی عضله یا پیچ خوردگی است.
اگر چه کمر درد هفته ها یا ماه ها ادامه دارد، وقت آن است که بررسی کنیم آیا یک بیماری پزشکی می تواند مسئول علائم باشد یا خیر. متأسفانه، بسیاری از افراد به آرتروز به عنوان علت کمر درد خود مشکوک نیستند، حتی اگر آرتروز در کمر بسیار شایع باشد. آرتروز در ناحیه کمر همچنین می تواند با دلایل دیگر کمردرد، مانند لیز خوردن یا دیسک بیرون زده یا سیاتیک همراه باشد، که باعث می شود تشخیص و درمان صحیح آن دشوار باشد.
متخصصین مرکز جامع توانبخشی امید برای تشخیص بین آرتروز کمر و دیسک کمر ابتدا از معاینه های دقیق بالینی آغاز می کنند سپس از جدیدترین و دقیق ترین روش های اسکن ستون فقرات کمک می گیرند. بعد از تشخیص علت کمردرد بهترین برنامه درمانی متناسب با شرایط خاص هر بیمار تجویز خواهد شد. برنامه درمانی با رویکرد پلکانی از روش های ساده مانند ورزش، دارو و فیزیوتراپی آغاز می شود. در صورت لزوم درمان های پیچیده تر تجویز خواهد شد.
فهرست مطالب
- 1 آرتروز کمر
- 2 دیسک بیرون زده یا دیسک کمر چیست؟
- 3 تشخیص
- 4 درمان آرتروز کمر و دیسک کمر
آرتروز کمر
وقتی به آرتروز فکر می کنید، ممکن است به زانو درد، لگن سفت یا انگشتان دردناک و متورم فکر کنید. بله، آرتروز معمولاً به مفاصل دست، زانو و پهلو حمله می کند. اما این بیماری ممکن است در هر مکانی که مفصل داشته باشید اتفاق بیفتد از جمله ستون فقرات در کمر.
آرتروز کمر یک بیماری نیست. بلکه انواع مختلف آرتروز ممکن است باعث کمر درد و سفتی آن شود. علائم ممکن است به مواردی مانند سایش مفاصل ستون فقرات، بیماری خود ایمنی و التهاب گسترده یا عفونت مربوط باشد. صرف نظر از محل دقیق یا دلیل فیزیولوژیکی، آرتروز در کمر می تواند دردناک باشد و اغلب این درد به صورت مزمن می شود.
“هرچه پیرتر می شوید، به آرتروز ستون فقرات مبتلا تر می شوید. “اغلب اوقات، افراد دچار آرتروز در کمر می شوند بدون اینکه حتی علائمی داشته باشند. در حالی که حدود 10 درصد از افراد سی ساله مبتلا به آرتروز کمر هستند که در تصویربرداری قابل مشاهده است [مانند اشعه ایکس]، بیش از 80 درصد افراد بالای 80 سال تغییرات آرتروز دارند که می توانید در تصویربرداری مشاهده کنید. درصد افرادی که علامت دارند بسیار کمتر است، به همین دلیل تصویربرداری معمول مفید نیست.”
در ادامه مطالب می خوانید که چه چیزی باعث آرتروز کمر می شود، انواع مختلف آرتروز کمر را می شناسید و نحوه درمان آرتروز کمر را بیشتر می شناسید.
علائم آرتروز در پشت
علائم رایج آرتروز کمر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کمردرد، به ویژه در ناحیه کمر
- دامنه حرکتی محدود
- سفتی و از دست دادن انعطاف پذیری در ستون فقرات، مانند عدم توانایی صاف کردن کمر یا چرخاندن گردن
- محدودیت عملکرد، مانند عدم توانایی در این که به راحتی از رختخواب بیرون بیایید، کفش خود را ببندید، لباس خود را بپوشید یا عوض کنید، یا انجام فعالیت بدنی یا ورزش
- حساسیت در مهره های آسیب دیده
- احساس سایش و ایجاد صدا هنگام حرکت ستون فقرات
- سوزن سوزن شدن، بی حسی، ضعف یا درد شدید و تیر در بازوها یا پاها در صورت تحت تأثیر قرار گرفتن اعصاب ستون فقرات
- سردرد (وقتی ستون فقرات فوقانی یا گردنی تحت تأثیر قرار گیرد)
- درد / تورم / سفتی در مفاصل دیگر، مانند زانوها، دست ها و پاها (شایع در آرتروز التهابی)
- خستگی
- دردی که در لگن، باسن یا ران احساس می شود
درمان درد دنبالچه در بارداری به علت فشار ناشی از رشد جنین با ورزش
اگرچه کمر درد یکی از علائم رایج است، اما همه افراد مبتلا به آرتروز در کمر، علائمی مانند درد ندارند، حتی کسانی که دچار آرتروز کمر پیشرفته هستند. از طرف دیگر، بعضی از افراد حتی قبل از مشاهده شواهد آرتروز در اشعه ایکس، ممکن است کمر درد را تجربه کنند.
دیسک بیرون زده یا دیسک کمر چیست؟
دیسک کمر یک بیماری دردناک است، که ممکن است ستون فقرات کمر (کمر) را تحت تأثیر قرار دهد. ستون فقرات یا ستون مهره ها که از 33 مهره تشکیل شده است، برای جذب نیرو در بین استخوان ها و تسهیل حرکت انعطاف پذیر، به بالشتک های قابل انعطاف و دیسکی شکل متکی است. در اثر ایجاد فشار بیش از حد و سختی های استفاده از آن، لایه خارجی دیسک می تواند یکپارچگی خود را از دست داده و باعث پارگی یا بیرون زدگی آن شود. ناحیه کمر، متشکل از پنج مهره پایین ستون فقرات، منبع مکرر درد دیسک کمر است.
دیسک هایی که بین مهره های کمر قرار گرفته اند، با مواد جاذب شوک پر شده و توسط یک لایه فیبر احاطه شده اند. با افزایش سن، پدهای انعطاف پذیر محتوای آب را از دست می دهند، در نتیجه آسیب پذیر می شوند حتی در هنگام استفاده معمولی. دیسک “لیز خورده” یا دیسک کمر هنگامی رخ می دهد که لایه بیرونی و سخت دیسک ترکیده و محتویات دیسک از دهانه آن عبور کند. همان طور که این تغییرات باعث فشار بر اعصاب نخاعی می شود، مبتلایان درد و سایر علائم را تجربه می کنند.
علل بروز دیسک کمر
ستون فقرات کمری از بزرگ ترین مهره های کمر تشکیل شده و نسبت به قسمت های قفسه سینه و گردنی ستون فقرات تحت فشار بیشتری قرار دارد. در نتیجه، دیسک کمر بیشتر از قسمت های دیگر ستون مهره ها در قسمت پایین کمر اتفاق می افتد.
تحمل وزن بالاتنه، ستون فقرات کمر به طور مداوم تأثیر حرکات روزمره مانند راه رفتن، خم شدن و رسیدن را به خود جذب می کند. ساختار انعطاف پذیر همچنین حرکت را تسهیل می کند و نیروهای تجربه شده در طی فعالیت های ورزشی را جذب می کند. دیسک کمر در نتیجه ضعیف شدن پدهای لاستیکی در اثر عواملی مانند گذشت زمان، از طریق تخریب طبیعی، یا در اثر یک حادثه یا آسیب ایجاد می شود.
در بسیاری از موارد، تشخیص دقیق یک علت اساسی دشوار است، اما موارد زیر ممکن است به کمردرد و دیسک کمر در ستون فقرات کمر کمک کنند:
- وزنه برداری سنگین
- نشستن طولانی مدت
- پیچ خوردگی تکراری
- رسیدن
- خم شدن به جلو یا پهلو
عوامل خطر اضافی برای دیسک در ناحیه پایین کمر عبارتند از:
- چاقی
- سیگار کشیدن
- استعداد ژنتیکی
- شرایط سخت کاری
- بی تحرکی در حین کار و یا کلا بیکاری و بی تحرکی
علائم یک دیسک کمر
دیسک کمر در ستون فقرات پایین کمر ممکن است باعث یک یا چند مورد از این علائم شود:
- کمر درد – مداوم یا متناوب، و ممکن است در اثر حرکت تشدید شود
- ضعف عضلات در اندام تحتانی
- بی حسی در پا
- اسپاسم عضلات در کمر
- بی نظمی اعمال مثانه و روده
- سیاتیک – دردی که از پایین کمر به داخل ساق پا یا ران پا کشیده می شود
تشخیص
تشخیص آرتروز و دیسک کمر در پشت با گرفتن شرح حال پزشکی و معاینه فیزیکی کمر و پاها برای ارزیابی تحرک یا انعطاف پذیری و اطمینان از عملکرد صحیح اعصاب آغاز می شود. دکتر درباره این موارد سوال خواهد کرد:
- در جایی که درد وجود دارد
- چه مدت درد ادامه داشته است
- درد چه حسی دارد و شدت آن چقدر است
- چه شرایط یا فعالیت هایی احساس درد را بهتر یا بدتر می کند
- چگونه درد بر عملکرد روزانه شما تأثیر می گذارد یا آن ها را محدود می کند
کمر درد التهابی: درمان با فیزیوتراپی، ورزش و داروهای ضدالتهابی
آزمایش ها تصویربرداری معمولاً برای کمک به تأیید تشخیص مورد نیاز است. اشعه X، عموما نخستین تصویربرداری درخواستی است. این تصاویر می توانند مفصل آسیب دیده در اثر خار استخوانی را مشخص نماید، اما نمی تواند بافت های نرم مانند عضلات، رباط ها یا دیسک های برآمده و آسیب را تشخیص دهد. برای جستجوی تغییرات یا آسیب هایی که در اشعه ایکس قابل مشاهده نیست، ممکن است آزمایش ها دیگری نیز انجام شود. این موارد ممکن است شامل استفاده از ام آر آی، سی تی، سونوگرافی، اسکن استخوان یا سایر آزمایش ها در صورت لزوم باشد. استاندارد طلایی برای تشخیص آرتروز در کمر، در واقع تزریقی به نام بلوک شاخه داخلی است، اما اغلب لازم نیست.
اگر پزشک شما شک دارد که می توانید نوعی آرتروز التهابی داشته باشید، ممکن است آزمایش خون را برای یافتن علائم التهاب مانند پروتئین واکنشی C یا میزان رسوب گلبول های قرمز تجویز کند.
سایر آزمایش ها خون ممکن است به دنبال نشانگرهای ژنتیکی مرتبط با اسپوندیلوآرتریت محوری مانند HLA-B27 یا آنتی بادی های مرتبط با آرتریت روماتوئید باشد (مانند فاکتور روماتوئید یا آنتی CCP).
درمان آرتروز کمر و دیسک کمر
درمان آرتروز کمر و دیسک کمر به فاکتورهای زیادی از جمله سن، سطح درد، نوع و شدت آسیب، سایر شرایط پزشکی و داروها و اهداف بهداشت شخصی بستگی دارد. از آنجا که آسیب مفصل غیرقابل برگشت است، درمان معمولاً بر کنترل درد و جلوگیری از آسیب بیشتر متمرکز است.
کاهش وزن
قرار نبود ستون فقرات مقدار زیادی اضافه وزن داشته باشد. حفظ وزن سالم به کاهش استرس و فشار به مفاصل کمک می کند و کاهش وزن اضافی می تواند منجر به درد کمتر و عملکرد بهتر شود. یک مطالعه نشان داد که افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند به طور قابل توجهی از انحطاط دیسک بیشتر در ستون فقرات کمر برخوردار هستند.
هدف شما خوردن مجموعه ای از غذاهای ضد التهابی است که ممکن است به کاهش التهاب کمک کند. میوه ها و سبزی ها، حبوبات و آجیل های رنگارنگ، روغن زیتون، ماهی و غلات سبوس دار را انتخاب کنید. از غذاهای به شدت فرآوری شده و کربوهیدرات های ساده مانند نان، ماکارونی و غذاهای حاوی قند اضافه خودداری کنید.
حفظ وزن سالم باعث کاهش نیروی اضافی در مفاصل می شود و یکی از مهم ترین جنبه های سلامت مفاصل است.
ورزش
وقتی کمرتان باعث درد می شود، ورزش آخرین چیزی است که می توانید در نظر داشته باشید. اما ورزش قسمت مهمی در مدیریت آرتروز و دیسک کمر است. قبل از شروع هر برنامه ورزشی جدید، با پزشک خود مشورت کنید. همچنین ممکن است بخواهید با یک متخصص طب فیزیکی یا مربی کار کنید که می تواند به شما نشان دهد چگونه تمرینات را اصلاح کنید تا درد شما را تشدید نکنند.
برای انواع التهابی آرتروز مانند اسپوندیلوآرتریت محوری، ورزش آرام، از جمله حرکات کششی در یوگا و پیلاتس، ممکن است باعث شود برای درد کمر حاد احساس بهتری داشته باشد زیرا به شما در مبارزه با سفتی ناشی از التهاب احیا شده کمک می کند.
برای آرتروز، تمرینات قدرتی منظم و تمرینات انعطاف پذیری برای کمک به تقویت عضلات مرکزی بدن و کمر مهم هستند، که از ستون فقرات سالم پشتیبانی می کنند و ممکن است به جلوگیری از تحلیل رفتن مفصل کمک کنند.
علت درد کف پا (خفیف و شدید) و درمان آن با فیزیوتراپی و ورزش
ورزش های قلبی عروقی و هوازی مانند پیاده روی، شنا یا دوچرخه سواری نیز برای تقویت گردش خون خوب در ستون فقرات و کمک به حفظ وزن سالم مهم است.
فیزیوتراپی
نشان داده شده است که فیزیوتراپی به اکثر انواع کمردرد کمک می کند. فیزیوتراپی به بهبود دامنه حرکتی و تقویت عضلات کمر و عضلات مرکزی بدن کمک می کند، که به مقدار زیادی در کاهش و بهبود درد کمر نقش دارند.
ترک سیگار
سیگار کشیدن به طور معمول آرتروز را در برابر درمان مقاوم تر می کند و کنترل آن دشوارتر می شود. این امر بر روی تمام بافت های بدن تأثیر می گذارد و توانایی بدن در بهبود خود را کاهش می دهد. “سیگار کشیدن برای سلامتی استخوان شما افتضاح است و بهبود استخوان را مختل می کند. متخصصین می گویند با دکتر خود در مورد راهکارهایی برای کمک به ترک سیگار صحبت کنید.
تنظیم وضعیت بدنی
یک فیزیوتراپیست می تواند آموزش وضعیتی را ارائه دهد تا مطمئن شوید نحوه نشستن و ایستادن شما بیشتر به کمر درد شما کمک می کند. وضعیت شما باید صاف و عمودی باشد و کمی خمیده باشید.
از کم تحرکی خودداری کنید
همچنین مهم است: اگر شغلی دارید که بی تحرکتان می کند در فواصل منظم بی تحرکی را کنار بگذارید. نشستن به مدت طولانی برای کمر خوب نیست. مدتی در طول روز استراحت کنید یا از میز ایستاده استفاده کنید. همچنین بهتر است به ایستگاه کاری خود مراجعه کرده و در صورت لزوم تنظیماتی را انجام دهید. ممکن است بخواهید از صندلی ارگونومیک استفاده کنید که پشتیبانی مناسب از کمر یا ابزارهایی مانند ماوس ارگونومیک کامپیوتر یا پایه کامپیوتر را در اختیار شما قرار دهد.
داروها
مسکن ها (مانند استامینوفن) می توانند به بهبودی درد خفیف تا متوسط کمک کنند و به عنوان داروی خط اول برای تسکین درد در نظر گرفته می شوند. NSAIDهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil) و ناپروکسن (Aleve) و همچنین NSAIDهای تجویز شده می توانند به تسکین درد و تورم مفاصل کمک کنند. با این حال، اگرچه بسیاری از NSAID ها بدون نسخه در دسترس هستند، اما می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند (مانند زخم معده، افزایش خطر حمله قلبی و مشکلات کلیوی)، به خصوص در صورت مصرف طولانی مدت و یا در دوزهای بالا. NSAIDها خط اول درمان در آرتروز و روماتیسم مفاصل هستند و همچنین در اسپوندیلوآرتریت محوری برای کاهش درد و سفتی استفاده می شوند. در آرتریت التهابی، می توان از آن ها به همراه سایر داروها برای درمان التهاب، درد و تورم استفاده کرد.
کورتیکواستروئیدها
استروئیدها داروهای ضد التهابی هستند که ممکن است در صورت وجود علت التهابی کمردرد استفاده شوند. اگر یک نوع التهاب سیستمیک از آرتروز داشته باشید، ممکن است پزشک در ابتدا یک استروئید تجویز کند. با این حال، اگر آرتروز التهابی ندارید، استروئیدها معمولاً توصیه نمی شوند.
توانبخشی با رادیوفرکانسی
اگرچه از نظر فنی این روش یک دارو نیست، گزینه دیگر توانبخشی با رادیوفرکانسی است، که روشی سرپایی می باشد که در آن اعصاب مفصل فاست با سوزن می سوزند. این درمان می تواند تسکین درد طولانی مدت را برای برخی از بیماران ایجاد کند. درد می تواند برای یک تا دو سال کاهش یابد. با این حال، ممکن است در همه بیماران موثر نباشد و در دستورالعمل های اخیر درمان آرتروز آمده است که فقط شواهد محدودی در مورد اثربخشی آن وجود دارد. این ماده در آرتروز زانو اثر محدودی دارد، اما دستورالعمل ها در مورد آرتروز ستون فقرات توضیحی نمی دهند. مطالعات دیگر نشان می دهد که توانبخشی با رادیوفرکانسی برای ستون فقرات بسیار موثر است.
تفاوت آرتروز و پوکی استخوان
آرتروز و پوکی استخوان از رایج ترین بیماری ها به شمار می رود و در اغلب مواقع این دو بیماری با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند؛ چراکه برخی از بیماران دچار هر دو بیماری هستند و اغلب علائمی یکسان دارند، در واقع هم در پوکی استخوان و هم در آرتروز بیماران دچار درد و محدودیت حرکات بدنی می شوند.
تشخیص و علت درد برای پزشکان بسیار حائز اهمیت است، زیرا با تشخیص دقیق درمانی موثر و دقیق برای بیماران انجام می دهند. از آنجایی که این دو بیماری در اغلب مواقع با یکدیگر اشتباه گرفته می شود، ما در این مقاله قصد داریم در خصوص هر یک از این موارد اطلاعات دقیق و کاملی را در اختیار شما قرار دهیم.
آرتروز و پوکی استخوان چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟
پوکی استخوان، بیماری استخوانی ست؛ در صورتی که آرتروز، بیماری مفصلی است، به همین جهت درمانی که برای این دو بیماری در نظر گرفته می شود، کاملا با یکدیگر متفاوت است.
پوکی استخوان
زمانی که فردی دچار پوکی استخوان می شود، قدرت استخوان ها کاهش می یابد و به دنبال آن احتمال شکستگی استخوان ها نیز افزایش می یابد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید به این بیماری لقب «دزد خاموش» داده اند؛ چراکه بدون هیچ علائمی پیشرفت می کند و کم کم کلسیم موجود در استخوان ها را به سرقت می برد و شخص متوجه نمی شود.
در واقع ممکن است این بیماری به حدی پیشرفت کند که بیمار با انجام کارهای ساده، مانند خم شدن به جلو یا حتی عطسه کردن دچار شکستگی استخوان شود.
آرتروز
در آرتروز بیماران با یک بیماری مفصلی مواجه هستند. همچنین این بیماری به عنوان «مفصل دژنراتیو» شناخته می شود، مفاصل به دلیل از بین رفتن غضروف مفصلی باریک شده و در نتیجه دچار سفتی مفصل می شوند، در پی آن تحرک و فعالیت بیمار طی روز کاهش پیدا می کند.
به طور کلی آرتروز منجر به درد، سفتی و کاهش حرکت مفصل آسیب دیده می شود که در نهایت کیفیت زندگی بیمار تحت تاثیر قرار می گیرد. برخلاف پوکی استخوان، این بیماری رفته رفته و زمانی که در حال پیشرفت است، منجر به علائمی همچون درد می شود و مفصل بزرگی مانند لگن، زانو و حتی ستون فقرات را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
با علائم پوکی استخوان و آرتروز آشنا شوید
پوکی استخوان
پوکی استخوان از آنجایی که بدون علائم پیشرفت می کند، لقب دزد خاموش یا درد خاموش را گرفته است. در واقع این بیماری به گونه ای است که فرد متوجه این پوکی استخوان نمی شود تا زمانی که متوجه شکستگی استخوان خود شود. هنگامی که استخون به دلیل پوکی استخوان به شدت ضعیف شده باشد، حتی حرکات ساده مانند خم شدن برای برداشتن یک وسیله می تواند منجر به شکستگی استخوان شود.
شکستگی در قسمت هایی مانند لگن، ستون فقرات و مچ دست شایع ترین شکستگی های مرتبط با پوکی استخوان است.
علائم آرتروز
آرتروز در اغلب مواقع در قسمت هایی مانند لگن، زانو، پا، ستون فقرات و انگشتان تاثیر می گذارد. به طور کلی آرتروز در هر قسمتی که ایجاد شده باشد، منجر به درد می شود. درد در اثر فعالیت بیش از حد مفصل و بی حرکتی طی مدت زمان طولانی ایجاد می شود.
نحوه تشخیص این دو بیماری چگونه است
نحوه تشخیص هر دو موارد با یکدیگر متفاوت است، در ادامه برای شما توضیح خواهیم داد:
پوکی استخوان
پوکی استخوان از طریق آزمایش (دانسیتومتری) تراکم مواد معدنی در استخوان مشخص می شود. این آزمایش ساده و بدون درد است که میزان تراکم ستون فقرات و مفصل ران اندازه گیری می شود.
آرتروز
فوق تخصص درد تنها با مطلع شدن شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی و تصویربرداری اشعه ایکس، مفصل آسیب دیده را تشخیص می دهد.
همچنین بیماران کاهش فعالیت های روزانه و کیفیت زندگی خود را به پزشک گزارش می دهند.
عوامل خطرساز در ایجاد آرتروز و پوکی استخوان
با آگاهی داشتن از عوامل خطرساز می توانید از ایجاد چنین بیماری هایی جلوگیری کنید:
عوامل خطرساز پوکی استخوان
کمبود مواد معدنی در استخوان ها را می توان به عنوان یک عامل خطرساز در ایجاد شکستگی و در نهایت پوکی استخوان دانست.
- افزایش سن
- سابقه خانوادگی
- سابقه شکستگی استخوان
- سابقه ضربه در اثر زمین خوردن
- استفاده از داروهای خاص مانند کورتیکواستروئیدها
این موارد می تواند در ایجاد پوکی استخوان و شکستگی نقش مهمی داشته باشند.
عوامل خطرساز آرتروز
- سابقه خانوادگی؛
- عدم تحرک بدنی و فعالیت فیزیکی؛
- اضافه وزن؛
- فعالیت بیش از حد که منجر به آسیب به مفصل می شود.
درمان آرتروز و پوکی استخوان
پوکی استخوان
پوکی استخوان را می توان با تغییر سبک زندگی و دارو درمانی درمان کرد. اگر مواد غذایی سرشار از کلسیم و ویتامین D مصرف کنید، همچنین فعالیت های ورزشی منظمی داشته باشید، می توانید از این بیماری جلوگیری کنید یا در صورت ابتلا به پوکی استخوان خود را درمان کنید.
تمریناتی مانند وزنه برداری و تمرینات قدرتی می تواند به کنترل درد و بهبود قدرت استخوان ها و عضلات کمک کند. در برخی از مواقع اگر فردی به دلیل پوکی استخوان، دچار شکستگی لگن شده باشد، باید جهت ترمیم عمل جراحی انجام گیرد. به طور کلی اگر دچار پوکی استخون باشید داروهای زیادی جهت کاهش خطر شکستگی استخوان ها وجود دارد.
درمان آرتروز
آرتروز غیرقابل برگشت است. همه ما این بیماری را تجربه خواهیم کرد، در واقع با افزایش سن شانس ابتلا به آرتروز افزایش می یابد. در نهایت تنها درمانی که برای این بیماری در نظر گرفته می شود، تعویض مفصل است. در تعویض مفصل، مفصل آسیب دیده با پروتز جایگزین می شود.
با راهکارهایی از قبیل خودداری از فعالیت های بیش از اندازه، ورزش، داروهای مسکن، درمان های خانگی از قبیل کاهش وزن می توان این بیماری را کنترل کرد.