هر آنچه باید درباره‌ی ماسک و دستگاه تنفس مصنوعی دست‌ساز بدانید

در این مقاله، آخرین توصیه‌های محققان و پزشکان در مورد ماسک‌های دست ساز صورت و سایر درمان‌های خانگی برای محافظت در طول همه‌گیری ویروس کرونا را خواهید خواند.

Brianna Slatnick می تواند در عرض 5 دقیقه به کارکنان بیمارستان آموزش دهد که چگونه یک محافظ صورت فیلتر با عملکردی مشابه ماسک N95 بسازند که به طور گسترده برای جلوگیری از انتقال ویروس کرونا توصیه می شود. مواد اولیه مورد نیاز برای ساخت ماسک صورت دست ساز ساده و ارزان است و به راحتی در بیمارستان ها یافت می شود. این ماسک ممکن است شبیه ماسک های کارخانه ای نباشد، اما آنها فکر می کنند که به همان خوبی کار می کند.

ویدئوی ویروسی این عمل که در بیمارستان کودکان بوستون گرفته شده است، دکتر اسلتنیک، رزیدنت جراحی عمومی و دانشجوی کارشناسی را که در نوآوری های جراحی تخصص دارد، نشان می دهد که از یک ماسک بی حس کننده، یک فیلتر معمولی و باند پلاستیکی و یک ماسک استفاده می کند. و روی صورتش می گذارد. این ابتکار توسط موسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (NIOSH) تایید نشده است و بیمارستان کودکان بوستون هنوز از ماسک در نزدیکی بیماران استفاده نمی کند زیرا آنها هنوز به لوازم پزشکی استاندارد دسترسی دارند.

با تسریع گسترش جهانی COVID-19، این واکنش ها به کمبود تجهیزات ایمنی شخصی به طور فزاینده ای رایج می شود و محققان پزشکی، صاحبان مشاغل و دانشمندان آماتور شروع به طراحی ماسک های تنفسی و دستی خود کرده اند.

دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریکا در نشست خبری کاخ سفید در 3 آوریل گفت: “مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) یکی از مهمترین اقداماتی است که آمریکایی ها می توانند برای رسیدگی به موضوع تحقیقات جدید در موارد بدون علامت انجام دهند.” در برابر انتقال ویروس بر اساس نتایج این تحقیق، CDC استفاده از ماسک های پارچه ای غیرپزشکی را به عنوان یک اقدام داوطلبانه برای سلامت عمومی توصیه می کند.

مطالعه‌ای که در شماره دوم آوریل مجله لانست منتشر شد نشان داد که ویروس کرونا حداقل یک روز روی پارچه و تا هفت روز روی ماسک‌های جراحی دوام می‌آورد.

اما آیا استفاده از ماسک تنفسی یا ماسک دست ساز بی خطر است؟ در حال حاضر هیچ مدرکی برای این امر وجود ندارد یا هیچ مدرکی وجود ندارد. اگرچه ممکن است برخی از ایده‌ها امیدوارکننده به نظر برسند، اما نگرانی‌هایی وجود دارد که اقدامات موقت ممکن است اوضاع را بدتر کند. مطالعه‌ای که در شماره دوم آوریل مجله لانست منتشر شد نشان داد که ویروس کرونا حداقل یک روز روی پارچه و تا هفت روز روی ماسک‌های جراحی دوام می‌آورد. در 7 آوریل ، سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد مبنی بر اینکه استفاده از هر نوع ماسک می تواند افراد سالم را از ابتلا به عفونت های تنفسی ، از جمله COVID-19 ، در جامعه محافظت کند.

کریستوفر فریز، استاد پرستاری و بهداشت عمومی در دانشگاه میشیگان می‌گوید: «آنچه برای کارکنان مراقبت‌های بهداشتی کاملاً نامطلوب است این است که به اشتباه احساس امنیت می‌کنند. [سهوا] انجام یک عمل پرخطر بر روی بیمار.

در ادامه، اطلاعاتی در مورد تجهیزات دست ساز به طور گسترده مورد بحث و نحوه پاسخگویی متخصصان بهداشت به این روند در این زمان که بیشترین نیاز است، ارائه خواهیم داد.

ساخت ماسک دست ساز

اینترنت پر از روش‌های ساخت ماسک‌های DIY و مقالاتی در مورد بهترین الگوها و مواد برای انجام این کار است، اما دیدگاه‌های پزشکی متفاوتی برای ساخت ماسک‌های تنفسی خانگی وجود دارد.

در سال 2013، محققان انگلیسی انواع مختلفی از اقلام روزمره از جمله تی شرت، حوله ظرفشویی، روبالشی و کیسه جاروبرقی را به عنوان فیلتر ماسک های جراحی آزمایش کردند. اگرچه استفاده از ماسک دست ساز بهتر از هیچ بود، اما هیچ یک از مواد به خوبی ماسک جراحی عمل نکرد. ماسک جراحی سه برابر بیشتر از ماسک دست ساز موجود در اتاق آزمایش، ذرات را فیلتر کرد و دو برابر قطرات میکرو را در آزمایش سرفه جذب کرد. (ریز قطرات تنفسی عامل اصلی شیوع بیماری هایی مانند COVID-19 است.)

آنا دیویس، نویسنده مطالعه و تسهیل کننده تحقیقات در دانشگاه کمبریج که قبلاً در میکروبیولوژی بهداشت عمومی کار می کرد، می گوید که یک ماسک صورت خانگی البته از عبور برخی از میکروب ها جلوگیری می کند.

یک مطالعه جداگانه در سال 2015 تردیدهای بیشتری را در مورد استفاده از ماسک های خانگی ایجاد کرد. در یک کارآزمایی تصادفی در ویتنام، کارکنان پزشکی که از ماسک‌های پارچه‌ای استفاده می‌کردند، نسبت به همکاران خود که از ماسک‌های جراحی استفاده می‌کردند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های تنفسی و بیماری‌های مشابه آنفولانزا بودند. آزمایشات آزمایشگاهی نشان داد که 97 of ذرات از ماسک بافت عبور کرده اند ، در حالی که 44 in در ماسک جراحی است. البته توجه به این نکته ضروری است که این مطالعه استفاده از ماسک های پارچه ای را با استفاده از هیچ ماسک محافظی مقایسه نکرده است، بنابراین ممکن است آسیب های بیشتری در اثر استفاده مکرر از ماسک های پارچه ای ایجاد شود.

دیویس می‌گوید حتی اگر ماسک پارچه‌ای معایبی داشته باشد، از نظر تئوری می‌تواند با کمک به جلوگیری از انتشار ویروس از طریق دهان و بینی افراد، گسترش بیماری را کاهش دهد. یک مطالعه کوچک که در 2 آوریل در Nature Medicine منتشر شد نشان می‌دهد که پوشیدن ماسک جراحی توسط یک فرد بیمار می‌تواند از انتشار ویروس کرونا از طریق قطرات تنفسی یا ذرات معلق در هوا جلوگیری کند.

علیرغم تمام آنچه گفته شد، دیویس در خلاصه ای جدید از یافته های تیمش می نویسد که رعایت فاصله اجتماعی، شستن دست ها و خودداری از دست زدن به صورت موثرترین راه برای محافظت از جامعه است. او می افزاید که برای جلوگیری از “خطر یک رویارویی اجتناب ناپذیر” باید ماسک را به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفت.

از دستگاه تنفس مجدد استفاده کنید

طبق گفته‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC)، ماسک‌های N95 (که حداقل 95 درصد ذرات معلق در هوا را جذب می‌کنند) بهترین محافظ صورت برای افرادی است که در تماس مستقیم با بیماران COVID-19 هستند. تنها مشکل این است که ماسک N95 پس از استفاده باید دور انداخته شود. به همین دلیل است که برخی افراد سعی می کنند راهی برای تمیز کردن ماسک های خود پس از استفاده پیدا کنند.

محققان دانشگاه دوک روشی را برای ضدعفونی با استفاده از پراکسید هیدروژن یا پراکسید هیدروژن ابداع کرده اند. دانشگاه نبراسکا با استفاده از نور فرابنفش رویکرد مشابهی را توسعه داده است. اما همه محققان روی روش های تمیز کردن تمرکز نکردند و برخی به اختراع روی آوردند.

در ماه مارس ، تیمی از ده ها جراح ، دانشجوی پزشکی ، متخصصان تنفسی و سایر متخصصان در هکاتون COVID-19 در بیمارستان کودکان بوستون شرکت کردند. آنها پس از بحث در مورد ایده های خود در یک ویدئو کنفرانس، در یک اتاق بزرگ (مناسب برای فاصله گذاری اجتماعی) جمع شدند و به مدت 10 ساعت با استفاده از قیچی، چسب، منگنه، نوار، فیلتر قهوه، ماسک بیهوشی و فیلترهای پزشکی کار کردند تا یک دستگاه تنفس مصنوعی جدید بسازند. اپیدمی جدید.

Brianna Sletnik در حال آموزش ساخت ماسک دست ساز برای کارکنان بیمارستان با استفاده از ماسک بیهوشی است.

در پایان روز ، آنها نمونه اولیه ای داشتند که می تواند به عنوان ماسک دست ساز استفاده شود. همان مثالی که اسلتنیک در ویدئویی که توسط این تیم ساخته شده نشان داد. آزمایش اولیه بر روی 11 فرد سالم که خود ماسک را طبق دستورالعمل ساخته بودند، نشان داد که کاربران پس از استفاده از ماسک به مدت 20 دقیقه، سطح اکسیژن، ضربان قلب و تنفس ثابتی داشتند.

چالش های مهندسی همچنان باقی است. ماسک های تنفسی باید بادوام باشند، به درستی روی صورت بنشینند و ذرات را فیلتر کنند. با این حال ، به نظر می رسد ماسکی که در بیمارستان کودکان بوستون طراحی شده است متحرک است. اسلاتک می‌گوید: «عکس‌های زیادی از سراسر جهان دریافت کرده‌ایم که نشان می‌دهد مردم از این ماسک استفاده می‌کنند. بسیاری از سازمان ها کمبود شدید تجهیزات حفاظت فردی دارند و این واقعیت که پزشکان از ما کمک می گیرند و در حال بررسی استفاده از دستگاهی هستند که هنوز توسط مؤسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (NIOSH) تأیید نشده است نشان می دهد که آنها بسیار نگران هستند. به »

اختراع ماسک های جدید

عدم تنفس مصنوعی نگرانی هایی را در مورد توانایی بیمارستان های ایالات متحده در درمان تعداد زیادی از بیماران COVID-19 ایجاد کرده است. حدود 160000 دستگاه تنفس مصنوعی در ایالات متحده وجود دارد. این رقم برای پوشش نیاز بسیار کمتر از حد انتظار است. این نیاز قبلاً توسط تحقیقاتی که نقاط ضعف جدی در زنجیره تأمین پزشکی را شناسایی کرده است، پیش بینی شده است. در این شرایط، روش آزمایشی استفاده از ماسک تنفسی برای بسیاری از بیماران پس از استفاده برخی از بیمارستان‌های نیویورک با وجود خطر احتمالی، در نظر گرفته شد و البته مورد انتقاد بسیاری از کارشناسان پزشکی قرار گرفت.

امروزه تنفس مصنوعی تقاضای زیادی دارد و سامسون لامپوتانگ، مهندس مکانیک و استاد بیهوشی در دانشگاه فلوریدا، این نیاز را با یک لوله PVC، یک دهانه برای آبیاری چمن‌ها و پانل‌های کامپیوتر تامین کرد. سیستم تهویه دست ساز Lamputang که با کمک تیم تحقیقاتی خود (که قبلاً روی سیستم‌های تهویه معمولی کار می‌کردند) بر طرح‌های منبع باز متکی است، در حال تکمیل شدن است.

سامسون لامپوتانگ با دو دستگاه تنفس مصنوعی که او و تیمش ساختند.

هدف Lamputank طراحی یک دستگاه هواکش قابل اعتماد و دستی است که می تواند با استفاده از سخت افزار و نرم افزار ساده در کمتر از 5 ساعت و با هزینه حدود 250 دلار ساخته شود. این روش احتمالاً بسیار سریعتر و ارزانتر از شرکتهای غیرپزشکی مانند جنرال موتورز است که به درخواست کاخ سفید به افزایش تولید ونتیلاتورهای معمولی کمک می کنند.

پس از تولید این دستگاه ، باید به طور مداوم به مدت سه هفته (تا زمانی که بیمار به آن نیاز داشته باشد) روی ریه مصنوعی آزمایش شود تا بتواند توسط انسان مورد استفاده قرار گیرد. لامپوتانگ می‌گوید گزارش‌های اولیه امیدوارکننده هستند و او قبلاً درخواست‌های زیادی از پزشکان دریافت کرده است.

اما اگر بیمارستان های شهرهایی مانند نیویورک قبل از اتمام آزمایش دچار کمبود دستگاه تنفس شوند ، چه اتفاقی می افتد؟ آیا آنها مایل به استفاده از دستگاه Lamputang هستند؟ او می گوید: «اینجاست که معضل اخلاقی معنا پیدا می کند. متاسفانه زمان ما رو به اتمام است.

منبع: نشنال جئوگرافیک