نقدها و نمرات فیلم «تابستان گذشته»؛ ماجرای یک خیانت عجیب و مرموز (جشنواره کن 2023)

[ad_1]

فیلم «تابستان گذشته» (Last Summer) 25 می 2023 در هفتادوششمین دوره جشنواره کن به نمایش درآمد. این فیلم به کارگردانی کاترین بریا و با بازی لیا دروکر و ساموئل کرشر بر اساس فیلمی با مضمون مشابه به نام «ملکه ی قلب ها» (Queen of Hearts) ساخته شده است.

داستان فیلم درباره ی رابطه ی مخفیانه ی یک پسر با همسرِ پدرش است. پسر (با بازی ساموئل کرشر) که حاصل ازدواج قبلی همسر آنه (با بازی لیا دروکر) است، برای زندگی با پدرش نزد آن ها می آید. در نهایت او با آنه رابطه برقرار می کند و اوضاع به سرانجامی پیچیده و حساس ختم می شود.

کاترین بریا کارگردان فرانسوی که به خاطر فیلم هایی با موضوعات مرتبط با عشق ها و روابط ممنوعه و پرداختن به مساله ی جنسیت شهرت دارد و این مفاهیم جزو پرتکرارترین سوژه های فیلم های قبلی او به شمار می روند، در «تابستان گذشته» این بار یک رابطه ی غیرمعمول دیگر را به تصویر می کشد.

جدول ارزیابی منتقدان در جشنواره کن 2023

فیلم «تابستان گذشته» تا حد متوسطی توانست نظر منتقدان جشنواره را به خود جلب کند. این فیلم از 4 ستاره و 12 رای، و مانند فیلم های «هیولا» و «چهار دختر» 2.3 امتیاز دریافت کرد. منتقدان بازی ساموئل کرشر را بسیار قابل توجه ارزیابی کردند و آن را به عنوان یکی از نقاط قوت فیلم ستودند.

ورایتی – پیتر دبروج

«تابستان گذشته» به کارگردانی کاترین بریا که برای نخل طلای کن رقابت می کند، بازتاب فیلم هایی است که پیش از این ساخته شده اند، به ویژه درام دانمارکی «ملکه ی قلب ها» محصول سال 2019. اما فیلم در شیوه ی خود جسورانه تر عمل می کند و از منشا اخلاقی تر متعارف خود و به ویژه در انگل خواندن هر یک از طرفین درگیر یک رابطه ی نامشروع فاصله می گیرد.

کارگردان «تابستان گذشته» را از نگاه آنه (با بازی لیا دروکر) به تصویر می کشد، که لایه ای مخرب دیگر به این فیلم می افزاید، زیرا از مخاطبان می خواهد ابتدا او را با جنایتی که مرتکب می شود و بعدا با پنهان کاری بشناسند. برای مدت کوتاهی از فیلم، آنه و تئو از نوعی صمیمیت نامشروع لذت می برند و به صورت مخفیانه با یکدیگر رابطه برقرار می کنند. در یک لحظه، پسر یک ضبط صوت (به طرز عجیبی کهنه آن هم در عصر آیفون) بیرون می آورد و از آنه می خواهد تا بعضی از رازهای خود را با او به اشتراک بگذارد. آنه این کار را می کند تا زمانی که سوالات به رابطه ی آن ها ختم می شود، در این مرحله، او ساکت می شود، و شروع به توجیه کارهای خود می کند.

«ملکه ی قلب ها» عواقب بعدی این رابطه را به جهت ملودراماتیک تری سوق داد، در حالی که «تابستان گذشته» همان رویکرد همیشگی بریا برای رویارویی با ناامیدی ها و ناراحتی ها را دنبال می کند. در این مورد، این بدان معنا است که آنه را در تلاش برای آشتی دادن تناقض بین ارزش ها (در مقام یک وکیل، می بینیم که بچه ها را از موقعیت های آزاردهنده نجات می دهد) و هوس هایش (هشداردهنده ترین سکانس در صحنه ی آخر، زمانی که تئو سعی می کند دوباره ارتباط بینشان را احیا کند.) نشان می دهد. تفاوت های بین «تابستان گذشته» و فیلمی که بر اساس آن ساخته شده است، شیفتگی بریا را به عنوان یک فیلمساز آشکار می کند، به ویژه در صحنه های آخر، زمانی که آنه بالغانه و آگاهانه تصمیم می گیرد چه چیزی را بپذیرد.

گاردین – پیتر بردشاو

کاترین بریا در این بازسازی جدید از تریلر وابسته به عشق شهوانی دانمارکی به نام «ملکه قلب ها» یک آشفتگی ایجاد کرده است و دقیقا مشخص نیست که چرا او احساس می کند باید نسخه ی متوسط خود را کارگردانی کند. این تغییرات باعث تیره  شدن درخشش اسکاندیناویایی فیلم اصلی، و کاهش هیجان وابسته به عشق شهوانی آن می شود، اجراها را سخت تر، و در نتیجه ذات مهمل داستان را به طور خطرناکی آشکار می کند.

فیلم بریا تا زمانی که ماجرای پسر و نامادری در جریان است، به اندازه ی کافی به خوبی پیش می رود، اما وقتی رابطه آن ها خراب می شود، فیلم هم رو به نابودی می رود. بریا در ارائه ی سردی و بی تفاوتی حیاتی برای پرده سوم داستان خوب نیست، همان قدر که در بخش رابطه ی گرم و دیوانه وار ابتدای فیلم خوب عمل نمی کند، تا جایی که تحولات داستانی بخش پایانی فیلم، به ویژه آخرین رویارویی آنه با تئو، احمقانه به نظر می رسد.

به نظر می رسد بریا از رویکرد سازش ناپذیری که در فیلم های معروفی مانند «دختر چاق» (Fat Girl) نشان داد، عقب نشینی کرده است، و با این حال در درام شابرول گونه ای که در آن ایزابل هوپر ممکن است تحت شرایط دیگری نقش آنه را بازی کند، احساس آشفتگی و ناراحتی دارد. اساسا، آنه به یک شور تازه در قلبش نیاز دارد. دروکر نتوانست متوجه آن شود و فیلم بریا راهی برای کمک به بازیگر برای متوجه شدن این موضوع پیدا نمی کند.

اسکرین دیلی – وندی آید

آنه (با بازی لیا دروکر) یک وکیل موفق با شوهری ثروتمند و دو دختر است که آن ها را به سرپرستی گرفته اند؛ او چیزهای زیادی برای از دست دادن دارد. اما این مانع از آن نمی شود که پس از نقل مکان پسرِ 17 ساله ی مرد، به نام تئو (با بازی ساموئل کرچر) به خانه ی آن ها در حومه ی سرسبز پاریس، وارد یک رابطه ی نامشروع نشود. چیزی نمی گذرد که رابطه ی این دو نفر رو به تیرگی می گذارد و هنگامی که تئو جزئیات رابطه را به پدرش، پیر (با بازی اولیویه رابوردین) اعتراف می کند، آنه حالت دفاعی به خود می گیرد و نیروی قابل توجهی از مهارت های فریب کارانه ی خود را برای کنترل یک موقعیت نابسامان و ناراحت کننده به کار می برد. علیرغم ماهیت متجاوزانه ی موضوع، اولین فیلم کاترین بریا پس از یک دهه، یک ماجرای خیانت عجیب و مرموز است.

بریا برای شخصیت فیلمش بر انتخاب های لباس و طراحی صحنه تکیه می کند. کمد لباس آنه نشانگر زنی است که کنترل تمام جنبه های زندگی خود را به دست گرفته است، کسی که بعید است به هم ریختگی را تحمل کند. اما او یک رگه ی سرکش نیز دارد. حتی انتخاب موسیقی برای این فیلم هم به ما کمک می کند شخصیت او را بیشتر و بهتر بشناسیم.

تمام اینها تا حدی روشن می کند که چرا آنه تصور دارد که از اصل خود دور شده است، اما فیلم به طور کل در توضیح خود ماجرا کوتاهی می کند. دوربین بریا در نشان دادن زیبایی حسی تئوی غمگین کوتاهی می کند آن هم در حالی که کرشر یک اجرای فریبنده و بسیار سنگین ارائه می دهد. فضای بین شخصیت ها به طور فزاینده ای با تنش جنسی پر می شود. با این حال، باور اینکه شخصیت ها به میل خود عمل می کنند، کمی سخت و غیرممکن است. تمام صحنه های طولانی و ناخوشایندی که مملو از ناامیدی و خستگی هستند، نمی توانند دلیل قانع کننده ای در اختیار مخاطب قرار دهند.

[ad_2]