عمل دیسک کمر چقدر طول میکشد
پس از تصادف یا انجام مکرر یک حرکت، ممکن است رینگ یا حلقه (در ناحیه خارجی صفحه بین مهره ای واقع شده) مهره ها آسیب ببیند. تغییر مرکز نرم مهره ها به دلیل سست شدن این ناحیه به سمت بیرون، دیسک کمر نامیده می شود.
این بیرون زدگی در صورتی که تا حد مشخصی به ریشه عصب موجود در نخاع فشار وارد کند، می تواند در این ناحیه درد ایجاد کرده (درد ستون فقرات، درد کمر، درد گردن) که اغلب بسیار شدید و تیرکشنده است. این علائم ممکن است منجر به فلجی، تضعیف عضله و اختلال حرکتی می شود.
دیسکوژل یک ژل ایمپلنت غیرقابل نفوذ نسبت به اشعه ایکس است که برپایه اتانول می باشد و از مواد سلولزی گرفته شده است، که از طریق زیر پوست به مرکز نرم مهره تزریق می شود.
عملکرد آن براساس دو نوع فعالیت است: از طریق مکانیکی که به لطف خاصیت آب دوست بودن دیسکوژل و فشارزدایی ساختار عصب و انسداد بیوشیمی گیرنده های ایجاد کننده درد، باعث جابجایی مایع درون دیسک می شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ی درمان دیسک کمر با دیسکوژل و دریافت نوبت در کلینیک دکتر کامران غفرانی با شماره تلفن های 09383103864 – 02334230013 تماس حاصل فرمایید.
علت و عوامل خطر
گاهی اوقات دیسک ها ممکن است بطور همزمان دچار فتق یا برآمدگی شود و بالا رفتن سن مهمترین عامل آن است، اما ژنتیک، سیگار کشیدن و چندین فعالیت فیزیکی ممکن است باعث فرسایش زود هنگام دیسک می شود.
متداول ترین عامل دیسک کمر شامل موارد زیر است:
- قرار گرفتن حالت بدن بطور نامناسب- تنظیم نادرست ستون فقرات در حالت نشسته، ایستاده یا خوابیده، به گردن و کمر فشار وارد می کند.
- تغییرات فرسایشی- با گذشت سال ها، دیسک ها خشک شده و مانند قبل انعطاف پذیر نیستند.
- حرکات تکراری- خم شدن، چرخش، بلند کردن اجسام و انجام دیگر فعالیت های مشابه بطور مکرر و بدون استراحت و حرکات کششی مناسب، می تواند به دیسک آسیب وارد کند. کار کردن، سبک زندگی و فعالیت های ورزشی خاص (گلف) فشار زیادی به ستون فقرات، بخصوص به نواحی پایین کمر وارد می کند، و منجر به تضعیف بیش از حد دیسک ها می شود.
- بلند کردن اجسام سنگین و بلند کردن اجسام بطور اشتباه می توانید در وبلاگ ما روش های درست، بلند کردن اجسام را بخوانید و اطمینان حاصل کنید که هرکاری را به درستی انجام می دهید.
- آسیب های ناشی از ضایعه- معمولاً زمانی رخ می دهد که برای بلند کردن اجسام به جای خم کردن پاها در حالی که کمر عمودی است، از ناحیه کمر خم می شوید. هر ضربه ای که روی ستون فقرات وارد می شود، خطر آسیب به دیسک را افزایش می دهد.
- عدم تحرک در زندگی روزانه- افرادی که به ندرت فعالیت های فیزیکی انجام می دهند، بیشتر در معرض دیسک کمر قرار دارند زیرا عضلاتی که کمر و گردن را حمایت می کنند، ضعیف شده که باعث افزایش کشش در ستون فقرات می شود.
- چاقی- فرسایش ستون فقرات ممکن است در نتیجه تحمل بار اضافی ناشی از چاقی بدن باشد.
- استعمال دخانیات- مواد شیمیایی که عمدتاً در سیگار وجود دارد، ممکن است در توانایی دیسک، برای جذب مواد مغذی تداخل ایجاد کند، که منجر به ضعیف شدن دیسک می شود.
- ژنتیک- تحقیقات نشان می دهد، معمولاً در افرادی که دچار فرسودگی دیسک می شوند، چندین ژن خاص وجود دارد.
علائم دیسک کمر چیست؟
ممکن است که به دیسک کمر دچار شده باشید، اما خودتان متوجه این مسئله نیستید. برخی از افرادی که دچار دیسک کمر می شوند، هیچ علائمی ندارند. هنگامی علائم بروز می کند، که دیسک کمر عصب های اطراف خود را تحریک کند. هنگامی که به دیسک کمر مبتلا می شوید و به عصب یا عصب های شما فشار وارد می شود، علائم زیر را تجربه می کنید:
- دردی که به پاها کشیده می شود
- درد کمر که هنگام شب شدیدتر می شود
- درد کمر با انجام حرکات خاص
- دردی که فقط یک قسمت بدن را درگیر می کند.
- درد کمر و پاها هنگام راه رفتن
- درد کمر که پس از ایستادن و نشستن بدتر می شود
- ضعیف شدن عضلات پاها و کمر
درمان دیسک کمر با دیسکوژل
آخرین پیشرفت در این حوزه، میکروتراپی داخل دیسکی است که با دیسکوژل انجام می شود. این روش درمانی با الکل منجمد همراه با یک ماده حاجب انجام می شود که از طریق یک لوله جراحی باریک به درون صفحه بین مهره ای تزریق می شود. این ترکیب با از بین بردن ساختار مبدا پروتئوگلیکان مرکز نرم، باعث از بین رفتن مایع ذخیره شده در صفحه بین مهره ای می شود و پس از آن در طول چند ساعت تا چند روز منجر به افزایش فشارزدایی بر عصب های تحت تاثیر در ستون فقرات می شود.
این مداخله درمانی می تواند بطور سرپایی و با بی حسی موضعی و بدون درد انجام شود. درصد موفقیت این روش بالا است: حدود 80-90 % از کل بیماران در طول سه ماه پس از درمان، علائم و احساس ناراحتی ندارند.
مزایای دیسکوژل برای درمان دیسک کمر
تزریق دیسکوژل از مزیت های زیادی از جمله موارد زیر برخوردار است:
- فشارزدایی سریع بر ساختار عصب
- درمان یک روزه- نسبت به جراحی
- دوران بهبودی کوتاه و بازگشت به عملکرد فعال
- روش کم تهاجمی تحت بی حسی موضعی
- بدون زخم های ناشی از جراحی
- امکان درمان دیسک در چندین سطح ستون فقرات در طول یک جلسه درمانی
- کنترل کامل با استفاده از رادیوسکوپی به دلیل نشانگرهای اشعه ایکس موجود در دیسکوژل
- عدم امکان هرگونه نشت به دلیل ساختار ژله ای ایمپلنت
- بدون عوارض جانبی : عفونت، التهاب، درد پس از عمل
- محافظت از بافت های اطراف
- قدرت تحمل بسیار بالا: بدون واکنش های حساسیت زا
- هیچ درمان مشابه یا جراحی برای درمان نشانه های بیماری در دسترس نیست
- حفظ ارتفاع صفحه بین مهره ای بطور همزمان: از بین رفتن این فاصله، فشار بین دیسک ایجاد نمی کند
- بدون احساس درد و ناراحتی (تا 7 سال بعد مشاهده نشده است)
- بازگشت دوباره بیماری مشاهده نشده است (تا 7 سال بعد مشاهده نشده است)
- در دسترس بودن در بیشتر کشورها
روند درمان چه مدت طول می کشد؟
درمان با دیسکوژل بین 20 تا 40 دقیقه طول می کشد و تحت بی حسی موضعی انجام می شود. استراحت عمومی بیشتر بیمار، در طول درمان تحت تاثیر داروهایی انجام می شود که باعث تسکین و بی حسی نسبت به درد (مسکن) می شود.
پس از درمان دیسکوژل می توان فعالیت فیزیکی انجام داد؟
بازگشت به انجام فعالیت های فیزیکی بستگی به نوع ورزش و افراد دارد، اما تقریباً 3 تا 6 هفته طول می کشد (در مقایسه با دوره نقاهت 3 ماهه برای جراحی بدون عوارض).
درمان های دیگر دیسک کمر علاوه بر دیسکوژل چست؟
اگر درد دیسک کمر شما شدید نیست، داروهای مسکن بدون نسخه و خودداری از حرکاتی که منجر به درد دیسک کمر می شود، اغلب در طول روزها یا هفته ها، علائم را برطرف می کند. برای دردهای شدیدتر علاوه بر دیسکوژل، روش های دیگری نیز توصیه می شود که شامل:
- تزریق کورتیزون- آمپول های کورتیکواستروئید را می توان در اطراف عصب هایی که توسط بیرون زدگی دیسک تحریک می شوند، تزریق کرد، آنها را بی حس کرده و برای یک دوره زمانی درد دیسک کمر را تسکین داد.
- شل کننده عضله- اگر دیسک کمر باعث گرفتگی عضلانی شود، شل کننده عضله تجویز می شود.
- قرص های مسکن شبه افیونی- اگر درمان های دیسک کمر که در بالا توضیح داده شده، مؤثر واقع نشد، ممکن است داروهای مسکن شبه افیونی برای شما تجویز شود. پزشکان از تجویز داروهای مسکن شبه افیونی خودداری می کنند چرا که احتمال وابستگی به این داروها وجود دارد. علاوه بر این، داروهای مسکن اوپیدی یا افیونی عوارض جانبی مانند حالت تهوع، سرگیجه، خواب آلودگی و یبوست ایجاد می کنند.
- فیزیوتراپی- فیزیوتراپ می تواند به شما آموزش دهد که چگونه حرکات روزانه را انجام دهید که درد دیسک کمر را تشدید نکند.
آیا در صورت موثر نبودن دیسکوژل و سایر درمان ها، جراحی لازم است؟
هنگامی که درمان های محافظه کارانه، به اندازه کافی درد را تسکین ندهد، جراحی دیسک کمر ممکن است گزینه مناسبی باشد. متداول ترین جراحی دیسک کمر، دیسکتومی نامید می شود. در جراحی دیسکتومی، جراح بخشی از دیسک را که بیرون زده و باعث درد و ضعف شما می شود، برمی دارد.
در برخی موارد، کل دیسک باید برداشته شود و با جراحی جوش دادن ستون فقرات (فیوژن) مهره های ستون فقرات درهر طرف را به یکدیگر متصل می کنند. در این جراحی از یک قطعه از استخوان شما یا یک استخوان اهدایی از یک اهداکننده برای جوش دادن مهره ها به یکدیگر استفاده می کنند. در حالی که روند بهبودی درطول ماه ها اتفاق می افتد، پین ها و یا پیچ ها، ستون فقرات شما را در جای خود نگه می دارد تا به درستی بهبود یافته و مستحکم شود.
جراح در روش جراحی لامینکتومی، به درون مهره دسترسی یافته و با ایجاد یک شکاف در قوس مهره که لامینا نامیده می شود، فشار روی عصب موردنظر را کاهش می دهد.
پیشگیری
گرچه دیسک کمر برای افراد مسن معمول است و عمدتاً ناشی از تصادفات است، روش هایی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا را انجام دهید:
- حفظ وزن مناسب
- انجام منظم ورزش و بخصوص ورزش هایی برای تقویت عضلات حمایت کننده کمر و مرکز بدن مانند عضلات شکمی و عضلات اریب
- حفظ شکل مناسب بدن هنگام بلند کردن وزنه یا بالا بردن دیگر اجسام سنگین (این عبارت متداول را ممکن است شنیده باشید که « با پاهایتان بلند کنید نه با کمر»)
-
قبل از انجام فعالیت، بدن را گرم کنید و مراقب باشید که بیش از حد به کمر فشار وارد نکنید و عضلات آن زیاد کشیده نشود.
بدن ما برای اینکه کارکرد صحیحی داشته باشد پیچیدگی های خاص و ظریفی را در خود جای داده که یکی از آن ها ستون فقرات است. مهره های ستون فقرات برای اینکه حرکت ساده تری داشته باشند و به خاطر حرکت روی یکدیگر ساییده نشوند غضروف هایی دارند. در بین هر مهره از مهره های ستون فقرات این غضروف ها تعبیه شده اند که به آن ها دیسک می گویند.
از سوی دیگر در کنار مهره ها یک فضای باز باریک وجود دارد که رشته های عصبی یا اصطلاحاً نخاع از درون آن به سمت عضلات پایین بدن می روند تا دستورات مغز را به این قسمت از بدن منتقل کنند. به این فضای خالی که نخاع از درون آن عبور می کند کانال نخاعی می گویند.
گاهی پیش می آید که به دلایلی چون افزایش سن، کار کشیدن زیاد از کمر، بیماری های مفصلی یا موارد دیگر غضروف های بین مهره ها یا همان دیسک ها بیش از حد رشد کرده و در نتیجه با این رشته های عصبی برخورد می کنند که باعث بروز درد و ناراحتی می شود. این حالت را تنگی کانال نخاعی می گویند. این ناراحتی و درد معمولاً تا قسمت های پایینی بدن، تا کمر، باسن و پاها و گاهی اوقات در گردن احساس می شود.
البته باید گفت گاهی نیز تنگی کانال نخاعی به دلایل وراثتی اتفاق می افتد. علاوه بر اینکه مدل رشد غضروف ها می تواند ارثی باشد، در بعضی افراد کانال نخاعی به طور ارثی باریک تر از دیگران است و برخی دیگر نیز به دلیل بیماری های مادرزادی مانند آکندروپلازی دارای کانال نخاعی تنگی هستند.
مطالعه بیشتر: عمل دیسک کمر
برای درمان تنگی کانال نخاعی با توجه به نوع تنگی و میزان پیشرفت بیماری از حرکت های ورزشی، فیزیوتراپی، داروهای خوراکی یا تزریقی و در آخر از جراحی کمک گرفته می شود.
برای مراجعه به بهترین دکتر ارتوپدی تهران کلیک کنید.
انواع جراحی تنگی کانال نخاعی
گاهی برای بعضی اشخاص درمان های غیر جراحی پاسخ نمی دهد و بیماری با وجود درمان هایی که برای آن در نظر گرفته شده نه تنها متوقف نمی شود بلکه حالت پیش رونده دارد. در برخی شرایط نیز بیماری به قدری شدید است و پیشرفت کرده که پزشک ناچار به استفاده از جراحی می شود. در این زمان باید بر اساس علت به وجود آورنده تنگی کانال نخاع بهترین روش جراحی برای درمان انتخاب شود.
لامینوتومی و فورامینوتومی
این روش ها در صورتی انجام می شوند که بخشی از برآمدگی استخوان مهره که دیسک نامیده می شود بر رشته عصبی نخاع فشار وارد کند. طی این عمل جراحی دهانه کانال نخاعی را بزرگ تر می کنند تا جا برای رشته های عصبی بیشتر شود. این روش جراحی علاوه بر اینکه می تواند به روش باز انجام شود، تنها با رد کردن یک لوله از کنار ستون فقرات نیز قابل انجام است. در این حالت پزشک برای دیدن مهره ها از تصاویر اشعه ایکس زنده استفاده کرده و بخش مورد نظر را از طریق همین لوله خارج می کند تا دهانه بزرگ تر شود.
لامینکتومی
در عمل جراحی لامینکتومی، لامینا برداشته می شود. قسمت بالایی مهره های ستون فقرات را «لامینا» می گویند. با برداشتن این قسمت از مهره، فضای کانال نخاعی بیشتر شده و فشار از روی نخاع برداشته می شود. گاهی اوقات ممکن است محافظ کانال نخاعی که در اطراف پوشش استخوانی وجود دارد (تیغه) نیز به نخاع فشار وارد کند. در این موارد برای برداشتن فشار باید تمام یا بخشی از تیغه را حذف کرد که معمولاً همراه با برداشتن لامینا انجام می شود. لامینکتومی نیازمند تجهیزات سخت افزاری خاصی است.
دیسککتومی
گاهی اوقات نیز زائده استخوانی بیرون زده (دیسک) به قدری بزرگ است که پزشک جراح تصمیم می گیرد آن قسمت را حذف کند تا فضای کانال نخاعی باز شود و رشته های عصبی آزادانه از درون آن عبور کنند. دیسککتومی را می توان با برش کمتر و وارد کردن جراحات کمتر به بافت های سالم نیز انجام داد. برای این کار پزشک از ابزار جراحی کوچک و خاصی استفاده می کند. این نوع جراحی میکرودیسککتومی نامیده می شود.
فیوژن ستون فقرات
گاهی علت تنگی کانال نخاعی جابه جایی مهره هاست. وقتی یک یا چند مهره از جای خود خارج شوند باعث تنگی کانال نخاعی خواهند شد. در این حالت جراح مهره ها را در جای صحیح خود قرار داده و آن ها را با استفاده از میله و پیچ ثابت می کند تا دیگر حرکت نکنند. به این عمل جراحی فیوژن ستون فقرات می گویند. میله و مهره هایی که طی عمل فیوژن در بدن بیمار قرار می گیرند برای همیشه در بدن او باقی خواهند ماند.
مطالعه بیشتر: فوق تخصص کمر درد تهران
جراحی تثبیت برای مشکل تنگی مجرای نخاعی
بعضی بیماران بعد از عمل جراحی تنگی کانال نخاعی به یک جراحی تثبیت نیز نیاز خواهند داشت تا مهره هایی را که از جای خود حرکت کرده اند را در جایشان تثبیت کنند. چنانچه یک یا چند مهره از جای خود حرکت کرده باشد نخاع را تحت فشار قرار داده یا ممکن است آن را در حالتی بدون محافظ رها کند.
در این نوع عمل جراحی با استفاده از پیوند استخوانی از استخوان های خود بیمار یا تجهیزات خارجی مثل میله، پیچ و… محیط اطراف نخاع را تثبیت میکند. استخوان تازه وارد شده یا تجهیزات جدید به مرور زمان به استخوان های قدیمی جوش می خورند و در جای خود ثابت می شوند. به همین دلیل به عمل جراحی تثبیت، جوش نخاعی نیز گفته می شود.
مطالعه بیشتر: کمر درد شدید
عمل تنگی کانال نخاعی چند ساعت طول می کشد؟
مدت جراحی بستگی به عوامل مختلفی دارد؛ شرایط بیمار مانند بیماری های زمینه ای و سن، مقدار تنگی کانال و نوع عمل جراحی که پزشک برای درمان بیمار انتخاب کرده همگی می توانند در مدت عمل تأثیرگذار باشند. اما به طور متوسط یک عمل تنگی کانال نخاعی 2 الی 3 ساعت طول می کشد. البته اگر بخواهید زمانی را که بیمار در ریکاوری سپری می کند یا مدت زمان آماده شدن او برای جراحی را نیز در نظر بگیرید باید بر این مدت اضافه کنید.
روند بهبود پس از عمل تنگی مجرای نخاعی
طبیعی است که بعد از هر نوع عمل جراحی بیمار تا ساعت ها درد و ناراحتی داشته باشد. از آنجا که عمل جراحی تنگی کانال نخاعی در محل حساسی از بدن اتفاق می افتد و با استخوان ها و اعصاب سر و کار دارد، این درد و ناراحتی معمولاً تا دو روز بعد از جراحی ادامه دارد که با تجویز مسکن التیام خواهد یافت. خود درد نیز به مرور زمان کاهش خواهد یافت و بیمار کم کم می تواند بنشیند.
در هفته های اول روند بهبودی نشستن، ایستادن و راه رفتن بیمار باید طوری باشد که حداقل ساییدگی بین مهره های ستون فقرات ایجاد شود. پزشک در این مورد شما را راهنمایی خواهد کرد. از همین رو در مورد ورزش هایی که انجام می دهید نیز باید با پزشکتان مشورت کنید. اکثر بیماران بین 6 تا 9 ماه بعد از عمل جراحی تنگی کانال نخاعی می توانند فعالیت های عادی خود را از سر بگیرند و به زندگی روزمره برگردند.
مراقبت های پس از جراحی تنگی کانال نخاعی
آنچه یک عمل جراحی را موفقیت آمیز می کند، صرف نظر از پزشک حاذق، مراقبت های بعد از آن است که باید به خوبی صورت بگیرد. به خصوص در مورد یک عمل مهمی مانند تنگی کانال نخاعی که مربوط به استخوان ها و اعصاب می شود و قطعاً مراقبت ناصحیح علاوه بر اینکه استخوان ها را در معرض آسیب مجدد قرار خواهد داد، ممکن است اعصاب بخش های مهمی از بدن را نیز به مخاطره بیندازد.
اگر قصد دارید این عمل جراحی را انجام دهید باید با همه چیز از پیش آشنا باشید. از لحظه ای که برای انجام عمل جراحی به بیمارستان می روید تا مراقبت های بعدی و دوره نقاهت عمل تنگی کانال نخاعی را از پیش بشناسید و هنگام مواجهه با آن ها بدانید چه برخوردی داشته باشید. پس از جراحی تنگی کانال نخاعی یک سری مراقبت ها را باید در خود بیمارستان انجام دهید و یک سری کارها به بعد از مرخص شدن از بیمارستان و در منزل موکول می شوند. مراقبت های بیمارستانی و مراقبت در منزل به تفکیک از این قرارند:
- مراقبت های بیمارستانی
پس از جراحی تنگی کانال نخاع فرد به طور معمول بین یک تا چهار روز باید در بیمارستان بستری شود. در طول این مدت بیمار تحت نظارت کادر بیمارستان قرار می گیرد تا اطمینان حاصل شود فرد دچار عارضه ای نمی شود. همچنین در طول اقامت در بیمارستان یک متخصص طب فیزیکی با برنامه توان بخشی مشخص با بیمار کار می کند تا بیمار سریع تر بهبود یابد. وقتی از اتاق مراقبت به بخش عادی منتقل شوید دستورالعمل های زیر اجرا می شود:
-
- داروهای مسکن در ابتدا به صورت وریدی تزریق می شوند. مصرف داروهای خوراکی پس از داروهای تزریقی شروع می شود.
- در ابتدا به شما فقط مایعات داده می شود تا زمانی توانایی خوردن غذاهای جامد را به دست آورید.
- به مرور حرکات فیزیکی بیمار برای جلوگیری از بی تحرکی و تحلیل عضلات و هم چنین برای بازگرداندن دایره حرکتی او به حالت طبیعی با کمک شخص متخصص شروع می شود:
- اولین اقدام برخاستن از رختخواب و تمرین نشستن است.
- هنگامی که تمرین برخواستن از رخت خواب و نشستن انجام شد، بیمار به راه رفتن تشویق می شود. راه رفتن برای تقویت عضلات پا و کمر بسیار مفید است.
- بعد از راه رفتن نوبت به تمرین پله می رسد. و در این مدت از پشت بند برای کنترل درد و پشتیبانی استفاده می شود.
- اگر ترشحی از زخم وجود داشته باشد باید با گاز پوشانده شود. بعد از مدتی جای زخم بهبود می یابد و زخم خشک می شود.
- مراقبت در منزل
بعد از جراحی نباید توقع بهبودی فوری داشت. به احتمال زیاد طی مدت 2 تا 4 هفته مجبور می شوید از مسکن های ضد درد استفاده کنید تا درد بعد از عمل تنگی کانال نخاعی را ساکت کنید. در ضمن حداقل تا 24 ساعت نباید رختخواب را ترک کنید.
پس از جراحی تنگی کانال نخاعی پزشک دستورالعمل هایی را برای نحوه نشستن، ایستادن، نشستن و بلند شدن به شما خواهد داد تا بتوانید با کمترین ساییدگی استخوان های مهره های ستون فقرات حرکت کنید و درد کمتری احساس کنید.
دوره نقاهت عمل تنگی کانال نخاعی بسیار مهم و حیاتی است. باید به بدن خود استراحت دهید تا بهبودی پیدا کنید. به احتمال خیلی زیاد پزشک از شما درخواست می کند تا فعالیت های روزمره خود را کم کنید. به خصوص از کارهایی که بیش از حد ستون فقراتتان را تحریک می کند بپرهیزید.
هنگام بهبودی بعد از عمل تنگی کانال نخاعی باید از ورزش هایی که موجب تماس فیزیکی با دیگران می شود، حرکاتی که موجب خم شدن یا پیچیدن ستون فقرات می شود و همچنین وزنه برداری سنگین پرهیز شود. بهترین حالت این است که در مورد ورزش هایتان با پزشک خود مشورت کنید.
به طور کلی بعد از جراحی باید نسبت به کوچک ترین مسائل حساس و هوشیار باشید. اگر دچار تب، عفونت یا افزایش درد شدید باید سریعاً پزشک را مطلع کنید.
هم چنین مراقبت از بدن و تمرین عادت های سالم با اینکه همیشه پسندیده است بعد از عمل تنگی مجرای نخاعی اهمیت بیشتری پیدا می کند. از جمله این مراقبت ها که باید رعایت شود عبارتند از موارد زیر:
-
- به دستورالعمل های پزشک خود به دقت عمل کنید.
- درست نشستن و درست ایستادن را یاد بگیرید.
- اجسام را به درستی بلند کرده و جابه جا کنید.
- به ورزش توجه کافی داشته باشید. فکر نکنید به دلیل درد و مشکل در ناحیه کمر نمی توانید یا نباید ورزش کنید. اتفاقاً ورزش های مناسب می تواند بسیار مفید و مؤثر باشد و به روند بهبودی شما کمک کند. (ورزش های هوازی مفیدند اما به هرحال باید برای انجام آن ها با پزشک خود مشورت کنید.)
- باید از تجهیزات ورزشی متناسب با شرایط جسمی خود استفاده کنید.
- وزن مناسب برای دردهای ناحیه ستون فقرات می تواند بسیار اثربخش باشد. همواره وزن خود را پایین نگه دارید.
- غذای سالم بخورید و رژیم غذایی کم چرب داشته باشید. از مصرف سبزیجات تازه غافل نشوید. غذاهای حاوی کلسیم می تواند به بهبود شما کمک کند.
- سیگار کشیدن را ترک کنید.
- مصرف الکل را نیز قطع کنید.
عوارض بعد از عمل تنگی کانال نخاع
مثل هر عمل دیگری، جراحی تنگی کانال نخاعی نیز عوارضی را به همراه دارد. قبل از آنکه فرم رضایت نامه عمل را امضا کنید، پزشک خطرات و عوارض احتمالی این عمل را برای شما توضیح می دهد. عوارض احتمالی جراحی تنگی کانال نخاعی عبارت اند از:
- خطرات عمومی بیهوشی
- آسیب به نخاع یا اعصاب
- عدم بهبود همجوشی استخوانی (شبه آرتروز)
- عدم تغییر در وضعیتی که به خاطر آن عمل انجام شده است.
- شکست یا خرابی ابزاری که در محل عمل به کار برده شده است.
- عفونت یا درد در محل پیوند استخوان
این عوارض به موارد فوق ختم نمی شود و هر شخص ممکن است عوارض منحصر به فردی را تجربه کند.
هزینه عمل جراحی تنگی کانال نخاعی
هزینه های عمل جراحی تنگی کانال نخاعی به عوامل مختلفی بستگی دارد:
- سن بیمار
- نوع بیمارستانی که عمل در آن انجام می شود
- سابقه بیماری زمینه ای بیمار
- نوع بیمه ای که بیمار تحت آن قرار دارد
- شدت بیماری
- پزشکی که می خواهد عمل را انجام دهد
- نوع عمل
- و …
عمل باز معمولاً خطرات و ریسک های مخصوص به خود را دارد و همیشه به عنوان آخرین راه حل استفاده می شود. در ضمن هزینه عمل جراحی باز تنگی کانال نخاعی بالاتر از بقیه روش های درمان است.
جمع بندی
فراموش نکنید اولین قدم برای درمان بیماری تنگی کانال نخاعی انتخاب جراح حاذق است که بتواند علت ایجاد کننده تنگی کانال را به درستی تشخیص داده و روش مناسبی را برای جراحی بیمار برگزیند.
با اینکه عمل جراحی تنگی کانال نخاعی به بهترین روش می تواند علت بیماری را برطرف کند، نیازمند آمادگی های پیش از عمل و مراقبت های بعد از عمل است تا آنچه را که جراح انجام داده تکمیل کند. بنابراین اگر قصد دارید عمل جراحی تنگی کانال نخاعی انجام دهید حتماً پیش از اقدام از مراقبت های بعد از عمل آگاهی پیدا کنید.