رفاقت جاودانه پاپ کورن و سینما چطور شکل گرفت؟

وقتی به تماشای فیلم در سالن های سینما بیندیشید، صحنه ی آشنایی را تصور می کنید؛ سالن تاریک سینما با ردیف های منظم صندلی های قرمز، یک سطل پر از پاپ کورن و خش خش بی پایان تماشاگرانی که با لذت در حال بلعیدن پاپ کورن های نمکی، پنیری و کره ای هستند و با اشتیاق به پرده ی سینما خیره شدند.

با وجود این که در حال حاضر خوراکی های هیجان انگیزی مثل پفک هندی، هات داگ، پیتزا، نوشابه و … هم در سالن های سینما سرو می شوند، همچنان پرمصرف ترین خوراکی سینمایی پاپ کورن است اما چرا ذرت بوداده میان مخاطبان سینما تا این اندازه پرطرفدار است؟ پاپ کورن در شهربازی ها و ورزشگاه ها هم فروخته می شود، حتی بیش تر از سالن های سینما با این حال وقتی به این خوراکی فکر می کنیم اولین چیزی که ذهنمان می رسد سالن های تاریک سینما است. دامنه ی تاثیر این خوراکی بر سینما اندازه ای زیاد است که به فیلم های پرفروش و سرگرم کننده «فیلم های پاپ کورنی» می گویند. رفاقت پاپ کورن و فیلم تاریخچه ی غنی دارد که قدمت آن به روزهای اولیه ی سینما بازمی گردد. این شما و این داستان یکی از جاودانه ترین رفاقت های تاریخ.

در ابتدا سالن های سینما رغبتی به پاپ کورن نشان ندادند

تصورش دشوار است اما پاپ کورن همیشه هم در سینماها با استقبال روبه رو نمی شد. در گذشته صاحبان سینما از ایده ی خوردن هله هوله هنگام تماشای فیلم متنفر بودند؛ زیرا عمده ی درآمدشان از میزبانی مخاطبان ثروتمند به دست می آمد و اصلا دوست نداشتند فرش ها و صندلی های سینما با خوراکی هایی مثل پاپ کورن کثیف شود و خاطر مهمانان پولدارشان را مکدر کند. از سوی دیگر در آن دوره فیلم های صامت اکران می شدند و صدای خش خش خوردن خوراکی تمرکز مخاطبان را از خواندن نوشته های فیلم پرت می کرد. این تنفر با تغییر سینمای صامت به صدادار جای خودش را به عشق داد؛ زیرا حالا دیگر صدای جویدن و خش خش بسته های خوراکی مخاطبان را آزار نمی داد.

دستگاه پاپ کورن ساز قابل حمل سال 1885 اختراع و به بخش جدایی ناپذیری از فرهنگ آمریکایی تبدیل شد. رد پای پاپ کورن در کارناوال ها، نمایشگاه ها و رویدادهای ورزشی به وفور دیده می شد. البته سینمادارها در آن دوره باز هم با ورود پاپ کورن به سالن های تمیزشان مخالف بودند اما مخاطبان این خوراکی هیجان انگیز را یواشکی به سالن های سینما می برند؛ زیرا می توانستند در نزدیکی هر سینما فروشنده ای را پیدا کنند که هله هوله ی محبوبشان را بفروشد. این عادت هنوز هم به قوت قبل پابرجاست و بسیاری از مخاطبان انواع و اقسام خوراکی ها را یواشکی به سالن های سینما می برند تا هنگام تماشای فیلم بیکار نمانند!

رکورد بزرگ و جنگ جهانی دوم پیوند میان پاپ کورن و سینما را محکم کردند

تهیه ی پاپ کورن در همه جای دنیا به ویژه آمریکا نسبتا ارزان است؛ در نتیجه می توان آن را با قیمت کمی فروخت و باز هم سود برد. در دوره ی رکود بزرگ آمریکایی های بسیاری نمی توانستند مثل قبل اقلام لوکس را تهیه کنند و از تفریحات گران قیمت لذت ببرند پس طبیعی بود میان هله هوله ی ارزانی مثل پاپ کورن و تفریح کم هزینه ای مثل سینما پیوند ناگسستنی شکل بگیرد.

در آن دوره سینماها دو فیلم را با خرید یک بلیت نمایش می دادند. با این اوصاف مخاطبان زمان بیش تری را در سالن های سینما صرف می کردند و طبیعتا به خوردن هله هوله و تجدید قوا نیاز داشتند. در این شرایط چه چیزی بهتر از پاپ کورن که برای سرو نیازی به ظروف نقره نداشت، حمل و نقلش آسان بود و برای فروشنده و خریدار ارزان تمام می شد. سینمادارها ابتدا فروشندگانی را استخدام کردند که پاپ کورن را در جایی بیرون از سالن تهیه و به مخاطبان می فروختند اما کم کم استقبال از این خوراکی به اندازه ای زیاد شد که مجبور شدند گوشه ای از لابی را به تجهیزات ساخت پاپ کورن اختصاص دهند.

وقتی به وعده های غذای سینمایی فکر می کنیم نام سه خوراکی حسابی می درخشد؛ پاپ کورن، نوشابه و آب نبات. در دوران جنگ جهانی دوم شکر جیره بندی و در نتیجه آب نبات کمیاب شد و قیمت نوشابه هم افزایش یافت. با این حال قیمت پاپ کورن همچنان ثابت باقی ماند و عملا مقرون به صرفه ترین انتخاب برای سینماروها بود. پاپ کورن در این دوره با جنگ جهانی دوم پیوند عمیقی پیدا کرد و حتی سال 1946 (یک سال پس از پایان جنگ) انجمن ملی پاپ کورن در آمریکا تشکیل شد و جمله ی «پاپ کورن یک غذای جنگی است» را به عنوان شعار تبلیغاتی اش انتخاب کرد. رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم رفاقت پاپ کورن و سینما را مستحکم تر از قبل کردند، رفاقتی که حالا عمرش به بیش از صد سال می رسد.

پاپ کورن و سایر تنقلات برای بقای صنعت سینما ضروری هستند

شاید عجیب باشد اما وجود پاپ کورن و سایر تنقلات برای ادامه ی حیات سینما ضروری است. این طور تصور می شود که بخش زیادی از درآمد یک سالن سینما وابسته به فروش بلیت است اما عملا این گونه نیست. سینمادارها مجبورند بخش زیادی از درآمدهایشان را با استودیوهای فیلم سازی تقسیم کنند اگر با استودیوی فیلم سازی گردن کلفتی مثل دیزنی طرف باشند در چند هفته ی ابتدایی اکران فیلم ها نمی توانند سود زیادی داشته باشند. با این اوصاف اگر فیلمی برای مدت طولانی اکران شود سینمادارها می توانند از فروش بلیت به سود برسند؛ بنابراین عمده درآمد آن ها از فروش پاپ کورن و سایر تنقلات تامین می شود.

بلاک باسترها جمعیت زیادی را به سالن های سینما می کشانند در نتیجه مقدار بیش تری پاپ کورن، نوشابه و آب نبات فروخته می شود و از آن جایی که تهیه ی پاپ کورن ارزان تر است، سود بیش تری را هم عاید فروشندگان می کند. به همین دلیل هم سالن های سینما رغبت زیادی به اکران بلاک باسترها دارند.

راه یابی پاپ کورن به خانه ها

هالیوود و صنعت سینما از ظهور نمایش خانگی وحشت داشتند و نگران بودند که اگر مردم بتوانند در خانه هایشان به تماشای فیلم بنشینند کم تر به سالن های سینما بیایند. این ترس از زمان همه گیری کرونا و رشد عجیب سرویس های پخش بیش تر هم شد و ضرر مالی زیادی را برای از استودیوهای بزرگ فیلم سازی به همراه آورد. در حالی که تماشاگران در این روزها بیش از هر زمان دیگری برای رفتن به سالن های سینما مرددند اما بعضی از عناصر تماشای فیلم از جمله فرهنگ خوردن پاپ کورن را با خودشان به خانه آوردند.

مرم حالا دوست دارند به یاد ایام گذشته هنگام تماشای فیلم از تنقلات موردعلاقه شان استفاده کنند و از ترکیب طعم پاپ کورن و لحظات هیجان انگیز فیلم کیفور شوند. حالا شما می توانید در یک لحظه تصمیم بگیرید به تماشای فیلم موردعلاقه تان در اتاق نشیمن خانه بنشینید، یک ظرف بزرگ پاپ کورن آماده کنید، نور سالن را کم کنید، تلفن همراهتان را خاموش کنید و به نوعی سالن سینما و همه ی عادت های دوست داشتنی اش را به خانه بیاورید.

در هر صورت شاید همه گیری کرونا میل به تماشای فیلم در سالن های سینما را به شکل قابل توجهی کم کرده باشد اما هنوز هم نتوانسته به رفاقت جاودان پاپ کورن و فیلم خدشه ای وارد کند.

منبع: movieweb