چرا کریستوفر نولان در فیلم‌هایش انقدر با زمان بازی می‌کند؟
تقریباً هر مدیر تیم دارای موضوع یا ژانر خاصی است که محبوب شده است. به عنوان مثال ، ما مارتین اسکورسیزی را با اراذل و اوباش ، آلفرد هیچکاک را با نمای تعلیق و جیمز کامرون را با فیلم های پر سر و صدا می شناسیم. کریستوفر نولان بارها از موضوع زمان در فیلم استفاده کرده است. او زمان را می چرخاند ، به آن خیانت می کند ، آن را نابود می کند و هر کاری که می تواند با آن انجام می دهد ، و روایت او همیشه تفکر برانگیز است.
شروع با فیلم سوغات 2000 ، که در آن سکانس های رنگارنگ (وارونه) با صحنه های سیاه و سفید ترکیب می شوند تا به بیننده این تصور را بدهد که زمان بندی اشتباه است. همه اینها به این دلیل است که بازیگر (گای پیرس) بیش از 15 دقیقه چیزی را به خاطر نمی آورد.
تلقین با جهان رویا صحبت می کند ، اما یک عنصر تغییر زمان وجود دارد که در آن همه چیز در لایه رویا سریعتر از واقعیت می رسد. فیلم بین ستاره ای ایده گسترش زمان با کرم چاله ها و سفرهای فضایی را بررسی می کند و دانکرک از زمان برای طراحی هر سه فصل استفاده می کند. در فیلم ، نولان این بار واقعاً مفهوم زمان را بازی می کند و یک سیستم وارونگی را ارائه می دهد که در آن آنتروپی یک شخص یا یک شی در حین پیاده روی می چرخد.
کریستوفر نولان زمان را به عنوان یک موضوع جالب در فیلمسازی می داند و در مصاحبه ای در سال 2020 گفت که زمان سینمایی ترین فیلم برای او است. در طول گفتگو ، او گفت که رسانه های سینمایی تنها راهی است که ما انسان ها می توانیم زمان دیگری را تجربه کنیم. در زندگی روزمره ، زمان می گذرد و هیچ چیز نمی تواند با دانش علمی فعلی ما آن را تغییر دهد. به گفته نولان ، دنیای سینما به مخاطب این امکان را می دهد که لحظه را دوباره زنده کند یا آن را کند کند. این گفتگوها مکمل مصاحبه های انجام شده قبل از این مدیر میدانی است. بینندگان دو ساعت برای تماشای فیلم به سینما می روند و روی صندلی می نشینند و ساعت ها ، روزها یا سالها آنچه را که در فیلم اتفاق می افتد تجربه می کنند ، و این یک مورد خلاقانه است که زیر چیزها در نظر گرفته شد.
دیدگاه کریستوفر نولان درباره استفاده از زمان به این دلیل است که سینما یک هنر هنری ماندگار است. بهترین تجربه بیننده از یک فیلم زمانی است که بتواند با آن ارتباط برقرار کند (و همه می توانند با لحظه ارتباط برقرار کنند) و با داستان فراتر از واقعیت یا داستان جنایت ارتباط برقرار کنند. این یک آشفتگی با کارآگاهان مخفی است. یا غریبه ها. زمان بازی نولان جهانی ترین تم ها را نشان می دهد و آنها را به روشی عجیب و غیرممکن ارائه می دهد. بازگشت ، پیر شدن یا ایجاد دهه ها تجربه برای بازیکنان زمان می برد ، در حالی که تنها چند دقیقه از زندگی عادی گذشته است. نولان ثابت کرد که زمان و سینما دو عنصر جدایی ناپذیر رویاها و رویاها هستند.
کریستوفر نولان در بیش از 20 سال فیلمسازی خود ، نگاه متفاوتی به هر یک از فیلم های غالباً گران قیمت داشته است و در برخی از آنها به درون موضوع نفوذ کرده است و در برخی دیگر عمداً موضوع فیلم را از بین برده است. تعقیب و گریز یک حرکت متحرک و پر جنب و جوش است که از یک جهش زمان برای آگاهی مخاطب استفاده می کند ، در حالی که دانکرک دارای عناصر متعددی است که احساس سریع را برای بیننده ایجاد می کند. ما می توانیم دو ویدیو را تماشا کنیم اما نمی فهمیم که نولان چگونه زمان را بازی می کند. استقرا و بین ستاره ای پدیده های خاصی را نشان می دهند که در آن دو نفر با سرعت یکسان حرکت می کنند ، به ویژه حالات بین ستاره ای ، که به دلیل تجربیات پیچیده بسیار متفاوت هستند و نمی توانند با واقعیت ها تطبیق داده شوند.
کریستوفر نولان ، در ذهن خود ، زمان خود را به زودی با حرکات موقتی پینسر به نتیجه منطقی رساند. هر آخرین ترکیب نوعی ویدئوی حافظه تقویت شده تلقی می شود ، که در آن گروهی از سربازان را می بینیم که هنگام بازگشت مأموریت به یک مأموریت اعزام می شوند. 2 ساعت هرگز زمان کافی برای در نظر گرفتن چنین موضوعی نیست ، اما نولان در هر نوبت توجه مخاطب را به خود جلب می کند و نشان می دهد که زمان هم تهدیدی برای بشریت است و هم عنصری مفید. کریستوفر نولان می خواهد یک تجربه منحصر به فرد از زمان را برای تماشاگران در فیلم به ارمغان بیاورد و این هدفی است که او مدتهاست به آن دست یافته است و بارها و بارها آن را انجام داده است.
منبع: screenrant