تفاوت دیسک کمر با تنگی کانال نخاعی
فتق دیسک کمر زمانی ایجاد می شود که دیسک بین مهره ها از محل طبیعی خود خارج شود. فتق دیسک کمری می تواند باعث وارد شدن فشار بر اعصاب ستون فقرات و بروز درد در کمر، پاها، دست ها و گردن شود.
درمان فتق دیسک کمر معمولاً در ابتدا بوسیله روش های غیر جراحی شامل مصرف داروهای مُسکن، شل کننده های عضلانی، تزریق کورتیکو استروئید یا فیزیوتراپی انجام می شود. در صورتی عدم تأثیر این روش ها، امکان دارد جراح مغز و اعصاب استفاده از روش میکرودیسککتومی را جهت تسکین درد ناشی از فتق دیسک کمر توصیه کند.
تفاوت بیرون زدگی و فتق دیسک کمر
بیشتر افراد در طول زندگی خود دچار کمردرد می شوند. ستون فقرات انجام مواردی مانند ایستادن، خم شدن و چرخش بدن را امکان پذیر می سازد.
فیلم بیماریکه بعد از مدتها ناامیدی بدلیل پارگی دیسک کمر در کلینیک پروفسور فروغ با بهترین روش درمان شد.بهترین درمان دیسک معاینه دقیق بیمار و انتخاب بهترین و مناسب ترین روش برای هر بیمار است نسخه هر بیمار با بیمار دیگر متفاوت است.
بیمار بهبود یافته دیسک کمر
اسامی زیر جهت توصیف عارضه های مرتبط با کمردرد استفاده می شوند:
- جابه جایی دیسک
- فشردگی عصب
- بیرون زدگی دیسک
- پارگی دیسک
این موارد معمولاً به جای یکدیگر به کار می روند و باعث سردرگمی افراد می شوند. همه این عارضه ها می توانند سبب تحریک اعصاب و بروز کمردرد شوند. اگرچه این عارضه ها ممکن است بسیار دردناک باشند، بیشتر افراد پس از چند هفته یا چند ماه بدون استفاده از جراحی بهبود پیدا می کنند.
ستون فقرات از استخوان های کوچکی به نام مهره تشکیل شده است. مهره ها بر روی یکدیگر قرار گرفته و سبب ایجاد انحنای طبیعی در ستون فقرات می شوند. مهره ها از طناب نخاعی و اعصاب محافظت می کنند. دیسک های بین مهره ای مانند ضربه گیر در ستون فقرات عمل می کنند. هر دیسک دارای یک قسمت مرکزی ژله مانند (نوکلئوس) و یک لایه خارجی سخت (آنولوس) می باشد.
در صورت بروز فتق دیسک کمری، نوکلئوس از محل طبیعی خود خارج شده و بر اعصاب طناب نخاعی فشار وارد می کند و باعث ایجاد درد، بی حسی، ضعف یا احساس گزگز می شود. فتق دیسک کمر می تواند باعث وارد آمدن فشار بر ریشه اعصاب نخاعی و بروز درد در باسن و پاها شود. این حالت سیاتیک نام دارد. در برخی از مواقع فتق دیسک در قسمت توراسیک (بخش فوقانی) ستون فقرات یا در قسمت گردن ایجاد می شود. در صورت بروز فتق دیسک در گردن، امکان دارد علائم در شانه ها و دست ها ایجاد شوند.
فتق دیسک کمری یک عارضه بسیار شایع محسوب می شود. آسیب دیدگی های ناگهانی معمولاً در زمان بلند کردن یا کشیدن اجسام سنگین، خم شدن یا چرخش بدن ایجاد می شوند. این آسیب ها ممکن است در اثر ضعیف شدن دیسک ها با افزایش سن نیز ایجاد شوند. با افزایش سن دیسک ها به تدریج تخریب می شوند. در این حالت فاصله بین مهره ها کاهش پیدا می کند و احتمال فتق دیسک کمر افزایش پیدا می کند.
تفاوت اصلی بین فتق دیسک کمری و بیرون زدگی دیسک این است که در عارضه بیرون زدگی دیسک، نوکلئوس از آنولوس خارج نمی شود. بیرون زدگی دیسک به عنوان بخش طبیعی از روند سالخوردگی ممکن است باعث بروز هیچ علائمی نشود. در صورت شدید بودن بیرون زدگی دیسک و فشار وارد شدن بر اعصاب نخاعی یا تنگ شدن کانال نخاعی، امکان دارد علائمی مانند درد، بی حسی، ضعف یا احساس گزگز ایجاد شوند. بیرون زدگی دیسک در برخی از مواقع می تواند پیش از فتق دیسک کمر ایجاد شود.
علائم فتق دیسک کمر
فتق دیسک کمر همیشه باعث بروز کمردرد نمی شود. ولی در صورتی که فتق دیسک باعث وارد شدن فشار بر اعصاب نخاعی شود، امکان دارد علائم مختلفی شامل موارد زیر ایجاد شوند:
- بی حسی یا بروز احساس گزگز (سوزن سوزن شدن)
- ایجاد اسپاسم یا ضعف عضلانی
- درد مداوم (یا غیر مداوم) معمولاً در یک طرف بدن
- درد سیاتیک که در قسمت پایین کمر ایجاد شده و تا باسن و پاها منتقل می شود
- کاهش واکنش در زانو و مچ پا
- از دست دادن کنترل روده یا مثانه. این حالت به ندرت ایـجاد شـده و می توانـد نشان دهنده مشـکل جدی به نام سندرم دم اسبی باشد (این عارضه زمانی ایجاد می شود که بر اعصاب در قسمت انتهای پایین طناب نخاعی فشار وارد شود).
علت فتق دیسک کمر
دلایل شایع و عوامل مؤثر در بروز فتق دیسک کمری عبارتند از:
- ساییدگی ناشی از افزایش سن در قسمت لایه خارجی دیسک، احتمال بروز این عارضه در سنین بالاتر را افزایش می دهد.
- وضعیت نامناسب بدنی مانند نشستن، راه رفتن یا بلند کردن اجسام به روش نادرست می تواند سبب تشدید علائم فتق دیسک کمر شود.
- آسیب دیدگی مانند بلند کردن اجسام به روش غیر صحیح؛ افرادی که به طور مداوم کارهای سنگین انجام می دهند بیشتر در معرض بروز فتق دیسک کمر قرار دارند.
- چاقی، زیرا اضافه وزن باعث وارد شدن فشار بیشتر بر دیسک ها در قسمت پایین کمر می شود.
تشخیص فتق دیسک کمر
جهت تشخیص فتق دیسک کمری پزشک از روش های زیر استفاده می کند:
- ارزیابی علائم، نحوه زندگی و سابقه پزشکی
- معاینه و بررسی وضعیت جسمی بیمار
- ارزیابی قدرت عضلانی، حس ها و واکنش های بدن در زمان انجام موارد زیر:
- نشستن ایستادن، راه رفتن یا خم شدن
- حرکت دادن گردن، دست ها و شانه ها
پزشک همچنین امکان دارد جهت تشخیص فتق دیسک کمر از روش های زیر نیز استفاده کند:
- تست بالا آوردن پا: در حالی که بیمار به پشت دراز کشیده است، پزشک پای بیمار را بالا می آورد. این روش به تعیین محل بروز درد کمک می کند.
- تصویربرداری با اشعه ایکس: امکان دارد پزشک از این روش جهت رد احتمال وجود عارضه های دیگر استفاده کند.
- سی تی اسکن و ام آر آی: این دو روش به تعیین محل دقیق بروز فتق دیسک کمک می کنند.
- الکترومیوگرافی (EMG): پزشک با استفاده از سوزن های کوچک، فعالیت عضلات را ارزیابی کرده و تأثیر فتق دیسک بر ریشه های اعصاب را بررسی می کند.
- میلوگرام: پس از تزریق رنگ درون ستون فقرات، پزشک از سی تی اسکن جهت تعیین محل و میزان فتق دیسک استفاده می کند.
بهترین درمان فتق دیسک کمر چیست؟
بهترین درمان برای هر بیمار بر اساس شرح حال و معاینه بالینی و یافته های تصویر برداری مشخص می گردد این هنر پزشک متخصص است که درمان درست را در زمان صحیح برای بیمار به کار ببرد تا بهترین نتیجه درمانی حاصل شود.
در کلینیک پروفسور فروغ هدف اصلی انتخاب بهترین درمان ممکن برای بهترین نتیجه جهت بهبود فتق دیسک کمری است. تلفن نوبت دهی 66572220
پس از تشخیص فتق دیسک، پزشک برنامه درمانی را برای بیمار شرح می دهد. پزشک در ابتدا از روش های غیر جراحی جهت تسکین کمردرد و بازیابی عملکرد استفاده می کند. روش های درمان فتق دیسک کمر بدون استفاده از جراحی عبارتند از:
اقدامات مراقبتی در منزل
روش های غیرجراحی در درمان علائم فتق دیسک کمر در بسیاری از موارد مؤثر هستند. درد کمر و گردن در بیشتر موارد به تدریج با روش های زیر بهبود پیدا می کنند:
- استراحت و داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک ممکن است به تسکین درد کمر کمک کنند.
- استفاده از کمپرس سرد چندین بار در روز برای مدت 20 دقیقه در رفع درد مؤثر است
- جهت رفع اسپاسم می توان از حرارت ملایم در ناحیه مورد نظر استفاده کرد.
انجام هر گونه حرکت خصوصاً خم شدن به جلو و بلند کردن اجسام بایستی به آرامی انجام شود. همچنین پیاده روی کوتاه و خودداری از نشستن برای مدت طولانی نیز باعث می شود تا از بازگشت علائم جلوگیری شود.
مصرف داروی مُسکن بدون نیاز به نسخه پزشک
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین) و ناپروکسن سبب تسکین درد کمر می شوند.
فیزیوتراپی
جهت درمان فتق دیسک کمر می توان از فیزیوتراپی جهت تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و بهبود انعطاف پذیری و جلوگیری از بروز آسیب بیشتر استفاده کرد. متخصص فیزیوتراپی نحوه صحیح حرکت کردن و بلند کردن اجسام را جهت جلوگیری از آسیب دیدگی مجدد به بیمار آموزش می دهد.
درمان دستی
استفاده از درمان دستی در تسکین درد کمر از جمله درد ناشی از فتق دیسک کمر موثر است. برنامه ویژه درمان دستی به رفع علائم فتق دیسک کمر و بازگشت به برنامه فعالیت های روزانه کمک می کند.
تزریق دارو به ستون فقرات
جهت درمان فتق دیسک کمر می توان از تزریق داروهای ضد التهابی به ستون فقرات جهت کنترل کمردرد و کاهش التهاب استفاده کرد. امکان دارد از تزریق استروئید اپیدورال جهت تعیین محل بروز درد و همچنین رفع درد استفاده شود. از تزریق استروئید به منظور بهبود عارضه هایی مانند فتق دیسک کمر، تنگی کانال نخاعی، تخریب دیسک بین مهره ای، درد بعد از زونا، سندرم پس از لامینکتومی و شکستگی فشاری مهره استفاده می شود.
تزریق استروئید در فضای اپیدورال جهت ایمنی و حفظ دقت، با استفاده از فلوروسکوپی انجام می شود. استفاده از این روش در قسمتی از ستون فقرات که باعث بروز درد گردن و دست می شود، تزریق استروئید اپیدورال سرویکال (گردنی) نامیده شده و استفاده از این روش در قسمتی که باعث بروز درد در قفسه سینه یا جدار شکم می شود، تزریق استروئید اپیدورال توراسیک نام دارد. همچنین تزریق استروئید در قسمتی از ستون فقرات که باعث بروز درد در پایین کمر می شود، تزریق استروئید اپیدورال لومبار نامیده می شود.
ورزش
جهت درمان فتق دیسک کمر امکان دارد از برخی از ورزش ها و حرکات کششی به منظور تسکین درد کمر استفاده شود. متخصص فیزیوتراپی جهت کاهش فشار وارد بر دیسک و همچنین کاهش فشار وارد بر ستون فقرات، نحوه صحیح انجام تمارین ورزشی را به بیمار آموزش می دهد. با تقویت عضلات ستون فقرات، فشار وارد بر دیسک رفع شده و درد تسکین پیدا می کند.
جراحی
در صورت عدم تأثیر روش های غیر جراحی، امکان دارد از جراحی استفاده شود. در صورت وجود آسیب دیدگی عصبی، جراحی فتق دیسک گزینه درمانی مناسبی محسوب می شود.
- دیسککتومی: در این روش، بخشی از دیسک از ستون فقرات برداشته شده و ممکن است به همراه روش های زیر استفاده شود. دیسککتومی معمولاً به صورت سرپایی انجام شده و به بستری شدن در بیمارستان نیازی ندارد.
- لامینکتومی: با برداشتن لامینای یک یا چند مهره، فضای بیشتری برای اعصاب فراهم می شود. امکان دارد لامینکتومی به تنهایی و یا همراه با روش های زیر استفاده شود.
- فیوژن ستون فقرات: در این روش جراحی، دو یا چند مهره به طور دائمی به هم متصل می شوند. در صورت امکان، جراحی فیوژن با استفاده از رویکردهایی با حداقل تهاجم انجام شده تا خطر بروز عفونت کاهش پیدا کند و بیمار بتواند زودتر بیمارستان را ترک کند. در این حالت بهبودی سریع تر انجام شده و درد کمتری ایجاد می شود.
- فورامینوتومی: این روش با برداشتن بخش کوچکی از استخوان اطراف ریشه عصبی مورد نظر، جهت رفع فشار وارد بر ریشه عصبی استفاده می شود. امکان دارد فورامینوتومی به تنهایی و یا همراه با لامینکتومی یا دیسککتومی به کار برده شود.
سوراخ بین مهره ای در ستون فقرات، محل عبور نخاع است؛ اگر این فاصله به دلیل رشد بیش از حد مهره ها کوچک شود، باعث بروز علائم تنگی کانال نخاعی شده و در نهایت فشار زیادی بر روی ریشه عصبی وارد می شود.
در حالی که تنگی کانال نخاعی در مراحل اولیه یک بیماری جدی نیست اما در صورت پیشرفت یا درمان نشدن می تواند منجر به آسیب جدی و دائمی شود. در این مقاله از وب سایت پذیرش 24 قصد داریم ضمن بررسی علائم تنگی کانال نخاعی، انواع روش های درمان پیشگیری از تنگی کانال نخاعی را معرفی کنیم.
تنگی کانال نخاعی چیست؟
تنگی کانال نخاعی به انگلیسی (Spinal Stenosis) بوده و این عارضه زمانی بروز پیدا می کند که یک یا چند سوراخ استخوانی (فورامینا) در ستون فقرات شروع به باریک شدن می کنند و فضا را برای اعصاب کاهش می دهند. این فرآیند می تواند در کانال نخاعی (جایی که نخاع از مرکز می گذرد) یا در سوراخ های بین مهره ای که اعصاب نخاعی از کانال نخاعی خارج می شوند، رخ دهد.
در واقع علت تنگی کانال نخاعی می تواند اکتسابی یا مادرزادی باشد. با توجه به محل و میزان باریک شدن این کانال در طول زمان، یک عصب نخاعی یا طناب نخاعی می تواند فشرده شود که همین موضوع باعث بروز بی حسی، سوزن سوزن شدن، درد و ضعف شود.
علائم تنگی کانال نخاعی چیست؟
تنگی کانال نخاع باعث ایجاد فشار روی طناب نخاعی یا اعصاب می شود که این عارضه می تواند باعث درد گردن و کمر شود و بر توانایی فرد برای انجام فعالیت های روزانه تأثیر منفی بگذارد.
علائم این بیماری به تدریج به دلیل التهاب و فشرده شدن اعصاب شروع می شود و با گذشت زمان شدیدتر می شود. علائم تنگی کانال نخاعی در زنان و مردان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس درد در پاها، عضلات ساق پا یا باسن که با ایستادن تشدید می شود.
- دردی که به یک یا هر دو ران ساطع می شود (سیاتیک)
- دردی که با نشستن، دراز کشیدن یا خم شدن به جلو بهبود می یابد.
- ضعف، بی حسی و گزگز در پاها
- کمردرد شدید که با ایستادن طولانی مدت تشدید می شود.
- گرفتگی عضلات ساق پا هنگام راه رفتن
- ضعف پا هنگام راه رفتن
- کاهش حس در پاها (تنگی کانال نخاعی و بی حسی پا)
- از دست دادن عملکرد مثانه یا روده (فشردگی شدید طناب نخاعی)
- بی حسی شدید و درد و ضعف غیر قابل تحمل در پاها (در موارد نادر)
علائم تنگی کانال نخاعی در هر شخصی متفاوت است و ممکن است شامل یکی یا چن مورد از موارد فوق باشد. برای تشخیص میزان آسیب دیدگی نخاع و تجویز بهترین روش درمانی باید به دکتر تنگی کانال نخاعی مراجعه کنید.
انواع مختلف تنگی کانال نخاعی کمر و گردن
تنگی کانال نخاعی به طور کلی به دو نوع زیر تقسیم بندی می شود:
- تنگی کانال نخاعی جانبی در کمر و گردن
سوراخ بین مهره ای نوعی حفره استخوانی است عصب نخاعی از طریق این حفره از بین دو مهره مجاور عبور می کند. هنگامی که یک یا چند مورد از این سوراخ ها باریک می شود، به آن تنگی کانال نخاعی جانبی می گویند.
نوشته های مشابه
-
10 علائم تنگی کانال نخاعی کمر + روش های درمان
در این صورت عصب نخاعی فضای کمتری دارد و با فشرده شدن ممکن است باعث اختلال در عملکرد نخاع شود. این نوع تنگی کانال نخاعی در هر قسمتی از ستون فقرات (کمر، گردنی و سینه ای) ممکن است رخ دهد اما به طور معمول در قسمت کمری اتفاق می افتد.
- تنگی کانال نخاعی مرکزی کمر و گردن
این نوع عارضه نیز در صورت تنگ شدن یکی یا تعدادی از مهره هایی که از کانال نخاعی محافظت می کنند رخ می دهد. با تنگی کانال مرکزی، طناب نخاعی فضای کمتری برای عبور دارد و در صورت فشرده شدن طناب نخاعی که می تواند منجر به بروز درد یا اختلال در عملکرد ناحیه ای شود که تحت فشار قرار گرفته است.
تنگی کانال مرکزی نیز در هر قسمت از ستون فقرات می تواند بروز پیدا کند اما به طور معمول در بخش گردنی و کمری اتفاق می افتد. با ایجاد عارضه تنگی کانال نخاعی احتمال این که حداقل 2 سطح از ستون فقرات، مانند ناحیه گردن و کمر (تنگی پشت سر هم) را درگیر کند، افزایش می یابد.
در یک تقسیم بندی کلی تر، انواع تنگی کانال نخاعی از نظر محل درگیری را به دو دسته اصلی تنگی کانال نخاعی گردن و تنگی کانال نخاعی کمر تقسیم بندی می کنند. تنگی کانال نخاعی کمر شامل تمام مطالبی است که در این مقاله به شرح مفصل آن پرداخته ایم اما تنگی کانال نخاعی گردن را در مقاله ای دیگر بیان کردیم. اطلاعات بیشتر را در آن مطالعه کنید.
از جمله علائم تنگی کانال نخاعی گردن می توان به درد شدید در ناحیه گردن و کمر اشاره کرد.
در تنگی کانال نخاعی کمر نیز ریشه عصبی نخاع در قسمت کمر تحت فشار قرار گرفته و علائمی از جمله درد سیاتیک و کمر درد بروز پیدا می کند.
تنگی نخاع چگونه تشخیص داده می شود؟
دکتر مغز و اعصاب می تواند تشخیص تنگی نخاع را بر اساس علائم بالینی و سابقه پزشکی شخص تایید کند. از دیگر آزمایشات و روش های تشخیص تنگی کانال نخاعی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- MRI بهترین روش برای تشخیص تنگی کانال نخاعی است. در این روش تصویربرداری پزشکی تمامی جزئیات از جمله ریشه های عصبی و تغییرات نخاع یا تومورهای موجود در ناحیه نخاعی قابل تشخیص است.
- اسکن توموگرافی کامپیوتری: استفاده از اشعه ایکس برای تصویربرداری در زوایای مختلف که به تعیین شکل و اندازه کانال نخاعی کمک می کند.
- میلوگرام: از CT با میلوگرافی در شرایطی که MRI در دسترس نباشد، استفاده می شود. میلگرام نوعی رنگ کنتراست که به مایع مغزی نخاعی (فضای مایع نخاعی) تزریق می شود تا کانال نخاعی و ریشه های عصبی را مشخص کند.
تنگی نخاع درمان می شود؟ درمان تنگی کانال نخاعی کمر
به طور کلی برای درمان تنگی کانال نخاعی دو روش جراحی تنگی کانال نخاعی و روش های غیرجراحی (غیرتهاجمی) وجود دارد. روش جراحی برای رفع این عارضه ماندگاری بیشتری دارد اما عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی نسبت به روش های غیرجراحی بیشتر است.
بنابراین متخصص مغز و اعصاب ابتدا روش های دارو درمانی و درمان گیاهی تنگی کانال نخاعی مثل ماساژ کمر با روغن های گیاهی مثل روغن سیاه دانه، بادام تلخ و روغن گل سرخ را به بیمار پیشنهاد می دهد و در صورت عدم جواب دهی، روش های جراحی را انجام خواهد داد. در واقع روش های غیرجراحی برای بیمارانی که علائم عصبی ندارند، مناسب ترین روش درمانی است.
4 روش جراحی تنگی کانال نخاعی کمر
- عمل جراحی به روش آندوسکوپ نوعی روش کم تهاجمی محسوب می شود و برای بیمارانی که دچار تنگی کانال نخاعی خفیف هستند قابل انجام است.
- جراحی کانال نخاعی بدون گذاشتن وسیله در کانال محل عبور نخاع نوعی روش جراحی تهاجمی است.
- عمل جراحی باز برای گشاد کردن کانال نخاعی با قرار دادن وسیله،آخرین نوع جراحی برای درمان تنگی کانال نخاعی است. در این روش برای مقداری از فاست ها برداشته شده و از پیچ و میله برای پایداری مهره ها استفاده می شود. این روش تنها با تشخیص دکتر تنگی کانال نخاعی انجام می شود.
- درمان تنگی کانال نخاعی با لیزر یکی از روش های موثر برای درمان این عارضه است. برای کاهش عوارض جراحی کانال نخاعی، از طریق جراحی با لیزر یا لیزر درمانی این عمل انجام می شود. در واقع پرتوهای پر انرژی لیزر در بافت نفوذ کرده و با تحریک سلول ها در ناحیه آسیب دیده، باعث بازسازی بافت می شود.
8 درمان غیرجراحی برای درمان تنگی کانال نخاعی در کمر
- تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن
- داروهایی مانند مسکن های تسکین درد از جمله استامینوفن، پروفن، ناپروکسن و…
- داروهای گاباپنتین و پرگابالین برای رفع گزگز و بی حسی
- استفاده از داروهای ضدالتهاب برای کاهش التهاب نخاعی
- لیزر و امواج اولتراسوند می تواند به بهبود تحرک و انعطاف پذیری ستون فقرات کمک کند.
- دمنوش های مناسب تنگی کانال نخاعی که در طب سنتی توصیه می شود؛ مثل دمنوش آویشن، شاتره و بومادران
- توصیه ها تغذیه ای برای درمان تنگی کانال نخاعی کمر و گردن نیز هست ک میتوانید با مشورت دکتر مغز و اعصاب در برنامه غذایی خود قرار دهید، از جمله؛ حذف گوشت قرمز و غذاهای صنعتی
- فیزیوتراپی و ورزش برای درمان تنگی کانال نخاعی
در حالی که برخی افراد هنگام راه رفتن دچار درد یا بی حسی متناوب می شوند، برخی دیگر به قدری تحت تاثیر قرار می گیرند که جراحی اجتناب ناپذیر است. درمان های غیرجراحی برای همه بیماران تنگی کانال نخاعی کمر توصیه می شوند و میتوانید با مشورت پزشک خود برای درمان تنگی کانال نخاعی خود با دمنوش ها و عرقیجات گیاهی، داروها و ورزش های مناسب اقدام کنید.
جراحی تنگی کانال نخاعی اما آخرین راه درمان است و طبق آمار تنها به 5 درصد بیماران توصیه شده است. پیشنهاد می کنیم اطلاعات بیشتر درباره روش های جراحی و درمان تنگی کانال نخاعی مناسب را با مشورت دکتر تنگی کانال نخاعی بدست آورید و درمان را هرچه سریع تر آغاز کنید.
علت های شایع تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟
تنگی کانال نخاعی معمولاً توسط یک یا چند عامل زیر بروز پیدا می کند:
- تنگی کانال نخاعی به دلیل آرتروز ستون فقرات تنگی کانال نخاعی
هنگامی که غضروف صاف پوشاننده مفاصل فاست (که از پشت مهرههای مجاور را به هم متصل می کند) شروع به شکستن می کند، استخوان ها نیز شروع به ساییدگی روی یکدیگر می کنند و ممکن است منجر به رشد غیرطبیعی استخوان شود که استئوفیت یا خار استخوانی نامیده می شود. التهاب حاصل از این عارضه و تشکیل استئوفیت می تواند به باریک شدن سوراخ ها کمک کند.
- بیماری دژنراتیو دیسک و بروز تنگی کانال نخاعی
هنگامی که دیسک ها آب خود را از دست می دهند و شروع به صاف شدن می کنند، سوراخ های بین مهره ای نیز شروع به باریک شدن می کنند. برآمدگی دیسک نیز می تواند فشار را به سمت داخل کانال نخاعی افزایش دهد. انحطاط دیسک همچنین می تواند فشار بیشتری بر روی مفاصل فاست وارد کند و انحطاط آنها را نیز تسریع کند.
- تنگی کانال نخاعی به علت ضخیم شدن یا کمانش رباط
رباط های کانال نخاعی می توانند استخوانی شوند (ضخیم شوند و به بافت استخوانی تبدیل شوند) و به طناب نخاعی یا اعصاب نخاعی مجاور حمله کنند. برخی از رباط ها نیز ممکن است با پیشرفت انحطاط ستون فقرات، به سمت داخل کانال نخاعی مایل شوند.
عوامل دیگری مانند تغییر شکل ستون فقرات یا رشد کیست نیز ممکن است در ایجاد تنگی در کانال های موجود در ستون فقرات نقش داشته باشند.
سوالات متداول درباره تنگی کانال نخاعی
چه روش هایی برای درمان تنگی کانال نخاعی وجود دارد؟
برای درمان این عارضه از روش های جراحی تهاجمی، روش های غیر تهاجمی مانند ورزش و فیزیوتراپی و درمان تنگی کانال نخاعی با لیزر می توان استفاده کرد.
علائم اصلی تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟
عوارض تنگی کانال نخاعی شامل کمر درد، درد سیاتیک، ضعف و بی حسی، گزگز کردن پاها و… است. در صورت مشاهده هر یک از این علائم باید به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.
آیا تنگی کانال نخاعی با درد و ناراحتی همراه است؟
بله، علائم تنگی کانال نخاعی معمولا با درد بروز پیدا می کند. اما برای کاهش درد ناشی از این عارضه می توانید با نظر پزشک متخصص روش های دارو درمانی، فیزیوتراپی یا ورزش را انجام دهید.
آیا تنگی کانال نخاعی باعث بی اختیاری ادرار و مدفوع می شود؟
این عارضه معمولا باعث بی اختیاری ادرار و مدفوع نمی شود، مگر در سنین بالا و افراد سالخورده با درجات شدید تنگی کانال نخاعی چنین عوارضی به وجود می آید.
جمع بندی
تنگی کانال نخاعی یکی از عارضه هایی است که به دلیل وارد شدن فشار به نخاع از طرف مهره های ستون فقرات ایجاد می شود. در صورت بروز علائم اولیه این بیماری می توانید از طریق پذیرش 24 با دکتر مغز و اعصاب آنلاین در ارتباط باشید تا ضمن بررسی علائم، در صورت لزوم شما را به متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد.