خلاصه کتاب همه ی دوست های من… ( نویسنده اوری مانسن، جوری جان )

کتاب «همه ی دوست های من…» نوشته اوری مانسن و جوری جان، یک جورهایی هم خنده داره و هم اشک آور. این کتاب تصویری با طنز تلخ و بامزه، سراغ مفهوم های سنگینی مثل مرگ، از دست دادن و تنهایی می ره. شخصیت های بامزه و عجیبی مثل دایناسور یا یه جوراب گمشده بهت نشون میدن که از دست دادن دوست یعنی چی و چطور باید باهاش کنار اومد.

این کتاب کوچیک اما پرمفهوم، مثل یه دوست قدیمی میمونه که باهات میشینه و از سختی های زندگی، اونم با یه لحن بامزه، حرف می زنه. خیلی وقتا ما از حرف زدن راجع به چیزهای ناراحت کننده فرار می کنیم، مخصوصاً وقتی پای بچه ها وسطه. اما این کتاب به روش خودش بهت یاد میده که میشه حتی با مرگ هم شوخی کرد، البته از اون شوخی های عمیق که فکر آدمو حسابی مشغول می کنه. انگار یه نفر داره باهات حرف می زنه و میگه: آره، زندگی همینه! بعضی وقتا آدم تنها میشه، بعضی وقتا چیزایی رو از دست میده، اما تهش باز یه زیبایی هایی هست که ارزش زندگی کردن رو داره. توی این مقاله قراره بریم ته و توی این کتاب رو دربیاریم، ببینیم دقیقاً چیا میگه، برای کی خوبه و چرا اینقدر سر و صدا کرده. پس با ما همراه باش تا با هم یه سفر تأمل برانگیز و البته خنده دار داشته باشیم.

خلاصه کامل و صفحه به صفحه از کتاب همه ی دوست های من…

اگه دنبال یه کتابی هستید که باهاش هم بخندید و هم یه کمی به فکر فرو برید، «همه ی دوست های من…» حسابی غافلگیرتون می کنه. این کتاب یه ساختار خیلی ساده و در عین حال هوشمندانه داره. هر صفحه یا دو صفحه، یه تصویر ساده از یه شخصیت بامزه یا شیء رو نشون میده که درگیر یه ماجرای از دست دادنه، و کنارش یه جمله کوتاه و طنزآمیز نوشته شده. انگار با هر ورق زدن، یه لطیفه تلخ یا یه حقیقت بامزه رو می خونی که حسابی به فکرت فرو می بره.

بیایید چند تا از اون شخصیت های دوست داشتنی و قصه های از دست دادنشون رو با هم مرور کنیم تا دستتون بیاد این کتاب چجوری کار می کنه:

• دایناسور بیچاره: اولین شخصیتی که می بینیم، یه دایناسور تنهاست. جمله ای که کنارش نوشته شده واقعاً تلخه: همه ی دوست های من مرده اند. بعدش تصویر یه شهاب سنگ رو می بینی و می فهمی که این دوستای دایناسور به خاطر انقراض از بین رفتن. این بخش خیلی ساده و کوبنده مفهوم از دست دادن گروهی و پایان یک دوره رو نشون میده.
• جوراب گم شده: بعدی یه جورابه. اگه دقت کرده باشید، همیشه یکی از لنگه های جورابامون گم میشه و تنهایی برای اون یکی لنگه باقی می مونه. کتاب هم همینو میگه: همه ی دوست های من گُم شده اند. این یه مثال ساده و روزمره از تنهایی و فقدان رو نشون میده که هر کسی می تونه باهاش ارتباط برقرار کنه.
• شیر تاریخ گذشته: یه بطری شیر داریم که با یه نگاه ناراحت بهت زل زده. زیرش نوشته: تاریخ انقضای همه ی دوست های من سه شنبه بود. این جمله همزمان بامزه و ناراحت کننده ست. نشون میده که چطور بعضی از دوستی ها یا چیزهایی که تو زندگی ما هستن، تاریخ انقضا دارن و بالاخره یه روزی تموم میشن.
• مرغ سوخاری شده: این یکی از اون مثال هایی که واقعاً طنز سیاه کتاب رو نشون میده. یه مرغ رو می بینیم که می گه: همه ی دوست های من مرغ سوخاری هستند. و در صفحه بعدی، یه آدم رو می بینی که داره مرغ سوخاری می خوره و با خوشحالی به مرغه میگه: دوست های تو واقعاً خوشمزه بودن! این بخش به شکل غافلگیرکننده ای مفهوم چرخه زندگی و مصرف شدن رو بهت یادآوری می کنه.
• درخت و میز چوبی: فکرشو بکنید، یه درختی که دوستاش به میز تبدیل شدن! این همون حکایت تغییر شکل و سرنوشت چیزهاست. چیزی که یه روز یه همدم زنده بوده، امروز یه شیء مصرفیه.
• فرشته مرگ خوشحال: یکی از خنده دارترین و در عین حال عجیب ترین بخش های کتاب، فرشته مرگه که با خوشحالی می گه: این شغل، حس زنده بودن بهم میده! و بعدش در کنار همون پیرمرد کچل ابتدای کتاب دیده میشه. این قسمت، نگاهی خیلی متفاوت به مفهوم مرگ و حتی شخص فرشته مرگ میندازه؛ انگار که اونم یه موجودیه که از کارش رضایت داره و این دیدگاه، یه جورایی بار سنگین موضوع رو کمتر می کنه و بهت یاد میده که مرگ هم بخشی از زندگیه.

نهایتاً کتاب با یه بخش تأمل برانگیز تموم میشه. جمله هایی که با بعضی وقت ها احساس تنهایی می کنم… شروع میشن و با نگاهی مثبت به زیبایی های دنیا ادامه پیدا می کنن. این بخش مثل یه نفس عمیقه بعد از کلی خندیدن و فکر کردن به چیزهای تلخ. بهت یادآوری می کنه که حتی تو اوج تنهایی و از دست دادن، میشه زیبایی های کوچیک زندگی رو دید و امیدوار بود. این پایان بندی هوشمندانه باعث میشه که کتاب با وجود طنز تلخش، یه حس آرامش و پذیرش بهت بده.

کاوشی در مضامین اصلی همه ی دوست های من…: طنز، فلسفه و پذیرش

خب، تا اینجا فهمیدیم که این کتاب چقدر خاصه. اما بیاین یه کم عمیق تر بشیم و ببینیم چه پیام های قشنگی رو با این لحن بامزه و تلخ بهمون میده. در واقع، پشت این سادگی، کلی حرف برای گفتن هست.

مفهوم مرگ و از دست دادن

راستش رو بخواید، حرف زدن از مرگ، مخصوصاً با بچه ها، همیشه سخته. ما معمولاً سعی می کنیم موضوع رو پیچیده تر کنیم یا ازش فرار کنیم. ولی «همه ی دوست های من…» بدون اینکه قضیه رو بغرنج کنه، مستقیم میره سر اصل مطلب. از دایناسور تا جوراب، هر کدوم به نوعی دارن مفهوم از دست دادن رو نشون میدن. فرق نمی کنه یه انقراض بزرگ باشه یا گم شدن یه لنگه جوراب؛ حس فقدان برای اون شخصیت وجود داره. کتاب خیلی آروم و بدون وحشت افکنی، بهت میگه که از دست دادن ها بخشی از زندگی ان و اتفاق میفتن. این یه جورایی مثل اینه که بهت بگه: ببین عزیزم، این بخشی از بازیه، باید باهاش کنار بیای.

تنهایی و جدایی

وقتی دوستات میرن، تنها میشی. این یه حقیقته ساده که کتاب خیلی قشنگ نشونش میده. هر کدوم از این شخصیت ها، بعد از از دست دادن دوستاشون، تنها موندن. اون دایناسور، اون جوراب، اون بطری شیر… همه شون حس تنهایی رو تجربه می کنن. اما کتاب فقط به تنهایی نمی پردازه؛ به اینم اشاره می کنه که این حس تنهایی، در کنار همه سختی هاش، می تونه فرصتی باشه برای دیدن زیبایی های دیگه. اون پایان بندی قشنگ کتاب، دقیقاً همین رو میگه: آره، تنهام، ولی باز هم دنیا قشنگیاشو داره.

طنز سیاه و کمدی تلخ

این یکی از ویژگی های اصلی و جنجالی کتابه. استفاده از طنز برای حرف زدن از مرگ و تنهایی! فکرشو بکنید، یه مرغ داره میگه دوستاش مرغ سوخاری شدن! این یه جورایی شوکه کننده است، ولی بعدش می خندی. چرا؟ چون طنز اینجا مثل یه مسکن عمل می کنه. بار سنگین موضوع رو کمتر می کنه و اجازه میده که ذهنت راحت تر باهاش کنار بیاد. این طنز باعث میشه به جای اینکه غرق غم بشی، یه قدم بری عقب و به قضیه از یه زاویه دیگه نگاه کنی. مثل یه نیشگون کوچیکه که بهت میزنه تا حواست جمع شه!

«همه ی دوست های من…» با طنز تلخ و بامزه اش، بهت یاد میده که حتی با سنگین ترین واقعیت های زندگی مثل مرگ و تنهایی هم میشه با یه لبخند، هرچند تلخ، روبرو شد.

پذیرش و کنار آمدن

هدف نهایی کتاب، فقط نشون دادن مرگ و تنهایی نیست. هدف اصلیش اینه که بهت کمک کنه این واقعیت ها رو بپذیری. وقتی فرشته مرگ با خوشحالی از شغلش حرف میزنه، یا وقتی شخصیت ها با وجود از دست دادن ها، باز به زندگی ادامه میدن، کتاب داره بهت میگه که چرخه حیات همینه. اومدن و رفتن ها طبیعیه و باید یاد بگیریم باهاشون کنار بیایم. این کتاب یه جورایی مثل یه مربی عمل می کنه که بهت یاد میده چطور قوی باشی و با واقعیت های ناگزیر زندگی مواجه بشی.

تفاوت با کتاب های رایج کودکان در مورد مرگ

حتماً کتاب های زیادی دیدید که سعی می کنن مفهوم مرگ رو به بچه ها توضیح بدن. خیلی از اونا ممکنه خیلی مستقیم، خیلی احساسی یا حتی خیلی علمی باشن. اما این کتاب هیچکدوم از اینا نیست. «همه ی دوست های من…» از راه طنز و سادگی وارد میشه. نه می خواد بترسونه و نه می خواد زیادی احساساتی کنه. یه جورایی مثل یه آینه عمل می کنه که واقعیت رو نشون میده، ولی با یه فیلتر بامزه. این تفاوت اصلیشه که باعث شده از بقیه کتاب ها متمایز بشه و برای خیلی ها، چه بزرگسال و چه کودک (البته با رعایت شرایط)، جذاب باشه.

برای چه گروه سنی مناسب است؟ (ابهام زدایی کامل)

یکی از سؤال های پرتکرار و البته مهم درباره «همه ی دوست های من…» اینه که خب، این کتاب دقیقاً برای چه سنی مناسبه؟ روی جلد و به قول ناشر، این کتاب برای کودکان 7 تا 12 سال نوشته شده. اما بیاید یکم دقیق تر بشیم و از زوایای مختلف بهش نگاه کنیم، چون اینجا یه عالمه بحث و نظر وجود داره.

دیدگاه رسمی (ناشر) و واقعیت

بله، انتشارات پرتقال که این کتاب رو در ایران منتشر کرده، رده سنی 7 تا 12 سال رو برای این کتاب در نظر گرفته. دلیلشم احتمالاً اینه که بچه ها تو این سن یه درک نسبی از مفهوم مرگ پیدا می کنن و شاید بتونن طنز تلخ رو هم تا حدی بفهمن. اما تجربه نشون داده که این کتاب از اون کتاب هاست که ممکنه برای همه بچه های این رده سنی هم مناسب نباشه.

چرا ممکنه برای کودکان خردسال تر مناسب نباشد؟

فکرشو بکنید، یه بچه 5 ساله که هنوز مفهوم مرگ رو درک نکرده، اگه با داستان یه مرغ سوخاری شده یا دایناسورهای منقرض شده روبرو بشه، ممکنه واقعاً بترسه یا گیج بشه. طنز سیاه این کتاب برای بچه های خیلی کوچیکتر ممکنه قابل فهم نباشه و حتی به جای خنده، براشون اضطراب ایجاد کنه. اونا شاید نتونن لایه های عمیق تر شوخی رو ببینن و فقط جنبه از دست دادن و نابودی براشون پررنگ بشه. برای همین، اگه فرزند کوچیکتری دارید، شاید بهتر باشه با احتیاط سراغ این کتاب برید.

لزوم حضور والدین یا مربی برای توضیح و راهنمایی

حتی برای بچه های همون رده سنی 7 تا 12 سال هم، پیشنهاد میشه که والدین یا یه مربی کنارشون باشن. این کتاب یه شروع خوب برای صحبت کردن راجع به موضوعات حساسه. وقتی بچه ها سؤالی براشون پیش میاد، میشه توضیح داد که طنز چیه، چرا نویسنده از این لحن استفاده کرده و چطور میشه با این واقعیت ها کنار اومد. این کتاب می تونه یه فرصت عالی برای گفتگوی عمیق بین شما و فرزندتون باشه، نه فقط یه قصه خوندن ساده.

با وجود رده بندی سنی، «همه ی دوست های من…» بیش از یک کتاب کودک است؛ یک تجربه فکری برای هر سنی که می خواهد با خنده به واقعیت های تلخ زندگی نگاه کند.

مناسبت ویژه برای بزرگسالان: مخاطب اصلی شاید بزرگسالان باشند!

اینجا همون جاییه که نظرات خیلی فرق می کنه. خیلی ها معتقدن که مخاطب اصلی این کتاب، اصلاً بچه ها نیستن، بلکه بزرگسالان! چرا؟ چون بزرگسال ها همونایی هستن که حسابی با مفهوم مرگ، تنهایی و از دست دادن آشنایی دارن. اون طنز تلخ، اون فلسفه پشت داستان، اون شیطنت های کلامی، همه و همه بیشتر به دل یه بزرگسال می شینه. اگه اهل کتاب های فلسفی، طنز سیاه یا کتاب هایی با لایه های عمیق هستید، این کتاب حسابی بهتون می چسبه. این کتاب بهتون یادآوری می کنه که چقدر زندگی می تونه پوچ و خنده دار باشه و چقدر میشه با همه اینها کنار اومد و حتی بهشون خندید.

خیلی از نظرات کاربران هم اینو تایید می کنه. آدم هایی که گفتن: این بیشتر شبیه میم (Meme) های توییتره تا کتاب کودک! یا فقط برای بزرگترها خوب بود، بچه ها ممکنه نفهمن. این نشون میده که این کتاب، فراتر از رده بندی سنی معمول عمل می کنه و می تونه یه هدیه عالی برای یه دوست بزرگسال باشه که دنبال یه کتاب متفاوت و تأمل برانگیزه.

نتیجه گیری در مورد مخاطب

در نهایت، میشه گفت «همه ی دوست های من…» یه کتابی فراتر از رده بندی های سنی معمولیه. هم می تونه برای کودکان (با راهنمایی والدین) مفید باشه تا با مفهوم از دست دادن آشنا بشن، و هم می تونه برای بزرگسالان یه تجربه عمیق و خنده دار باشه. اگه دنبال یه کتاب هستید که هم مغزتون رو درگیر کنه و هم لباتون رو به خنده بیاره (حتی یه خنده تلخ)، این کتاب برای شماست. پس زیاد به سن و سال فکر نکنید و اگه حس می کنید به دلتون می شینه، حتماً یه نگاهی بهش بندازید.

نگاهی به پشت صحنه: نویسندگان خلاق اوری مانسن و جوری جان

پشت این کتاب بی نظیر، دو ذهن خلاق و بامزه پنهان شده: اوری مانسن و جوری جان. این دو نفر با همکاری هم تونستن اثری خلق کنن که هم پرفروش بشه و هم حسابی بحث برانگیز.

اوری مانسن: بازیگر، نویسنده و تصویرگر

اوری مانسن بیشتر به خاطر کارهاش تو هالیوود و برنامه های تلویزیونی و تبلیغات ملی شناخته میشه. بله، یه بازیگره! اما علاوه بر بازیگری، نویسنده و تصویرگر ماهری هم هست. جالب اینجاست که خودش هم تصویرگری این کتاب رو به عهده داشته. این ترکیب بازیگری و نویسندگی و تصویرگری باعث شده که اون یه نگاه منحصر به فرد به داستان سرایی داشته باشه و بتونه ایده های بامزه و خاص رو به تصویر بکشه. «همه ی دوست های من…» فقط یکی از کتاب های طنز پرفروش اونه و نشون میده که چقدر در این زمینه تبحر داره.

جوری جان: نویسنده ای با آثار پرفروش و عمیق

جوری جان هم دست کمی از اوری مانسن نداره. ایشون یه نویسنده ی آمریکایی شناخته شده ست که کلی کتاب موفق و پرطرفدار برای بچه ها و نوجوان ها نوشته. خیلی از کاراش تو لیست پرفروش های نیویورک تایمز هم قرار گرفتن. اگه اسم مجموعه «دو تا خفن» به گوشتون خورده، باید بدونید که اون رو با همکاری مک بارنت نوشته و این مجموعه کلی جایزه معتبر مثل جایزه E. B. White Read-Aloud Honor رو هم برده. جوری جان هم مثل مانسن، علاقه زیادی به خلق آثار طنزآمیز و در عین حال عمیق داره. اون تو کاراش موضوعات سخت و سنگین رو با شوخی و طنز ترکیب می کنه و همین باعث شده سبک نوشتاریش خیلی خاص و جذاب باشه. علاوه بر کتاب های کودک، جان با نشریات بزرگی مثل نیویورک تایمز و گاردین هم همکاری کرده.

همکاری منحصر به فرد این دو نفر

اینکه دو تا ذهن خلاق با این سابقه و سبک مشترک کنار هم قرار گرفتن تا «همه ی دوست های من…» رو بنویسن، اصلاً اتفاقی نیست. هر دو نفر به طنز سیاه و حرف زدن از موضوعات عمیق با زبانی ساده علاقه دارن. نتیجه این همکاری، کتابی شده که همزمان ساده و پیچیده، خنده دار و غمگین، و برای بچه ها و بزرگسالان جذابه. این دو نفر تونستن یه ایده رو به قدری خوب پیاده کنن که ازش یه اثر ماندگار و دوست داشتنی بسازن.

جوایز، افتخارات و نکوداشت های برجسته

وقتی یه کتابی اینقدر خاص و متفاوت باشه، معلومه که کلی هم جایزه و تحسین و نکوداشت براش میاد. «همه ی دوست های من…» هم از این قاعده مستثنی نیست و کلی افتخار تو کارنامه اش داره که نشون میده چقدر مورد توجه قرار گرفته.

لیست جوایز و افتخارات

این کتاب تونسته افتخارات مهمی رو به دست بیاره که نشون دهنده محبوبیت و کیفیتشه:

1. کتاب پرفروش ملی آمریکا: یکی از مهم ترین افتخارات هر کتاب، پرفروش شدنشه. این کتاب با فروش بیش از 100 هزار نسخه، به یکی از پرفروش ترین کتاب های ملی آمریکا تبدیل شده که خودش گویای همه چیزه.
2. نامزد جایزه ی گودریدز در بخش طنز (2010): گودریدز یه پلتفرم بزرگ برای کتاب خون هاست و نامزدی تو بخش طنز این جایزه، نشون میده که چقدر این کتاب تو زمینه طنز موفق بوده و تونسته نظر مخاطبین رو جلب کنه.

نکوداشت ها و نظرات چهره های معروف

وقتی سلبریتی ها و منتقدین برجسته هم از یه کتاب تعریف می کنن، دیگه حرفی باقی نمی مونه:

• جسیکا بیل (Jessica Biel): دوست دارم با ذهن های پشت این کتاب کوچک و تاریک دوست باشم. این جمله از یه بازیگر معروف، نشون میده که چقدر این کتاب با ذهنیت خاص و متفاوتش، حتی برای چهره های هنری هم جذابه.
• پِیست مَگِزین (Paste Magazine): کتاب «همه ی دوست های من…» شوخ طبعی را به موضوع مرگ و میر می کشاند. این نظر، دقیقاً به ماهیت اصلی کتاب اشاره می کنه که چطور تونسته موضوعی به این سنگینی رو با طنز آشتی بده.
• لافینگ اِسکویید (Laughing Squid): این کتاب به طرز بیمارگونه ای خنده دار است. این جمله هم نشون میده که طنز کتاب چقدر خاص و بعضاً غافلگیرکننده است.

این تعریف و تمجیدها از سمت افراد و نشریات معتبر، نشون میده که «همه ی دوست های من…» فقط یه کتاب معمولی نیست؛ یه پدیده فرهنگی حساب میشه که تونسته توجه خیلی ها رو به خودش جلب کنه.

رویکردی متعادل: نظرات متفاوت کاربران

اما خب، مثل هر اثر هنری دیگه، این کتاب هم همه سلیقه ها رو راضی نکرده. بعضی از کاربران هم نظرات متفاوتی داشتن که شنیدنش خالی از لطف نیست:

• بعضی ها گفتن: کتاب جالبی بود البته برای بزرگترها. شاید بچه ها با مفهوم مرگ آشنا نباشن و این کتاب براشون خوب نخواهد بود. این نشون میده که شاید طنز تلخ برای همه سنین قابل هضم نباشه.
• عده ای دیگه نظرشون این بود: این کتاب، کتابِ مِیم (meme) ئه نه کتاب کودک. این نظر هم تأکید می کنه که این کتاب بیشتر شبیه به محتوای طنز اینترنتیه که بین بزرگسالان محبوبه تا یه قصه صرفاً برای کودکان.
• و البته بودند کسانی که اصلاً از کتاب خوششون نیومده بود و گفتند: هیچ چیز خوب و یا آموزنده ای نداشت. بی معنی و مفهوم. یا این چه سمی بود؟ این نظرات هم نشون دهنده اینه که این سبک طنز و فلسفی، هرچند برای خیلی ها جذابه، اما ممکنه با سلیقه همه جور درنیاد و بعضی ها باهاش ارتباط برقرار نکنن.

داشتن این نظرات مختلف، خودش به جذابیت کتاب اضافه می کنه و نشون میده که چقدر این اثر تونسته تو ذهن مخاطب، بحث و گفتگو ایجاد کنه. این یعنی کتاب بی تفاوتت نمی ذاره و بعد از خوندنش حتماً یه حسی بهش خواهی داشت، چه خوب چه بد!

مشخصات کتاب شناختی و اطلاعات فنی

برای اونایی که دوست دارن اطلاعات دقیق تر و فنی تری از کتاب داشته باشن، اینجا همه جزئیات رو می نویسیم تا با خیال راحت تصمیم بگیرید که آیا این کتاب برای کتابخونه تون مناسبه یا نه.

عنوان	توضیحات
نام کامل کتاب	همه ی دوست های من…
نویسندگان	اوری مانسن، جوری جان
مترجم	پیام ابراهیمی
ناشر چاپی	انتشارات پرتقال (بخشی از انتشارات خیلی سبز)
سال انتشار	۱۳۹۹ (در ایران)
تعداد صفحات	۹۶ صفحه
قطع کتاب	معمولاً رقعی یا جیبی (بر اساس نسخه چاپی)
فرمت کتاب (الکترونیک)	PDF (بر اساس اطلاعات رقبا)
زبان	فارسی (ترجمه از انگلیسی)
شابک (ISBN)	978-600-462-795-5

این اطلاعات بهت کمک می کنه تا دقیقاً بدونی با چه نسخه ای از کتاب روبرو هستی و اگه قصد خرید یا مطالعه اش رو داری، همه جوانب رو بسنجی. انتشارات پرتقال هم که دیگه نیازی به معرفی نداره؛ تو حوزه کتاب کودک و نوجوان حسابی اسم و رسم دارن و همیشه سعی می کنن بهترین ها رو منتشر کنن.

نتیجه گیری

خلاصه بگم، کتاب «همه ی دوست های من…» اثری نیست که فقط یه بار بخونیش و بذاریش کنار. این کتاب کوچیک و بامزه، یه جورایی مثل یه رفیق باحاله که میاد و باهات از سختی ها و واقعیت های زندگی حرف میزنه، ولی نه جوری که دلت بگیره، بلکه جوری که خنده ات بگیره و در عین حال به فکر فرو بری. این کتاب یه تلنگره، یه یادآوریه که زندگی با همه از دست دادن ها و تنهایی هاش، بازم پر از لحظه های قشنگه. از دایناسور گرفته تا فرشته مرگ، هر کدوم دارن بهت یاد میدن که چطور با جنبه های تلخ زندگی کنار بیای و حتی بهشون لبخند بزنی.

پس اگه دنبال یه تجربه متفاوت هستید، اگه دلتون میخواد هم بخندید و هم یه کمی تأمل کنید، و اگه از اون آدمایی هستید که دوست دارن به دنیا از یه زاویه جدید نگاه کنن، حتماً یه فرصت به این کتاب بدید. مطمئن باشید که نه تنها از خوندنش پشیمون نمیشید، بلکه شاید مثل خیلی ها، به یکی از کتاب های مورد علاقه تون تبدیل بشه. خوندن این کتاب یه جورایی مثل یه جلسه درمانی دوستانه است، بدون اینکه خودت خبر داشته باشی!