چطور می توان هیدرآدنیت چرکی را درمان کرد؟

هیدرآدنیت چرکی پستان عارضه ای پوستی است که معمولاً در اثر ساییده شدن برخی از مناطق پوست مانند زیر بغل، کشاله ران، باسن و سینه ها به وجود می آید و باعث ایجاد توده ها و برجستگی های کوچک و دردناک زیر پوست می شود. در ادامه مقاله به علت و علائم این بیماری دردناک می پردازیم.تصور می  شود این بیماری دارای یک جزء ژنتیکی قوی است، بنابراین اگر اعضای خانواده  تان به این بیماری مبتلا هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرید.

تمایل دارد در سنین نوجوانی و اوایل بزرگسالی ایجاد شود. زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند، اما می تواند در مردان نیز رخ دهد. برخی از شرایط سلامتی نیز ممکن است خطر ابتلا به هیدرآدنیت چرکی پستان را افزایش دهند. این شامل:

• سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)
• استرس طولانی مدت
• سابقه سیگار کشیدن
• سندرم متابولیک
• آکنه کنگلوباتا
• بیماری کرون
• بیماری قلبی
• بیماری سل
• دیابت
• چاقی

مهم است که بدانید داشتن هر یک از شرایط فوق به این معنی نیست که شما به طور خودکار هیدرآدنیت چرکی پستان را مبتلا می شوید. با این حال، مهم است که در صورت ایجاد جوش، مراقب پوست خود باشید. توده ها در نتیجه مسدود شدن فولیکول های مو ایجاد می شوند و باعث هیدرادنیت چرکی پستان می شود.

هیدرآدنیت چرکی معمولاً در دوران بلوغ شروع می شود، اما در هر سنی ممکن است رخ دهد. قبل از بلوغ و بعد از یائسگی کمتر شایع است، که ممکن است نشان دهد که هورمون  های جنسی در آن نقش دارند. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری آکنه و رشد بیش از حد مو (هیرسوتیسم) نیز دارند.

در موارد نادر، هیدرآدنیت چرکی ممکن است با بیماری کرون مرتبط باشد، به ویژه اگر در اطراف ناحیه کشاله ران و پوست نزدیک مقعد ایجاد شود. بیماری کرون یک بیماری طولانی مدت است که باعث می شود پوشش داخلی دستگاه گوارش ملتهب شود.

1. مرحله اول: مرحله اول خفیف ترین شکل بالینی این بیماری است. با کورک های جدا شده مشخص می شود که گاهی اوقات به صورت چند تایی ایجاد می شوند، اما بدون تشکیل تونل (مسیر سینوسی). این مرحله باعث ایجاد آبسه های گسترده یا اسکار نمی شود که HS شدیدتر می تواند ایجاد کند. موارد خفیف HS ممکن است با درمان های خانگی درمان شوند. اینها شامل شستن با صابون های ضد باکتری، استفاده از کمپرس گرم، اجتناب از اصلاح، خشک ماندن و استفاده از مواد ضد عفونی کننده است. همچنین ممکن است پزشک مصرف یک داروی ضد التهابی را توصیه کند.
2. مرحله دوم: در مرحله دوم ممکن است آبسه های متوسط تری را تجربه کنید که ممکن است در نواحی گسترده تری از بدن شما ظاهر شوند. جوش هایی که در ابتدا در زیر پوست ایجاد شده اند می توانند بیشتر تشدید شوند و باز شوند و چرک تولید کنند. اگر درمان  های موضعی به تنهایی مؤثر نبوده  اند، پزشک ممکن است استروئید های خوراکی یا آنتی  بیوتیک  ها را نیز تجویز کند. این ها به ترتیب برای کمک به کاهش التهاب و تجمع باکتری ها به طور موقت مصرف می شوند. دارو های مسکن نیز ممکن است توصیه شوند.
3. مرحله سوم: مرحله سوم شدیدترین شکل HS است. با توسعه گسترده تر ضایعات HS، از جمله تشکیلات دستگاه مشخص می شود. درد و جای زخم نیز در این مرحله انتظار می رود. با توجه به این ماهیت گسترده و مکرر، درمان مرحله سوم می تواند بسیار دشوار باشد. جای جوش، مجاری و اسکار ممکن است از طریق جراحی از بین برود، به خصوص اگر HS شروع به تداخل با کیفیت زندگی شما کند. لیزر درمانی و رفع موهای زائد نیز ممکن است کمک کننده باشد. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند آدالیموماب نیز ممکن است برای موارد شدید استفاده شود.

هیدرادنیت چرکی پستان می تواند یک یا چند ناحیه از بدن را درگیر کند. علائم و نشانه های این بیماری عبارتند از:

• این بیماری معمولاً با یک توده منفرد دردناک و به اندازه نخود زیر پوست شروع می شود که هفته ها یا ماه ها ادامه می یابد. همانطور که گفتیم ممکن است بعداً برجستگی های بیشتری ایجاد شود، معمولاً در مناطقی که غدد عرق و چربی بیشتری دارید یا پوست به هم ساییده می شود، مانند زیر بغل، کشاله ران، باسن و سینه ها.
• جوش های سرسیاه در نواحی کوچک حفره دار پوست و اغلب به صورت جفت ظاهر می شوند.
• برخی از برجستگی ها یا زخم ها بزرگتر می شوند، باز می شوند و چرک را با بو تخلیه می کنند.
• ممکن است تونل هایی در زیر پوست ایجاد شود و توده ها را به هم متصل کنند. این زخم ها خیلی آهسته بهبود می یابند و خون و چرک را تخلیه می کنند.
• برخی از افراد مبتلا به این بیماری فقط علائم خفیفی را تجربه می کنند. سیر بیماری بسیار متغیر است. اضافه وزن و سیگاری بودن با علائم بدتری همراه است، اما حتی افرادی که لاغر هستند و سیگار نمی کشند نیز می توانند بیماری شدیدی را تجربه کنند.

بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است فوراً به دنبال کمک پزشکی نباشند. این گاهی اوقات به دلیل تشخیص اشتباه قبلی آکنه کیستیک یا سایر بیماری های مزمن پوستی است.

برخلاف آکنه سنتی، هیدرآدنیت چرکی تمایل دارد در همان مناطق عود کند و به درمان  های بدون نسخه پاسخ نمی  دهد. اگر یک یا چند مورد از موارد زیر را تجربه کردید، در مورد وضعیت پوست خود با پزشک صحبت کنید:

• ضایعات جوش مانند که در چین های پوست شما ایجاد می شود، مانند کشاله ران، سینه یا ناحیه گردن.
• مناطقی از پوست که به شدت دردناک هستند و در فعالیت های روزانه شما اختلال ایجاد می کنند.
• جوش های متقارن که هر دو طرف بدن شما را به طور یکسان تحت تاثیر قرار می دهند.
• ضایعاتی که در همان نواحی عود می کنند.

هیدرآدنیت چرکی مداوم و شدید می تواند عوارضی ایجاد کند، از جمله:

• عفونت: ناحیه آسیب دیده مستعد عفونت ثانویه است، اما وجود چرک در هیدرآدنیت چرکی شایع است و لزوماً به معنای عفونت نیست.
• اسکار و تغییرات پوستی: زخم ها ممکن است التیام پیدا کنند، اما زخم های طناب مانند یا پوست حفره دار باقی می مانند.
• حرکت محدود: زخم ها و بافت اسکار می توانند باعث محدودیت یا دردناک شدن حرکت شوند، به خصوص زمانی که بیماری زیر بغل یا ران ها را درگیر کند.
• سرطان پوست: کارسینوم سلول سنگفرشی با هیدرآدنیت چرکی طولانی مدت گزارش شده است، به ویژه در افرادی که وضعیت آن ها ناحیه پری مقعدی را درگیر می کند.
• اثرات روانی و انزوای اجتماعی: محل، زهکشی و بوی زخم ها می تواند باعث خجالت و بی میلی به بیرون رفتن در جمع شود و منجر به اضطراب یا افسردگی شود.

هیدرآدنیت چرکی معمولا بعد از بلوغ شروع می شود. این بیماری می تواند سال ها ادامه داشته باشد و در طول زمان بدتر شود و اثرات جدی بر زندگی روزمره و رفاه عاطفی شما بگذارد. درمان ترکیبی پزشکی و جراحی می تواند به مدیریت بیماری و جلوگیری از عوارض کمک کند.

گزینه های درمان این بیماری متفاوت است و با توجه به شرایط بیمار و شدت عوارض آن تعیین می شود. برخی از بیماران مجبور می شوند چند روش مختلف را امتحان کنند تا بتوانند درمان مناسب خود را پیدا کنند.

روش های درمان این بیماری عبارتند از:

یکی از ساده ترین روش ها برای درمان هیدرآدنیت چرکی پستان استفاده از کمپرس گرم است. برای این کار لازم است یک لیف یا کیسه حمام تمیز را زیر آب داغ بگیرید و سپس آن را به مدت ده دقیقه روی پستان ها و سایر محل های عارضه قرار دهید.

• آنتی بیوتیک ها: اگر توده هایی دارید که به خصوص دردناک، ملتهب و چرک ترشح می کنند، ممکن است یک دوره 1 یا 2 هفته ای آنتی بیوتیک برای شما تجویز شود، زیرا ممکن است عفونت داشته باشید. با این حال، در هیدرآدنیت چرکی، عفونت باکتریایی ثانویه چندان رایج نیست، بنابراین باید یک سواب از ناحیه آسیب دیده گرفته شود. ممکن است آنتی بیوتیک به صورت کرم (محلی) یا قرص، کپسول یا مایع به شما داده شود. انواع آنتی بیوتیک ها می تواند شامل اریترومایسین، لیمسایکلین، داکسی سایکلین و تتراسایکلین باشد.
• ضد عفونی کننده ها: شستشوی ضد عفونی کننده، مانند کلرهگزیدین 4 درصد، که روزانه در مناطق آسیب دیده اعمال می شود، اغلب در کنار سایر درمان ها تجویز می شود.
• استروئیدها: به ندرت، ممکن است برای کاهش التهاب شدید پوست، استروئیدهایی مانند پردنیزولون برای شما تجویز شود. استروئیدها را می توان به صورت قرص مصرف کرد یا ممکن است مستقیماً به پوست آسیب دیده تزریق شود. عوارض جانبی احتمالی استروئیدها شامل افزایش وزن، بد خوابی و نوسانات خلقی است.
• عمل جراحي

در مواردی که هیدرادنیت چرکی با دارو قابل کنترل نباشد، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود. اگرچه هیدرآدنیت چرکی می تواند برای سال  ها باقی بماند، اما اگر زود تشخیص داده شود، می توان با درمان علائم را بهبود بخشید.چنانچه علایم این بیماری را داشتید سریعتر به کلینیک تخصصی پوست و مو مراجعه کنید و درمان خود را شروع کنید.

با این حال، این وضعیت می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره یک فرد داشته باشد. مجبور به تعویض منظم پانسمان و زندگی مداوم با درد و ناراحتی علائم می تواند کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به افسردگی شود.