خلاصه کتاب خواندن در توالت ( نویسنده هنری میلر )

کتاب «خواندن در توالت» اثر هنری میلر، یک جستار اتوبیوگرافیک منحصربه فرد و البته با یک عنوان حسابی عجیب و غریب است که بیشتر از هر چیز خواننده اش را کنجکاو می کند. این کتاب درواقع دریچه ای رو به ذهن و دنیای یکی از جنجالی ترین نویسندگان قرن بیستم، هنری میلر، باز می کند و دیدگاه های تند و تیز او را در مورد مطالعه، کتاب ها و زندگی مدرن به اشتراک می گذارد؛ دیدگاه هایی که ممکنه حسابی غافلگیرتون کنه.

هنری میلر که اسمش همیشه با جنجال و تابوشکنی گره خورده، این بار با «خواندن در توالت» به سراغ عادت های عجیب و غریب ما در مطالعه میره. در این مقاله می خواهیم حسابی این کتاب رو زیر و رو کنیم، از رمز و راز عنوانش تا پیام های عمیقی که توی اون نهفته است. هدف ما اینه که فراتر از یه خلاصه ساده بریم و بفهمیم میلر واقعاً چی میخواسته بگه، آیا واقعا پیشنهاد می کنه توی توالت کتاب بخونیم، یا این یه کنایه تند و تیز به دنیای امروز ماست؟ پس اگه اهل کتاب و ادبیاتید، یا حتی اگه فقط اسم عجیب این کتاب کنجکاوتون کرده، تا آخر این مقاله با ما همراه باشید. قراره با هم سفری به دنیای پر از فکر و اندیشه هنری میلر داشته باشیم.

درباره نویسنده: هنری میلر کیست؟

هنری میلر (Henry Miller)، نویسنده ای که اسمش همیشه با تابو شکنی و صراحت عجیب و غریبش عجین شده، سال ۱۸۹۱ در نیویورک به دنیا اومد و سال ۱۹۸۰ از دنیا رفت. اون توی یه خانواده آلمانی-آمریکایی و نسبتاً فقیر بزرگ شد و همین فقر و شرایط سخت زندگی، حسابی روی افکار و نوشته هاش تاثیر گذاشت. میلر یه جورایی مردی از دل خیابون ها بود؛ از دانشگاه اخراج شد و انواع و اقسام کارهای عجیب و غریب رو امتحان کرد، از کارگری تو شرکت سیمان گرفته تا کتاب فروشی و حتی مدیریت یه کافه. همین تجربیات تلخ و شیرین، اون رو به نویسنده ای تبدیل کرد که هیچ ترسی از بیان واقعیت های زندگی و ذهن خودش نداشت.

شاید مهم ترین ویژگی هنری میلر، سبک نوشتاری بی پردگیش بود که خیلی ها رو شوکه می کرد و باعث می شد آثارش سال ها توی آمریکا ممنوع باشن. کتاب هایی مثل «مدار رأس السرطان» و «مدار رأس الجدی» به خاطر محتوای جنسی و صراحت بی حد و حصرشون، حسابی جنجالی شدن. میلر توی نوشته هاش، مرز بین واقعیت و خیال رو برمی داشت و از خودش، روابطش و دیدگاه هاش بدون هیچ پرده پوشی حرف می زد. به همین خاطر، بهش می گن یه «اتوبیوگرافی نویس حرفه ای». یعنی اون از زندگی خودش، حتی از ریزترین و شخصی ترین لحظاتش، برای نوشتن استفاده می کرد.

میلر توی خیلی از نوشته هاش، از جامعه مدرن، از نابرابری ها، از پوچی زندگی روزمره انتقاد می کرد. اون اعتقاد داشت که آدم ها توی این دنیا، خودشون رو گم کردن و به چیزهایی دل بستن که هیچ ارزشی ندارن. همین نگاه نقادانه و جنجالی میلر، باعث شد که هم کلی طرفدار پیدا کنه و هم کلی منتقد سرسخت. اما چیزی که هیچ کس نمی تونه منکرش بشه، اینه که هنری میلر یه صدای منحصر به فرد تو ادبیات جهان بود و هست. «خواندن در توالت» هم از این قاعده مستثنی نیست و نشون میده که چطور تجربیات شخصی و حتی فقری که کشیده، دیدگاهش رو درباره چیزی مثل کتاب خوندن شکل داده.

چرا خواندن در توالت؟ رمزگشایی از عنوان کتاب

وقتی اسم «خواندن در توالت» به گوشمون می خوره، اولین چیزی که به ذهن میاد یه لبخند یا یه حس کنجکاویه، شاید هم یه جور تعجب. اما اگه فکر می کنید هنری میلر واقعاً داره به شما توصیه می کنه که توی توالت کتاب بخونید، حسابی در اشتباهید! این عنوان، یه شاهکار کنایه آمیز و تند و تیز از میلر هست که مثل یه مشت می خوره به صورت جامعه مدرن و عادت های عجیب ما.

میلر با انتخاب این عنوان، داره به ما میگه: «ببینید چقدر وضعیت مطالعه توی دنیای امروز مضحک شده! آدم ها حتی وقت ندارن توی یه جای درست و حسابی کتاب بخونن و مجبورن توی یه محیط نامناسب مثل توالت، یا توی اتوبوس شلوغ و متروی پر سروصدا، این کار رو انجام بدن.» اون داره به کمبود «اوقات فراغت» واقعی و از دست رفتن تمرکز توی زندگی امروز اشاره می کنه. انگار که میگه ما اونقدر درگیر کارهای روزمره شدیم که حتی لحظات آرامش بخش و خصوصی مثل رفتن به توالت رو هم با مطالعه قاطی می کنیم تا مثلاً از زمانمون نهایت استفاده رو ببریم.

اینجاست که میلر داره با زیرکی تمام به چندکارگی (Multitasking) هم کنایه می زنه. اون معتقده وقتی شما همزمان چند تا کار رو با هم انجام میدید، هیچ کدوم رو به خوبی انجام نمی دید. خوندن کتاب توی توالت یا هر جای نامناسب دیگه، به معنی از بین بردن کیفیت مطالعه و احترام نذاشتن به لحظات فراغت واقعیه. اون از ما میخواد که قدر لحظاتی رو که داریم بدونیم و برای مطالعه ارزش قائل بشیم.

پس «خواندن در توالت» صرفاً یه پیشنهاد بامزه یا یه شوخی نیست. این یه نقد عمیقه به سبک زندگی مدرن ما که توش تمرکز از بین رفته، لحظات ناب فراغت به «زمان های مرده» تبدیل شدن، و آدم ها حتی برای ساده ترین کارهای شخصی شون هم مجبورن عجله کنن و اون رو با کار دیگه ای قاطی کنن. میلر اینجا داره هشدار میده که اگه حواسمون نباشه، دنیای کتاب ها و آرامش واقعی از دستمون میره. این عنوان یه نماد از تمام تناقضاتیه که توی دنیای ما وجود داره.

به نظرم کسانی که ادعا می کنند پایه و اساس دانش یا فرهنگ، یا اصلاً هر نوع پایه و اساسی، لزوماً آثار کلاسیکی هستند که در تمام فهرست های بهترین کتاب ها یافت می شوند، کاملاً در اشتباه اند.

خلاصه و تحلیل جستار اول: آن ها زنده بودند و با من حرف می زدند

اولین جستار کتاب «خواندن در توالت»، با عنوان «آن ها زنده بودند و با من حرف می زدند»، به شدت دیدگاه های عمیق و گاهی عجیب هنری میلر رو درباره مطالعه و انتخاب کتاب نشون میده. اگه فکر می کنید یه نویسنده پر و پا قرص مثل میلر، بهتون میگه هرچی بیشتر کتاب بخونید بهتره، حسابی در اشتباهید! اتفاقاً توصیه ی اصلی و شاید تکان دهنده ی اون تو این جستار اینه: «کمتر بخوانید، اما با کیفیت تر و عمیق تر!»

میلر اینجا یه انتقاد تند و تیز به لیست های «بهترین کتاب ها» یا «کتاب هایی که قبل از مرگ باید خواند» داره. اون میگه این لیست ها فقط سلیقه و انتخاب یک سری آدم خاص هستن و قرار نیست برای همه صدق کنن. اون تاکید می کنه که هرکسی باید راه خودش رو توی دنیای کتاب ها پیدا کنه و دنبال علاقه ها و کشف های شخصی خودش باشه. انگار که میگه: «آدم باید با دوره و زمانه خودش شروع کند. اول از همه باید با جهانی آشنا شود که در آن زندگی می کند و سهیم است.»

هنری میلر خودش توی نوجوانی و جوانی، فقر شدیدی رو تجربه کرده بود. این فقر، مانع از اشتیاقش به کتاب خوندن نمی شد؛ اتفاقاً برعکس، اون رو حریص تر می کرد. میلر تعریف می کنه که چطور از کتابخونه های عمومی کتاب قرض می گرفت و برای دسترسی به کتاب های مورد علاقه اش چقدر تلاش می کرد. این تجربه شخصی نشون میده که عشق واقعی به کتاب، هیچ وقت با کمبود پول از بین نمیره.

یه نکته جالب دیگه که میلر بهش اشاره میکنه، اهمیت قرض دادن کتاب هاست. اون میگه: «نباید گذاشت کتاب ها در کتابخانه خاک بخورند. کتابی که مطالعه نشود، مثل مهمانیِ بدون مهمان است. کتاب ها را باید تا جایی که می توان قرض داد. نباید جلوی جریانِ دست به دست شدن کتاب ها را گرفت.» این جمله، یه فلسفه زندگی رو نشون میده که دانش و لذت رو باید با بقیه به اشتراک گذاشت و نباید اونا رو توی قفسه ها یا ذهن خودمون زندانی کنیم.

میلر با این حرفاش داره به ما میفهمونه که خوندن کتاب فقط جمع آوری اطلاعات نیست؛ یه سفر شخصیه. باید با کتاب ها ارتباط برقرار کنیم، بذاریم اونا باهامون حرف بزنن، و مهم تر از همه، اجازه بدیم کتاب ها توی زندگی و فکرمون تغییر ایجاد کنن. اون از ما میخواد که خودمون رو از قید و بند لیست ها و باید و نبایدها آزاد کنیم و با حس واقعی کنجکاوی و لذت، قدم به دنیای ادبیات بذاریم.

خلاصه و تحلیل جستار دوم: خواندن در توالت

جستار دوم کتاب، یعنی «خواندن در توالت»، همونطور که از اسمش پیداست، مستقیماً به موضوع اصلی و البته جنجالی عنوان کتاب می پردازه. اینجا هنری میلر صریح و بی پرده به ما میگه: «دست از مطالعه ی دائم بردارید، در توالت کتاب نخوانید!» این جمله شاید در نگاه اول عجیب باشه، اما ریشه های عمیقی توی دیدگاه میلر به زندگی و کیفیت داره.

میلر در این بخش، درباره عادت رایج مطالعه توی توالت حرف میزنه؛ عادتی که شاید خیلی از ماها داریم. اما اون این عادت رو نه به عنوان یه راه حل برای استفاده بهینه از زمان، بلکه به عنوان یه نماد از زندگی بی کیفیت و پراکندگی فکری نقد می کنه. اون معتقده که ما با این کار، ارزش لحظات فراغت و خلوت خودمون رو از بین می بریم و تمرکز لازم برای مطالعه واقعی رو هم نداریم.

خود میلر هم تجربیاتی مشابه داشته. اون از دوران کارمندیش حرف میزنه که اونقدر سرش شلوغ بود و وقت نداشت که مجبور بود کتاب هاش رو توی اتوبوس های شلوغ، قطارهای پرتکان، یا حتی ایستاده توی جاهای نامناسب بخونه. این خاطرات شخصی، دل آدم رو به درد میاره و نشون میده میلر از سر بیکاری یا تفنن این حرف ها رو نمیزنه. اون درد کمبود وقت و تلاش برای پیدا کردن گوشه ای برای خلوت با کتاب رو حس کرده.

اما پیام اصلی میلر از این تجربیات چیه؟ اون میخواد بگه که مطالعه واقعی، نیاز به تمرکز و حضوری صد در صدی داره. وقتی کتاب میخونیم، باید تمام وجودمون رو برای درک اون متن به کار بگیریم، نه اینکه همزمان هزار تا کار دیگه رو هم توی ذهنمون داشته باشیم یا توی محیطی باشیم که حواس آدم پرت میشه. میلر معتقده که توی زندگی مدرن، ما لحظات طلایی فراغتمون رو از دست میدیم و اون ها رو تبدیل می کنیم به «زمان های مرده» که توش چند تا کار رو با هم انجام میدیم، بدون اینکه هیچ کدوم رو درست و حسابی تجربه کنیم.

این جستار درواقع یه هشدار به ماست که حواسمون به کیفیت لحظاتمون باشه. میلر نمیخواد ما کتاب نخونیم؛ اتفاقاً برعکس، اون یه عاشق کتابه. اما میخواد وقتی کتاب میخونیم، تمام و کمال غرقش بشیم، لذتش رو ببریم و اجازه بدیم اون تاثیرش رو روی ما بذاره. اون میخواد به جای اینکه یه لیست بلند بالا از کتاب های خونده شده داشته باشیم، از هر کتابی که میخونیم، نهایت بهره رو ببریم و اجازه بدیم زندگی ما رو تغییر بده.

پیام ها و درس های کلیدی کتاب: آنچه از میلر می آموزیم

کتاب «خواندن در توالت» با اینکه حجم کمی داره، اما پر از پیام های عمیق و درس هاییه که می تونه دیدگاهمون رو نسبت به مطالعه، زندگی و حتی خودمون عوض کنه. اگه بخوایم مهم ترین چیزایی که از هنری میلر تو این کتاب یاد می گیریم رو لیست کنیم، میشه به این موارد اشاره کرد:

• اهمیت مطالعه با شور و اصالت: میلر به ما یادآوری می کنه که مطالعه نباید یه تکلیف باشه. باید با عشق و شور دنبال کتاب هایی بریم که واقعاً برامون جذابن. نباید خودمونو اسیر لیست های از پیش تعیین شده کنیم و باید راه شخصی خودمون رو برای کشف ادبیات پیدا کنیم. خوندن باید یه لذت باشه، نه یه وظیفه.
• انتقاد از جامعه مدرن و چندکارگی: یکی از مهم ترین پیام های میلر، نقد او به زندگی پرسرعت و پرهیاهوی امروزیه. اون به ما نشون میده که چطور جامعه صنعتی و عادت چندکارگی (Multitasking) باعث شده ما فرصت تمرکز و لذت بردن از لحظات رو از دست بدیم. دیگه کمتر وقت می ذاریم که فقط یه کار رو با تمام وجود انجام بدیم.
• ارزش بخشیدن به زمان و کیفیت لحظات: میلر با حرفاش به ما یاد میده که زمانمون چقدر ارزشمنده و باید با کیفیت ازش استفاده کنیم. اون میگه اگه قراره کتاب بخونیم، باید این کار رو با تمام حواسمون انجام بدیم و برای خودمون یه فضای مناسب برای مطالعه ایجاد کنیم. هر لحظه از زندگی، حتی لحظات فراغت و شخصی، ارزشمنده و نباید بیهوده هدر بره.
• روراستی با خود: میلر ما رو تشویق می کنه که با خودمون روراست باشیم. واقعاً چی برای آرامش و آگاهی ما حیاتیه؟ آیا دنبال جمع آوری کتاب و اطلاعات زیادیم یا دنبال درک عمیق و تغییر درونی؟ اون میگه باید یاد بگیریم فقط کارهایی رو انجام بدیم که واقعاً به درد آسایش و زندگی ما می خورن.
• جریان آزاد دانش و به اشتراک گذاری: میلر شدیداً به اشتراک گذاری کتاب ها و دانش اعتقاد داره. اون میگه کتابی که خونده نمیشه، مثل مهمونیه که مهمون نداره! باید بذاریم کتاب ها دست به دست بشن و به جای خاک خوردن توی قفسه، توی ذهن آدم ها زندگی کنن و جریان پیدا کنن. این یعنی دانش رو نباید انحصاری کرد.

خلاصه که میلر با یه لحن صمیمی و در عین حال کنایه آمیز، داره به ما درس های بزرگی درباره زندگی آگاهانه، مطالعه هدفمند و ارتباط عمیق با دنیای کتاب ها میده. این کتاب بیشتر از یه خلاصه، یه دعوت به تأمل و تغییر عادته.

سبک و شیوه نگارش هنری میلر در این کتاب

یکی از جذابیت های اصلی کتاب «خواندن در توالت» و در کل آثار هنری میلر، سبک نوشتاری خاص و منحصر به فردشه. اگه بخوایم ویژگی های لحن و شیوه نگارش میلر توی این کتاب رو بررسی کنیم، میشه به این نکات اشاره کرد:

• لحن صمیمی و خودمانی: میلر جوری حرف میزنه که انگار روبه روی شما نشسته و داره باهاتون گپ میزنه. از اصطلاحات رسمی دوری می کنه و جملاتش ساده و روانه. این صمیمیت باعث میشه خواننده حس نزدیکی بیشتری با نویسنده داشته باشه و حرفاش رو بهتر قبول کنه. اون خودش رو از برج عاج نویسندگی پایین میاره و با مخاطبش هم سطح میشه.
• صراحت و بی پرده گی: همونطور که گفتیم، میلر به خاطر صراحتش معروفه. توی این کتاب هم از بیان افکار و تجربیات شخصیش، حتی اگه کمی غیرمعمول یا بحث برانگیز باشن، ابایی نداره. این رک گویی باعث میشه پیام هاش تاثیرگذارتر باشن و خواننده حس کنه با یک نویسنده واقعی و بی غل و غش طرفه.
• کنایه آمیز و طنزآلود: میلر استاد به کار بردن کنایه و طنزه. عنوان کتاب خودش بزرگترین کنایه ست. او با طنزی ظریف و گاهی تلخ، به عادت های غلط جامعه و آدم ها اشاره می کنه. این طنز باعث میشه حتی پیام های نقادانه او هم به راحتی و بدون موضع گیری تدافعی توسط خواننده پذیرفته بشن.
• ترکیب تجربیات شخصی با دیدگاه های فلسفی: میلر توی این کتاب، مدام بین خاطرات شخصیش از کتاب خوندن توی شرایط سخت و دیدگاه های کلی ترش درباره ماهیت مطالعه و زندگی جابه جا میشه. اون از داستان های کوچیک زندگیش استفاده می کنه تا به نکات فلسفی بزرگتر برسه. این ترکیب، نوشته هاش رو ملموس و قابل درک میکنه.
• موضع گیری های ساختارشکنانه و جسورانه: میلر از اینکه برخلاف جریان آب شنا کنه، نمی ترسه. توصیه «کمتر بخوانید» یا نقد لیست های بهترین کتاب، نشون دهنده همین موضع گیری های جسورانه ست. اون قواعد رو به چالش می کشه و خواننده رو وادار به فکر کردن خارج از چارچوب های معمول می کنه.

در مجموع، شیوه نگارش هنری میلر توی «خواندن در توالت»، باعث میشه که این کتاب با وجود محتوای جدی و عمیقش، برای خواننده خسته کننده نباشه و بشه به راحتی باهاش ارتباط برقرار کرد. این سبک، نه تنها پیامی رو منتقل می کنه، بلکه خودش هم یک تجربه جذاب ادبیه.

نقد و نظرات درباره کتاب خواندن در توالت

کتاب «خواندن در توالت» هنری میلر، مثل بقیه آثارش، بازخوردهای مختلفی رو به همراه داشته؛ از تحسین گرفته تا نقدهای جدی. این کتاب با عنوان عجیب و محتوای صریحش، همیشه بحث برانگیز بوده و برای همین هم توی ادبیات جستار جایگاه خاصی پیدا کرده.

خیلی از خوانندگان و منتقدان، این کتاب رو به خاطر صراحت بیان، نگاه عمیق و کنایه های هوشمندانه ش تحسین کردن. اون ها معتقدن که میلر تونسته با یه ایده به ظاهر ساده، حرف های بزرگ و مهمی درباره ماهیت مطالعه، فراغت و زندگی مدرن بزنه. اینکه یه نویسنده توی این سطح، اینقدر راحت و بی پرده از تجربیات شخصیش میگه و از «خواندن کمتر» دفاع می کنه، برای خیلی ها تازگی و جذابیت داره. کسانی که با آثار دیگه میلر آشنا هستن، این کتاب رو هم از همون جنس می دونن: یه اثر بی تکلف و واقعی که انگار خود میلر با همون لحن همیشگی و جذابش داره باهات حرف میزنه.

از طرف دیگه، بعضی ها هم ممکنه با این کتاب ارتباط برقرار نکنن. شاید عنوانش برای بعضی ها زننده باشه یا اونقدرها عمیق به نظر نیاد. بعضی از منتقدان ممکنه بگن که این جستار، به اندازه آثار رمانی میلر پیچیدگی یا عمق نداره و صرفاً یه بیان ساده از دیدگاه های شخصیه. یکی از نظراتی که توی وبسایت ها دیده میشه اینه:

«اصلاً نتونستم باهاش ارتباط بگیرم. چند برگشو خوندم و منصرف شدم.»

این نشون میده که لحن و محتوای میلر برای همه دلچسب نیست و سلیقه ایه.

اما نکته اینجاست که «خواندن در توالت» صرف نظر از نظرات مثبت و منفی، جایگاه مهمی توی ادبیات جستار داره. این کتاب نشون میده که چطور میشه از یه موضوع ساده و حتی پیش پاافتاده، یه بحث عمیق فلسفی و اجتماعی ساخت. پیام های میلر درباره اهمیت تمرکز، کیفیت مطالعه و ارزش قائل شدن برای لحظات فراغت، توی دنیای امروز ما که پر از حواس پرتی و شلوغیه، حتی از زمان خودش هم مهم تر و ماندگارتر شده. این کتاب، یه یادآوریه که باید حواسمون به شیوه زندگیمون باشه و اجازه ندیم کیفیت فدای کمیت بشه، چه توی مطالعه و چه توی هر چیز دیگه.

این کتاب برای چه کسانی مناسب است؟

با توجه به تمام حرف هایی که زدیم، ممکنه از خودتون بپرسید خب، «خواندن در توالت» به درد چه جور آدم هایی میخوره؟ جوابش ساده ست: این کتاب برای همه نیست، اما برای عده ای می تونه مثل یه جرقه باشه و دیدگاهشون رو حسابی تغییر بده. اگه توی یکی از دسته های زیر قرار می گیرید، احتمالاً حسابی با این کتاب حال می کنید:

• کتاب خوان های جدی و علاقه مندان به ادبیات: اگه به ادبیات مدرن، به خصوص ژانر جستار و آثار اتوبیوگرافیک علاقه دارید، این کتاب رو از دست ندید. دیدگاه های میلر درباره مطالعه، کلاسیک ها و کشف مسیر شخصی توی دنیای کتاب ها، حسابی براتون جذابه.
• کسانی که با آثار هنری میلر آشنا هستن: اگه قبلاً کتاب های دیگه میلر رو خوندید و از سبک صریح و جنجالی اون خوشتون اومده، «خواندن در توالت» هم براتون یه تجربه آشنا و در عین حال جدید خواهد بود. اینجا میتونید با جنبه های دیگه شخصیت و افکار میلر آشنا بشید.
• دانشجویان و پژوهشگران ادبیات: اگه دنبال یه تحلیل عمیق از دیدگاه های یه نویسنده مهم درباره مطالعه هستید، این کتاب می تونه منبع خوبی باشه. می تونید ازش برای تحقیقات یا آشنایی سریع با مضامین اصلی افکار میلر استفاده کنید.
• کاربران کنجکاو و افرادی که دنبال مفهوم عنوان کتاب می گردند: خب، صادقانه بگیم، خیلی ها صرفاً به خاطر اسم عجیب کتاب جذبش میشن! اگه شما هم یکی از این آدم های کنجکاوید و می خواید بفهمید واقعاً محتوای این کتاب چیه و چرا میلر همچین عنوانی رو انتخاب کرده، این مقاله و خود کتاب حسابی بهتون کمک می کنه.
• کسانی که حس می کنن وقت برای مطالعه ندارن یا با چندکارگی درگیرن: اگه همیشه در حال عجله هستید و حس می کنید برای کتاب خوندن وقت ندارید، یا اگه عادت دارید همزمان چند تا کار رو با هم انجام بدید، این کتاب می تونه تلنگر بزرگی باشه. پیام های میلر درباره اهمیت تمرکز و کیفیت استفاده از زمان، می تونه حسابی بهتون کمک کنه.
• کسانی که قصد خرید کتاب رو دارن: اگه میخواید «خواندن در توالت» رو بخرید اما قبلش نیاز به یه شمای کلی از محتوا و پیام هاش دارید، این مقاله و خود کتاب بهتون یه دید کامل میده تا با آگاهی خرید کنید.

خلاصه که «خواندن در توالت» برای کسانی نوشته شده که دنبال یه نگاه متفاوت به مطالعه، زندگی و البته خودشون می گردن. اگه آماده اید که ذهنیتتون رو به چالش بکشید، این کتاب حسابی باهاتون حرف داره.

نتیجه گیری و سخن پایانی

در آخر باید بگم، کتاب «خواندن در توالت» هنری میلر، با اینکه اسمش یه جورایی شیطنت آمیز و غیرمعموله، اما خودش یه اثر خیلی عمیق و تأمل برانگیزه. این کتاب بیشتر از اینکه یه لیست از کتاب هایی باشه که باید بخونیم، یه دعوت نامه از طرف میلر برای فکر کردن به خود زندگیه. اون با این جستار کوتاه، ما رو به یه سفر می بره؛ سفری که توش با عادت های اشتباهمون توی مطالعه روبه رو میشیم و می فهمیم چقدر راحت میشه کیفیت زندگی رو فدای کمیت و شتاب زدگی کرد.

میلر بهمون یادآوری می کنه که مطالعه واقعی، یه چیز شخصی و پر از عشقه. نباید دنبال لیست ها و باید و نبایدها باشیم؛ باید قلب و ذهنمون رو دنبال چیزایی بفرستیم که واقعاً برامون مهمه. اون از فقر و سختی های زندگیش میگه و اینکه چطور این سختی ها، عشقش به کتاب ها رو بیشتر کرده. این یعنی عشق به دانش و آگاهی، هیچ وقت با کمبود پول یا امکانات از بین نمیره.

پیام اصلی «خواندن در توالت» خیلی ساده و در عین حال عمیقه: باید برای لحظاتمون ارزش قائل باشیم، با تمرکز زندگی کنیم و نذاریم شتاب زدگی دنیای مدرن، زیبایی و کیفیت کارهامون رو از بین ببره. میلر به ما میگه «زندگی کنیم، نه اینکه فقط زنده باشیم.» و خوندن کتاب هم بخشی از این زندگی کردن آگاهانه ست.

اگه این مقاله تونسته کنجکاوی تون رو تحریک کنه و شما رو به دنیای هنری میلر نزدیک تر کنه، بهترین راه اینه که خودتون سراغ کتاب «خواندن در توالت» برید و با چشم های خودتون، حرف ها و افکار این نویسنده بی باک رو بخونید. مطمئن باشید، بعد از خوندن این کتاب، دیگه هیچ وقت به «خواندن در توالت» اون جور که قبل نگاه می کردید، نگاه نخواهید کرد. این کتاب یه تلنگر جدیه برای همه ما.