علت باز نشدن کامل آرنج دست

قفل شدن مفصل زانو به موقعیتی اطلاق می شود که پای فرد در جای خود قفل شده و نتوان آن را خم و راست کرد که در یکی از دو دسته ی زیر طبقه بندی می شوند:

دسته ی اول، قفل شدن حقیقی زانوست که در طی آن یک مانع مکانیکی در داخل مفصل، از حرکت زانو جلوگیری می کند. این حالت معمولا زمانی اتفاق می افتد که فرد پای خود را تا حد امکان صاف می کند. دسته ی دوم، قفل شدن کاذب زانوست که در طی آن، درد شدید به طور موقتی تحرک زانو را محدود می کند. قفل شدن حقیقی زانو معمولا نادر است.

در این مقاله، به علل شایع قفل کردن زانو و روش های درمان احتمالی آن ها می پردازیم.

قفل شدن حقیقی زانو

مفصل زانو طوری طراحی شده است که می تواند خم و راست شده و اندکی نیز بچرخد. اگر چیزی در درون مفصل گیر کند، حرکت پا را محدود کرده موجب خشکی زانو شده و آن را قفل می کند. مانند این که زانو کاملا از کار افتاده و نمی تواند آن را حرکت داد. معمولا قبل از این که فرد دوباره بتواند پای خود را حرکت دهد، به چند دقیقه حرکت آرام و یا  تکان دادن نیاز خواهد بود. در برخی موارد نیز، دخالت متخصص لازم است تا قطعه ی مشکل ساز را از سر راه بردارد. به این حالت قفل شدن حقیقی مفصل زانو می گویند، زمانی که جسمی به صورت فیزیکی جلوی حرکت مفصل را گرفته باشد.

قفل شدن حقیقی زانو، بسته به موارد مختلف می تواند دردناک و یا بدون درد باشد. در این نوع از قفل شدن زانو، معمولا راست کردن پا مشکل شده و فرد نمی تواند پای خود را کاملا صاف کند.

علت ها و دلایل

1) پارگی مینیسک :

مینیسک لایه ی ضخیمی از غضروف است که سطح درونی مفصل را پوشانده و علاوه بر بازی کردن نقش ضربه گیر، حرکت مفصل را نیز روان تر می کند. اگر مینیسک پاره شود، تکه ی پاره شده ی آن ممکن است در مفصل گیر کرده و باعث قفل شدن آن گردد. شایع ترین نوع پارگی مینیسک زانو که می تواند باعث قفل شدن زانو گردد، “پارگی دسته سطلی” نام دارد. در این حالت، قسمتی از مینیسک پاره شده ولی همچنان به مینیسک متصل می ماند و بدین صورت می تواند در اطراف آن ناحیه در حرکت باشد. با حرکت کردن مفصل زانو، این تکه ی پاره شده ممکن است به اندازه ای بزرگ باشد که در مفصل گیر کرده و باعث قفل شدن آن گردد. پارگی مینیسک یکی از اصلی ترین علل درد زانو نیز می باشد.

ایجاد آسیب، معمولا در اثر چرخیدن بر روی یک زانو و یا فرسودگی تدریجی مفصل می تواند علت پارگی مینیسک زانو باشد. می توانید در بخش علائم پاره شدن مینیسک زانو ، اطلاعات بیشتری کسب کنید.

2) استخوان ضعیف و شکننده

عامل دیگری که می تواند باعث قفل شدن زانو گردد، زمانی است که تکه ای استخوان از مفصل زانو شکسته شده و پس از جدا شدن آزادانه در آن محیط گردش کند. همانند پارگی مینیسک، اگر استخوان شکسته شده نیز به جای اشتباهی برود، می تواند در آن جا گیر افتاده و باعث قفل شدن زانو در یک موقعیت خاص گردد.

تکه ی استخوان ممکن است در اثر یک آسیب و یا یک عارضه ی پزشکی مانند ابتلا به علائم ارتروز زانو و یا استئو کندریت دیسکان، شکسته شده باشد.

آرتروز

آرتروز و روند طبیعی پیر شدن فرد، می توانند احتمال قفل شدن زانو را افزایش دهند و علت زانو درد می باشد . با گذشت زمان، غضروفی که استخوان ها را در زانو پوشش می دهد فرسوده شده و به تدریج از بین می رود. غضروف تکه تکه شده ممکن است در درون مفصل زانو گیر افتاده و باعث بروز علائم آرتروز زانو شده و  خم شدن آن را نا ممکن کند. اگر غضروف کاملا از بین رفته باشد، ممکن است که تراشه های استخوانی نیز در مکانیسم مفصل زانو اختلال ایجاد کرده و باعث قفل شدن آن بشوند. به این عارضه استئو کندریت دیسکان می گویند.

ورزش شدید

ورزش شدید و یا کشیده شدن ماهیچه های ران می توانند علت های ب قفل شدن زانو باشند. هر گونه ضعف یا گرفتگی در ماهیچه های خارجی ران می تواند می تواند باعث اختلال در تعادل کشکک زانو گردد. کشکک نیز تا زمانی که ماهیچه به حالت عادی خود باز نگردد، در همان حالت باقی خواهد ماند. حتی زمانی که کشکک زانو دوباره به درستی تراز شده و تعادل خود را به دست بیاورد، مدت زمان زیادی برای بازگشت دامنه ی حرکتی طبیعی به زانو طول خواهد کشید.

قفل شدن کاذب

در برخی موارد اگر درد به اندازه ی کافی شدید باشد می تواند زانو را از حرکت عادی خود باز دارد. این اتفاق زمانی می افتد که مکانیسم حفاظتی بدن فعال شده و با محدود کردن حرکات، سعی در کاهش هر گونه آسیب احتمالی دارد. این امر معمولا با اسپاسم و گرفتگی ماهیچه ها و نگه داشتن پا در یک موقعیت خاص انجام می شود. به این حالت، قفل شدگی کاذب زانو می گویند. تفاوت این حالت با قفل شدگی حقیقی زانو در این است که چیزی در درون خود مفصل گیر نیافتاده و در حالی که زانو در ابتدا قفل می شود، پس از مدت زمان کوتاهی می توان دوباره آن را حرکت داد. این عارضه معمولا یک حالت “ناگهانی” است که حرکت فرد را محدود کرده ولی به سرعت از بین می رود. قفل شدن کاذب زانو می تواند هم خم شدن و هم راست شدن زانو را محدود کند در حالی که قفل شدن حقیقی معمولا تنها راست شدن زانو را محدود می کند.

علت ها و دلایل

علت قفل شدن زانو می تواند به عوامل زیر مربوط باشد:

تورم : وجود مایع بیش از اندازه در درون کپسول مفصل، می تواند حرکت آن را محدود کرده و با دلیل فشار وارده، از خم و راست شدن پا جلوگیری کند.

التهاب : التهاب ساختار های درون و اطراف زانو نیز می تواند حرکت آن را محدود کند. شایع ترین علل این عارضه، آرتروز روماتوئید و نقرس می باشند.

حرکت نامناسب کشکک زانو : وجود مشکل در حرکت کشکک زانو بر روی شکاف جلوی زانو می تواند باعث قفل شدن کاذب زانو گردد. این عارضه معمولا بسیار دردناک است.

سندرم پلیکا : علت سندروم پلیکا ، ایجاد تنش در پلیکای میانی (یک شکاف بر روی بافت سینوویال پوشاننده ی مفصل) بوده و می تواند باعث قفل شدن کاذب زانو گردد.

آسیب به زانو : ایجاد هر گونه آسیب به هر یک از ساختار های زانو که بتواند درد شدید ایجاد کند، ممکن است باعث اسپاسم عضلانی شده و منجر به قفل شدن زانو گردد. برای مثال می توان به پیچ خوردگی رباط زانو اشاره کرد.

درمان

روش درمان قفل کردن زانو، به علت قفل شدن آن بستگی دارد. تنها در موارد شدید، عمل جراحی لازم خواهد بود.

• اگر علت قفل شدن زانو  پارگی مینیسک است، ممکن است به شما توصیه شود که از روش هایی از قبیل یخ درمانی، دارو درمانی، تزریق PRP (پلاسمای غنی شده با پلاکت) و یا فیزیو تراپی استفاده کنید.

• استفاده از زانو بند های طبی نیز می تواند برای کاهش علائم آزار دهنده مناسب بوده و همچنین از آن حمایت کند. زانو بند طبی نه تنها زانو را مستحکم تر می کند، بلکه آن را گرم نیز نگه می دارد. برای انتخاب یک زانو بند طبی مناسب، با پزشک خود مشورت کنید.

• در برخی از موارد، می توانید با استفاده از یک پد گرم کننده بر روی زانو، از شر خشکی و گرفتگی و درد زانو خلاص شوید. برای بهبودی زانو، دمای پد را بر روی درجه های پایین تنظیم کرده و آن را به مدت 10 تا 20 دقیقه بر روی زانو ی آسیب دیده ی خود قرار دهید. در صورت دسترسی نداشتن به یک پد گرم کننده، می توانید از حوله ی گرم و یا کیسه ی آب گرم  برای درمان قفل شدن زانو نیز استفاده کنید.

• فیزیو تراپی و برخی از تکنیک های آن، برای باز کردن قفل زانو بسیار موثر اند.

• به منظور رهایی از درد و التهاب قفل شدن زانو، دارو های مخصوص وجود دارند که احتمالا پزشک آن ها را برای شما تجویز خواهد کرد. اگر درد و التهاب بسیار شدید باشند، ممکن است پزشک برای درمانقفل شدن زانوزانو، به شما توصیه کند که تحت عمل جراحی قرار بگیرید.

چند نکته

اگر در زانوی خود احساس درد می کنید، فعالیت های فیزیکی از جمله کوه نوردی، وزنه برداری، زانو زدن، دویدن و جمباتمه زدن را متوقف کنید. انجام این فعالیت ها تنها می تواند منجر به آسیب بیشتر به زانو و بد تر شدن آن گردد. همچنین، یک لیست از فعالیت هایی که برای شما درد ایجاد نمی کنند تهیه کرده و انجام این فعالیت ها را ادامه دهید.
هنگام خواب در شب، زانو های خود را خم نکنید و از چمباتمه زدن در طول خواب خودداری کنید. در عوض سعی کنید که به هنگام خواب، پا های خود را کشیده و مستقیم نگاه دارید. با احساس اولین علائم درد، بلافاصله با پزشک خود تماس گرفته و به او مراجعه کنید تا او بتوانید مشکل زانوی شما را تشخیص داده و سریعا یک راه حل برای درمان قفل شدن زانو به شما ارائه دهد.

درد آرنج، ممکن است از احساس سوزش تاندون ملتهب شده تا درد شدید همراه با شکستگی یا دررفتگی آرنج باشد، این درد ممکن است بیاید و برود، ثابت باشد، با حرکات بازو بدتر شود و یا با علائمی مانند بی‌حسی و سوزن سوزن شدن دست همراه باشد. اگرچه درد از یک منبع مشترک نشات گرفته است اما علل منحصر به فرد زیادی مثل آرنج تنیس بازان گرفته تا شکستگی برای آن وجود دارد. به همین دلیل است مراجعه به پزشک برای یک ارزیابی جامع بسیار مهم است.

در پایان، تشخیص دقیق بخش مهمی از یک برنامه درمانی مناسب است برنامه‌ای که معمولاً شامل استراحت، حمایت از آرنج، داروهای ضد التهاب، فیزیوتراپی و به ندرت جراحی است.

علت درد آرنج

علل متعددی برای درد آرنج وجود دارد در اینجا چند مورد از آنهایی که توسط فعالیت‌های تکراری و یا آسیب دیدگی آغاز شده‌اند آورده شده است:

اپیکوندیلیت‌های جانبی

اپیکوندیلیت‌های جانبی که آرنج تنیس بازان نیز نامیده می‌شود، شایع‌ترین علت درد آرنج است و به التهاب تاندون اشاره دارد که استخوان آرنج را به عضلات ساعد که برای باز و بسته شدن مچ دست و انگشتان استفاده می‌شود متصل می‌کند. افرادی که به طور تکراری از عضلات ساعد خود مانند تنیس بازان، وزنه برداران، نقاشان، و لوله‌کش‌ها استفاده می‌کنند، بیشتر مستعد ابتلا به اپیکوندیلیت‌های جانبی هستند.

به طور معمول، درد آرنج از اپیکوندیلیت جانبی به حالت سوزش رخ می‌‎دهد، به تدریج می‌آید، و با فعالیت‌هایی که شامل استفاده از عضلات اکستانسور ساعد مانند چرخاندن آچار، مخلوط کردن خمیر در هنگام پخت، نگه داشتن راکت تنیس است، بدتر می‌شود. مشکل در گرفتن اشیاء یکی دیگر از علائم احتمالی اپیکوندیلیت جانبی است.

اپیکوندیلیت میانی

مثل اپیکوندیلیت‌های جانبی، اپیکوندیلیت داخلی (“آرنج گلف باز”) باعث ناراحتی در اطراف مفصل آرنج می‌شود. با این حال علائم اپیکوندیلیت داخلی در قسمت میانی آرنج قرار دارد و ناشی از التهاب تاندون است که استخوان آرنج را به عضلات ساعدی که برای خم کردن مچ دست و انگشتان استفاده می‌شود متصل می‌کند. گرفتن اشیا در دست به زور و به صورت تکراری (به عنوان مثال، در باشگاه گلف، راکت، یا ابزارآلات سنگین) اغلب چیزی است که باعث اپیکوندیلیت داخلی می‌شود. البته ضعف ساعد نیز ممکن است رخ دهد.

بورسیت پشت آرنج

بورسیت اولکرانون (قوزک آرنج) یک محفظه پر از مایع است که بین نوک استخوان آرنج و پوست قرار دارد. هنگامی که یک بیمار بورسیت اولکرانون دارد، یعنی در پشت مفصل روی برجستگی استخوانی به نام اولکرانون تورم و حساسیت به درد دارد. اگر تورم به اندازه کافی بزرگ شود، ممکن است فرد نتواند آرنج خود را به طور کامل حرکت دهد.

بورسیت حاد (“ناگهانی”) اولکرانون معمولاً در نتیجه نقرس، عفونت، یا آسیب دیدگی به آرنج ایجاد می‌شود. اگر بورسا عفونت کند، نوک آرنج قرمزی و گرما گسترش می‌یابد و بعضی‌ها نیز تب می‌کنند.

بورسیت مزمن، به این معنی است که وضعیت به آرامی در طول زمان افزایش پیدا می‌کند، معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد و تکراری (برای مثال فشار طولانی مدت بر آرنج‌ها) یا آرتروز التهابی (برای مثال آرتروز روماتوئید) این اتفاق رخ می‌دهد.‌

تاندونیت دوسر و سه سر 

تاندون دوسر یک بافت سخت و فیبری است که عضله دوسر را به جلوی استخوان آرنج متصل می‌کند، در حالی که تاندون سه سر عضله سه سر را به پشت استخوان آرنج متصل می‌کند.

تاندونیت دوسر بیشتر ناشی از فعالیت تکراری عضلانی دوسر (به عنوان مثال بلند کردن جعبه‌های سنگین) است و باعث درد در جلوی آرنج می‌شود. از سوی دیگر تاندونیت سه سر (که از تاندونیت دوسر کمتر شایع‌تر است) باعث درد در پشت آرنج می‌شود و بیشتر افرادی مبتلا می‌شوند که به طور تکراری آرنج خود را تحت فشار باز می‌کنند (برای مثال وزنه برداران).

اگر یک تاندون دوسر یا سه سر پاره شود، ممکن است درد ناگهانی و شدید، همراه با احساس گازگرفتگی و پرش در عضله ایجاد شود. تورم و کبودی نیز ممکن است در نزدیکی آرنج و ساعد رخ دهد و یک توده قابل مشاهده بر روی قسمت فوقانی بازو تشکیل شود.

سندرم تونل کوبیتال آرنج

عصب اولنار از گردن به سمت دست شما حرکت می‌کند. گاهی اوقات، وقتی عصب داخل آرنج می‌پیچد فشرده می‌شود. این وضعیت سندرم تونل کوبیتال نامیده می‌شود. همراه با درد در داخل آرنج، سندرم تونل کوبیتال اغلب باعث بی‌حسی و سوزش انگشتان پنجم (“کوچک”) و چهارم (“حلقه”) می‌شود. گاهی اوقات مردم احساس می‌کنند که ساعدشان تیر می‌کشد و یا گرفتگی ضعیفی در دستشان احساس می‌کنند.

سندرم تونل رادیال

سندرم تونل رادیال وضعیت غیرمعمولی است که از فشرده سازی عصب رادیال نشات می‌گیرد. عصب رادیال به پایین بازو حرکت می‌کند و عضله سه سر و عضلات اکستانسور مچ دست (که به ترتیب در پشت بازو و قسمت فوقانی ساعد قرار دارد) را کنترل می‌کند. اغلب اوقات این تشخیص برای افرادی در نظر گرفته می‌شود که به چرخش تکراری عضلات ساعد می‌پردازند (برای مثال نجار یا مکانیک).

علاوه بر درد مبهم در ساعد که به تدریج پیش می‌آید, یک فرد با سندرم تونل رادیال ممکن است در پشت دست بی‌حسی داشته باشد و این احساس تا پشت ساعد گسترش پیدا کند.

شکستگی آرنج

اکثرا شکستگی آرنج پس از آسیب‌هایی مانند سقوط بر روی آرنج یا دستی که بیش از حد کشیده شده، یا ضربه مستقیم به آرنج، مانند تصادف رانندگی، در اطراف آرنج رخ می‌دهند.

شایع‌ترین شکستگی‌های آرنج شکستگی‌های اولکرانون و شکستگی سر رادیال هستند. علائم شکستگی آرنج شامل یک درد ناگهانی و شدید در آرنج و ساعد، همراه با تورم، بی‌حسی احتمالی و سوزش در دست، و یا ناتوانی در صاف کردن بازو هستند.

در رفتگی آرنج

در رفتگی آرنج شایع نیست و معمولاً زمانی رخ می‌دهد که فرد بر روی دست که بیش از حد کشیده شده است بیفتد. هنگامی که دست با زمین تماس پیدا می‌کند، نیروی سقوط به آرنج منتقل می‌شود که آن را از سوکت خود به بیرون می‌چرخاند. به عبارت دیگر، استخوان‌های آرنج – استخوان بازو و دو استخوان از ساعد (رادیال و اولنا) از هم ترازی طبیعی خود خارج می‌شوند.

همراه با درد زیاد آرنج، در رفتگی اغلب باعث تغییر شکل قابل مشاهده آرنج، تورم، و کبودی در اطراف مفصل می‌شود. برخی افراد نیز بی‌حسی و سوزش در دست را تجربه می‌کنند.

 چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر درد آرنج شما شدید یا مداوم است، بسیار مهم است که برای تشخیص مناسب به پزشک خود مراجعه کنید. از دیگر نشانه‌هایی که نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارند در قسمت زیر آورده شده است:

• ناتوانی در حمل اشیاء و یا استفاده از بازوی شما
• آسیبی که باعث تغییر شکل مفصل آرنج می‌شود
• درد آرنج که در شب یا هنگام استراحت رخ می‌دهد
• ناتوانی در صاف کردن یا خم کردن بازو
• تورم یا کبودی قابل توجه در اطراف آرنج
• نشانه‌های عفونت، از جمله تب، قرمزی، و گرمی

تشخیص

تشخیص درد آرنج به طور کلی به صورت بالینی انجام می‌شود، به این معنی که تنها از طریق ارزیابی سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی انجام می‌شود. گاهی اوقات، آزمایشات تصویربرداری مانند اشعه ایکس برای رد احتمال شکستگی، مورد نیاز است.

 سابقه پزشکی

قبل از معاینه آرنج، پزشک در مورد زمان شروع درد آرنج، نوع و دفعات ورزش یا فعالیت‌های شغلی که انجام می‌دهید و اینکه آیا اخیراً زمین خوردن یا ضربه خورده‌اید، سوال خواهد کرد.

علاوه بر این درد، او از شما می‌پرسد که آیا علائم دیگری مانند بی‌حسی یا گزگز (که نشان دهنده درگیری عصب است)، تورم (که التهاب را نشان می‌دهد) یا تب (که احتمال عفونت احتمالی را نشان می‌دهد) دارید؟

معاینه فیزیکی

در طول معاینه فیزیکی، پزشک ابتدا آرنج، بازو و بالای بازو را از نظر کبودی، تورم، قرمزی و یا تغییر شکل بررسی می‌کند. او همچنین استخوانها، عضلات و تاندون‌های بازو و آرنج را فشار داده و حرکت می‌دهد تا حساسیت و دامنه حرکت را ارزیابی کند.

علاوه بر معاینه اسکلتی – عضلانی، پزشک معاینه عصبی مختصری از بازو و دست را برای بررسی اختلالات حسی و ضعف عضلانی انجام می‌دهد.

تست‌های تصویربرداری

آزمایش‌های تصویربرداری مختلفی ممکن است برای تأیید یا حمایت از تشخیص درد آرنج شما مورد نیاز باشد. به عنوان مثال برای تشخیص شکستگی آرنج یا در رفتگی به آزمایش اشعه ایکس نیاز باشد، حتی ممکن است برای بررسی بهتر تاندون دوسر آزمایش ام آر آی توصیه شود، به خصوص اگر احتمال پارگی تاندون وجود داشته باشد.

درمان درد آرنج

درمان درد آرنج به تشخیص زمینه‌ای بستگی دارد. بنابراین، ضروری است که علت وضعیت خود را توسط یک متخصص قبل از شروع هر برنامه درمانی خاص تعیین کنید.

استراحت

بخش زیادی از درد آرنج (به استثنای شکستگی آرنج یا در رفتگی) را می‌توان با راهکارهای ساده، خود مراقبتی (روشی که شما در سلامت مفصل آرنج نقش فعال دارید) کنترل کرد. اولین روش درمانی برای بسیاری از بیماری‌های مفصل آرنج، استراحت دادن به مفصل است که اجازه می‌دهد التهاب حاد فروکش کند. با این حال مهم است که هنگام انجام این کار احتیاط کنید، زیرا بی‌حرکتی طولانی مدت باعث سفتی مفصل می‌شود.

در عوض، سعی کنید از فعالیت‌هایی که باعث بدتر شدن درد آرنج مانند حرکات تکراری یا شدید بازو در اپیکوندیلیت می‌شوند خودداری کنید فشار طولانی مدت آرنج موجب التهاب بورسیت پشت آرنج و بلند کردن اجسام سنگین موجب التهاب عضله دو سر، می‌شوند.

یخ 

بسته‌های یخ از جمله رایج‌ترین درمان‌های مورد استفاده برای درد آرنج، به ویژه اپیکوندیلیت و بورسیت اولکرانون (پشت آرنج) هستند. یخ به طور کلی برای مرحله دردناک اولیه مناسب است. می‌توانید برای انجام این کار یخ را روی آرنج خود (بهتر است یک حوله بین کیسه یخ و پوست خود قرار دهید) به مدت 15 تا 20 دقیقه، سه بار در روز استفاده کنید. همچنین اگر یخ را به مدت 15 دقیقه پس از استفاده فعال از بازوی خود روی آرنج خود بگذارید بسیار موثر خواهد بود.

کشش عضلات

کشش عضلات و تاندون‌هایی که اطراف مفصل آرنج هستند می‌توانند سفتی را به حداقل برسند و انعطاف پذیری عضلانی را بهبود بخشند.

پوشیدن بریس، آتل یا پد آرنج

برای اپیکوندیلیت‌های جانبی یا داخلی، پزشک شما ممکن است یک بریس ضد فشار را توصیه کند این بریس‌ها یک بند الاستیک دارند که یک یا دو اینچ زیر آرنج شما پوشیده می‌شوند. این بریس فشار را بر روی عضلات ساعد قرار می‌دهد که باعث کاهش تنش بر روی تاندونی می‌شود که آن عضلات را به استخوان آرنج شما متصل می‌کند. اغلب اوقات، یک بریس تمام وقت پوشیده می‌شود تا درد اولیه کمتر شود. سپس فقط می‌توان آن را در طول فعالیت‌هایی که به بازو فشار وارد می‌کنند پوشید.

ممکن است از پد‌های آرنج برای درمان بورسیت پشت آرنج یا سندرم تونل کوبیتال استفاده شود، زیرا از وارد شدن فشار بر روی مفصل آرنج جلوگیری می‌کند. آتلی که آرنج را در حالت مستقیم در شب نگه می‌دارد نیز ممکن است برای سندرم تونل کوبیتال توصیه شود.

داروها

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، که معمولاً به عنوان NASID شناخته می شوند، از جمله داروهایی هستند که معمولاً برای بیماران مبتلا به درد آرنج ناشی از مشکلاتی مانند آرتروز، بورسیت و التهاب مفاصل هستند تجویز شده است.

تزریق کورتیزون

تزریق کورتیزون یکی از روش‌های درمان التهاب است اما در شرایط خاص انجام می‌شود. به عنوان مثال، کورتیزون گاهی اوقات در تاندون دوسر بازو تزریق می‌شود تا درد و تورم را تسکین دهد. همچنین اگر بورسیت پشت آرنج با اقدامات ساده‌ای مانند جلوگیری از فشار آرنج، یخ زدگی ناحیه و استفاده از داروهای ضد التهاب پس از سه تا شش هفته بهبود پیدا نکرد کورتیزون تزریق می‌شود.

درمان فیزیوتراپی

درمان فیزیوتراپی جنبه مهمی از تقریبا تمام درمان‌های ارتوپدی است و زمانی آغاز می‌شود که درد حاد آرام گیرد. درمانگران فیزیوتراپی از روش‌های مختلفی برای افزایش قدرت، بازپس‌گیری تحرک و کمک به بازگشت بیماران به سطح فعالیت پیش از آسیب خود استفاده می‌کنند. علاوه بر تقویت عضلات ساعد، درمان فیزیکی برای درد آرنج شما می‌تواند به جلوگیری از هرگونه آسیب یا التهاب در آینده کمک کند.

جراحی

برخی از علل درد آرنج برای تسکین علائم نیاز به درمان جراحی دارد. برای شرایط خاصی مانند شکستگی آرنج، در رفتگی‌ها، موارد متوسط تا شدید سندرم تونل کوبیتال، و اپیکوندیلیت مزمن مدیال، یک عمل جراحی سنتی باز بیشترین تاثیر را دارد.

برای شرایط دیگر، مانند اپیکوندیلیت جانبی مزمن، آرتروز آرنج، و دیسکان استئوکوندریت (بیماری در مفصل آرنج که در آن بخشی از غضروف ناحیه مفصل با استخوان ناحیه مربوطه جدا شده و ممکن است داخل فضای مفصل گردد)، جراحی آرنج ترجیح داده می‌شود.