بررسی بهترین ساعت مچی سونی Sony

بهترین ساعت مچی سونی با نگاهی به گذشته، مدل های Smartwatch 2 و Smartwatch 3 هستند که در زمان خودشان نوآوری های مهمی داشتند. سونی با اینکه پیشگام تولید ساعت هوشمند بود، دیگه در این بازار فعال نیست و این مقاله بهتون کمک می کنه بفهمید چرا این اتفاق افتاد و جایگاه سونی تو دنیای گجت های پوشیدنی چطور شکل گرفت.

یادش بخیر، یه زمانی اسمارت واچ ها تازه داشتند جا باز می کردند و هر شرکتی که تو دنیای تکنولوژی اسم و رسمی داشت، می خواست سهمی از این بازار تازه رو بگیره. سونی هم که همیشه تو خط مقدم نوآوری بود، حسابی تو این قضیه پیش قدم شد و چندین مدل ساعت هوشمند و حتی دستبند سلامت رو معرفی کرد. اون موقع ها، ساعت هوشمند چیزی فراتر از یه ابزار نشون دهنده ساعت بود؛ انگار یه تیکه از گوشی تون رو مچ دستتون بود که هر لحظه نوتیفیکیشن ها و اطلاعات مهم رو جلوی چشماتون می آورد. ما تو این مقاله قراره یه سفر به گذشته داشته باشیم و ببینیم سونی تو این مسیر پر پیچ و خم چه کارهایی کرده، بهترین ساعت های هوشمندش کدوم ها بودن و چرا حالا دیگه خبری از ساعت های مچی سونی نیست.

سونی و شروع داستان ساعت های هوشمند

سونی از اون برندهایی بود که خیلی زود به پتانسیل گجت های پوشیدنی پی برد. قبل از اینکه ساعت های هوشمند غول هایی مثل اپل واچ یا گلکسی واچ بازار رو قبضه کنن، سونی با مدل های اولیه خودش مثل Smartwatch اصلی (MN2SW) وارد گود شد. این ساعت ها اون زمان بیشتر شبیه یه ریموت کنترل هوشمند برای گوشی های اندرویدی عمل می کردن. می تونستید از طریق اونا نوتیفیکیشن های تماس، پیامک و شبکه های اجتماعی رو ببینید و حتی موزیک گوشی تون رو کنترل کنید. سونی اون موقع یه دیدگاه خاصی داشت؛ می خواست یه پلی بین گوشی و کاربر بسازه که همیشه در دسترس باشه. شاید این مدل ها در مقایسه با ساعت های امروزی خیلی ساده به نظر بیان، اما یادتون باشه که اون زمان همین امکانات هم کلی هیجان انگیز بود و نشون می داد سونی چقدر به آینده تکنولوژی های پوشیدنی اهمیت می داده.

Smartwatch 2 سونی: اوج درخشش یک پیشگام

اگه بخواهیم یه ساعت هوشمند از سونی رو به عنوان یکی از مهم ترین و محبوب ترین مدل ها معرفی کنیم، بی شک سونی Smartwatch 2 یکی از اولین گزینه هاست. این مدل که اواخر سال ۲۰۱۳ عرضه شد، یه قدم بزرگ رو به جلو بود. سونی با Smartwatch 2 نشون داد که دیگه یه گجت ساده نیست و قابلیت های جدی تری رو تو چنته داره. این ساعت نه تنها پیشرفت های خوبی نسبت به نسل قبلی خودش داشت، بلکه تونست با طراحی بهتر و امکانات کاربردی تر، نظر خیلی ها رو به خودش جلب کنه.

طراحی و ساخت: یه ساعت خوش دست و مقاوم

سونی Smartwatch 2 رو با یه طراحی جذاب و شیک عرضه کرد. بند ساعت از جنس سیلیکون بود که خیلی نرم و راحت رو دست می نشست و اذیت نمی کرد. البته اگه دلتون بند فلزی می خواست، سونی برای اون هم فکر کرده بود و یه نسخه با بند استیل هم موجود بود. تازه می شد بندهای چرمی و سیلیکونی با رنگ های متنوع هم جداگانه خرید و ساعت رو حسابی سلیقه ای کرد. قسمت اصلی ساعت یه بدنه آلومینیومی داشت که حس کیفیت خوبی رو منتقل می کرد و لبه های خمیده اش هم باعث می شد خوش فرم تر به نظر بیاد. با اینکه شاید صفحه نمایشش یه کم کوچک به نظر می رسید، اما سونی واقعاً تلاش کرده بود یه تعادل خوب بین سادگی استفاده و زیبایی برقرار کنه.

یکی از ویژگی های مهم Smartwatch 2 که اون زمان خیلی به چشم می اومد، مقاومت بالای اون در برابر آب و گرد و غبار بود. با استاندارد IP57، می تونستید بدون نگرانی از خیس شدن ساعت موقع شستن دست ها یا زیر بارون، ازش استفاده کنید. این یعنی دیگه لازم نبود هر بار که می خواستید با آب سروکار داشته باشید، نگران ساعتتون باشید. دکمه پاور/قفل صفحه هم دقیقاً مثل گوشی های پرچمدار سونی طراحی شده بود که خودش یه جور امضای سونی محسوب می شد.

زیر پوست Smartwatch 2: نگاهی به مشخصات فنی

سونی Smartwatch 2 با پردازنده تک هسته ای 200 مگاهرتزی ARM Cortex M3 کار می کرد که برای اون زمان و کارهایی که ساعت انجام می داد، کاملاً کافی بود. باتری 200 میلی آمپر ساعتی این ساعت هم عملکرد خیلی خوبی داشت و با یه بار شارژ، می تونستید بین 3 تا 4 روز ازش استفاده معمولی داشته باشید. اگه هم زیاد باهاش ور نمی رفتید، تا 7 روز هم دوام می آورد که واقعاً عالی بود. شارژ کردنش هم با پورت microUSB خیلی راحت انجام می شد.

صفحه نمایش 1.6 اینچی از نوع Transflective LCD بود. شاید رزولوشن 220 در 176 پیکسلی اش امروز خنده دار به نظر بیاد، اما اون زمان این نمایشگر یه مزیت بزرگ داشت: حتی تو نور مستقیم آفتاب هم می تونستید ساعت رو به راحتی ببینید! این ویژگی باعث می شد ساعت همیشه اطلاعات رو نشون بده، بدون اینکه باتری رو حسابی خالی کنه. یه سنسور نوری هم داشت که روشنایی نمایشگر رو با توجه به محیط تنظیم می کرد.

کار با Smartwatch 2: تجربه ای شیرین یا تلخ؟

راه اندازی Smartwatch 2 خیلی پیچیده نبود. کافی بود اپلیکیشن Smart Connect سونی رو روی گوشی اندرویدی (نسخه 4 به بالا) نصب کنید و بعد با بلوتوث یا NFC ساعت رو به گوشی وصل کنید. رابط کاربری ساعت هم خیلی ساده و روون بود؛ فقط یه منو از اپلیکیشن ها داشتید و با کشیدن انگشت به پایین، نوتیفیکیشن ها رو می دیدید. کلی اپلیکیشن اختصاصی هم تو پلی استور برای این ساعت وجود داشت که می تونستید برای کارهای مختلف ازشون استفاده کنید، مثلاً اپ نقشه، Runtastic برای ورزش و کلی اپلیکیشن پیام رسان.

اما نقطه ضعف بزرگ و آزاردهنده Smartwatch 2 برای ما ایرانی ها، عدم پشتیبانی از زبان فارسی بود. واقعاً ناراحت کننده بود که هرچی پیام فارسی می رسید، به جای حروف، فقط علامت «؟» می دیدیم. این مشکل حسابی تو ذوق می زد و از تجربه کاربری کم می کرد. امیدوار بودیم سونی با یه آپدیت ساده این مشکل رو حل کنه، اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاد.

حرف آخر درباره Smartwatch 2

در مجموع، Smartwatch 2 با طراحی زیبا، مقاومت در برابر آب و غبار، و عمر باتری خوب، یکی از قوی ترین تلاش های سونی تو بازار ساعت های هوشمند بود. سونی واقعاً تونسته بود یه ساعت باکیفیت و خوش ساخت رو با قیمت مناسب عرضه کنه. تنها ایراد اساسی ش همین عدم پشتیبانی از فارسی بود که برای بازار ما یه مشکل جدی به حساب می اومد.

Smartwatch 3 سونی: پرواز به سمت اندروید ور

بعد از Smartwatch 2، سونی با Smartwatch 3 یه گام دیگه به جلو برداشت. این مدل که تو نمایشگاه IFA 2014 معرفی شد، یه جورایی نقطه عطف تو تاریخ ساعت های هوشمند سونی بود، چون این بار سونی به جای استفاده از پلتفرم اختصاصی خودش، سراغ Android Wear (که الان اسمش Wear OS هست) رفت. این حرکت باعث شد ساعت های سونی به اکوسیستم بزرگ تر گوگل وصل بشن و قابلیت های بیشتری پیدا کنن.

معرفی و تفاوت ها: GPS داخلی و پلتفرم جدید

بزرگ ترین نوآوری Smartwatch 3 نسبت به مدل قبلی، اضافه شدن GPS داخلی بود. این یعنی دیگه لازم نبود برای ردیابی فعالیت های ورزشی یا مسیریابی، حتماً گوشی تون رو همراه داشته باشید. استاندارد مقاومت در برابر آب و گرد و غبار هم از IP57 به IP68 ارتقا پیدا کرده بود که خیال آدم رو بابت استفاده تو شرایط سخت تر راحت تر می کرد.

انتقال به Android Wear هم یه اتفاق مهم بود. این پلتفرم دسترسی به کلی اپلیکیشن گوگل و توسعه دهنده های سوم رو فراهم می کرد و باعث می شد Smartwatch 3 خیلی کاربردی تر از قبل بشه. حالا ساعت فقط یه ریموت کنترل نبود، بلکه خودش تا حدی مستقل عمل می کرد.

مشخصات و چالش ها

Smartwatch 3 یه باتری 420 میلی آمپر ساعتی داشت که با وجود قابلیت های بیشتر، باز هم دوام خوبی داشت، حدود دو روز استفاده عادی. صفحه نمایشش هم از نوع Transflective LCD بود که همچنان خوانایی عالی تو نور مستقیم آفتاب رو حفظ می کرد و این یه مزیت بزرگ نسبت به نمایشگرهای AMOLED رقبا بود که تو آفتاب دید خوبی نداشتن.

با این حال، Smartwatch 3 هم بدون ایراد نبود. با اینکه GPS داخلی داشت، اما عملکردش همیشه عالی نبود و گاهی اوقات برای مسیریابی دقیق هنوز به گوشی نیاز داشتید. پورت شارژ MicroUSB هم که زیر یه درپوش قرار داشت، گاهی اوقات بدقلق می شد و برای شارژ کردن باید حسابی باهاش ور می رفتید.

پایان یک داستان: چرا Smartwatch 3 ادامه پیدا نکرد؟

متاسفانه، Smartwatch 3 آخرین ساعت هوشمند رده بالای سونی بود که عرضه شد. با گذشت زمان، سونی دیگه هیچ به روزرسانی مهمی برای Android Wear 2.0 یا Wear OS برای این ساعت منتشر نکرد و کم کم فروش اون هم متوقف شد. این پایان کار سونی تو بازار رقابتی ساعت های هوشمند بود.

Sony Smartwatch 4: آیا اصلا وجود داشت؟

اگه دنبال Sony Smartwatch 4 بگردید، احتمالاً اطلاعات خیلی کمی پیدا می کنید. بیشتر اونچه که گفته می شه در حد شایعه و خبرهای لو رفته از پروژه های ناتمامه. گفته می شد که Smartwatch 4 قرار بوده یه صفحه نمایش AMOLED و باتری 420 میلی آمپرساعتی داشته باشه، و البته GPS داخلی که از قبل تو Smartwatch 3 هم بود. اما خب، هیچ وقت این ساعت به صورت رسمی معرفی نشد و وارد بازار هم نشد. این نشون می ده که سونی از یه جایی به بعد تصمیم گرفت دیگه رو ساعت های هوشمند سرمایه گذاری نکنه و این پروژه هم نیمه کاره موند.

فراتر از ساعت: اسمارت بند سونی و دنیای Lifelog

سونی فقط به ساعت های هوشمند خلاصه نمی شد. این شرکت یه گجت پوشیدنی دیگه هم به اسم SmartBand (اسمارت بند) معرفی کرد که یه رویکرد متفاوت رو دنبال می کرد. SmartBand بیشتر یه دستبند سلامتی بود تا یه ساعت هوشمند تمام عیار و روی ردیابی فعالیت های روزمره تمرکز داشت.

SmartBand: گجت پوشیدنی متفاوت سونی

SmartBand با یه ایده جالب وارد بازار شد: Core. این Core یه قطعه کوچیک و سفیدرنگ بود که حکم مغز اسمارت بند رو داشت و داخل یه بند سیلیکونی قرار می گرفت. Core خودش صفحه نمایش نداشت و همه چیز رو از طریق لرزش و سه چراغ LED کوچک بهتون می گفت. هدف اصلی SmartBand ردیابی قدم ها، مسافت طی شده، کالری سوزانده شده و حتی الگوهای خواب شما بود. این گجت هم مثل ساعت های هوشمند سونی، ضد آب و ضد گرد و غبار بود (با استاندارد IP58) که خیلی خوب بود.

تفاوت اصلی SmartBand با ساعت های هوشمند تو این بود که نمایشگر کامل نداشت و بیشتر روی جمع آوری داده ها تمرکز می کرد. این یعنی اگه دنبال ساعتی بودید که نوتیفیکیشن ها رو روی صفحه بزرگ نشون بده، SmartBand انتخاب شما نبود. اما اگه یه ردیاب فعالیت با عمر باتری طولانی (تا 5 روز) و طراحی ساده و سبک می خواستید، SmartBand می تونست گزینه خوبی باشه. البته، وابستگی کامل به گوشی برای نمایش اطلاعات و تنظیمات هم از نقاط ضعفش بود.

Lifelog: زندگی نامه دیجیتالی شما

جذاب ترین بخش اکوسیستم SmartBand، اپلیکیشن Lifelog بود. این اپلیکیشن یه جور دفترچه خاطرات دیجیتالی برای شما بود. SmartBand همه فعالیت های فیزیکی و حتی آنلاین شما رو ضبط می کرد و Lifelog همه اون اطلاعات رو به یه تایم لاین بصری و جذاب تبدیل می کرد. می تونستید ببینید تو طول روز چند قدم برداشتید، چقدر دویدید، چقدر موسیقی گوش دادید، چند تا عکس گرفتید و حتی چقدر تو شبکه های اجتماعی چرخیدید!

Lifelog یه دید خیلی خوب از سبک زندگی روزمره تون بهتون می داد. مثلاً می تونستید نمودار خوابتون رو ببینید و بفهمید چقدر خواب عمیق داشتید. یا اگه GPS گوشی تون روشن بود، مسیرهایی که طی می کردید رو روی نقشه نشون می داد. رابط کاربری Lifelog واقعاً کاربرپسند بود و همه چیز به راحتی تو دسترس قرار داشت. به قول معروف، بدون Lifelog، اسمارت بند شاید یه گجت ساده بود، اما باهاش تبدیل به یه ابزار جادویی برای ثبت لحظه به لحظه زندگی می شد.

چرا سونی از بازار ساعت های هوشمند عقب کشید؟ (تحلیل عمیق)

شاید براتون سوال باشه که چرا سونی، با اون همه نوآوری و تلاش های اولیه، بالاخره از بازار ساعت های هوشمند کنار کشید. این موضوع دلایل مختلفی داره که فقط به سونی محدود نمی شه و خیلی از برندهای دیگه هم تجربه مشابهی داشتن:

1. رقابت شدید و فزاینده: بازار ساعت های هوشمند خیلی سریع شلوغ شد. غول هایی مثل اپل با اپل واچ و سامسونگ با گلکسی واچ، با بودجه های بازاریابی عظیم و اکوسیستم های قوی خودشون وارد میدان شدن. این رقابت اونقدر شدید بود که برای شرکت هایی مثل سونی، نگه داشتن سهم بازار خیلی سخت شد.
2. استراتژی های شرکت و اولویت بندی محصولات: سونی یه شرکت بزرگه با کلی خط تولید مختلف، از تلویزیون و پلی استیشن گرفته تا گوشی و دوربین. ممکنه مدیریت ارشد شرکت به این نتیجه رسیده باشه که سرمایه گذاری تو بخش ساعت هوشمند دیگه به صرفه نیست و باید منابع رو روی محصولاتی متمرکز کنه که سودآوری بیشتری دارن یا از نظر استراتژیک مهم تر هستن.
3. چالش های فنی و نرم افزاری: همونطور که تو بررسی Smartwatch 2 گفتیم، عدم پشتیبانی از زبان فارسی یه مشکل بزرگ بود. این نشون می داد که سونی شاید تو بومی سازی نرم افزارها یا توجه به بازارهای خاص، اونقدر که باید قوی نبود. از طرفی، توسعه پلتفرم های اختصاصی یا هماهنگ شدن با پلتفرم هایی مثل Android Wear هم چالش های خاص خودش رو داشت.
4. تغییر ذائقه کاربران و نیاز به نوآوری مداوم: اوایل، مردم از هر گجت پوشیدنی جدیدی استقبال می کردن. اما کم کم سلیقه ها عوض شد و کاربران دنبال ساعت هایی رفتن که هم شیک باشن، هم کلی قابلیت سلامت و ورزشی داشته باشن و هم عمر باتری خوبی بدن. رقبا خیلی سریع تو این زمینه ها پیشرفت کردن و سونی شاید نتونست همگام با این تغییرات پیش بره.
5. موفقیت نسبی در بخش های دیگر: سونی تو زمینه کنسول بازی (پلی استیشن) و سنسورهای دوربین، حسابی موفق بود. ممکنه این موفقیت ها باعث شده باشه که تمرکز و سرمایه گذاری شرکت به سمت این بخش ها بره و بخش های کم بازده تر مثل ساعت هوشمند، از اولویت خارج بشن.

با این تفاسیر، بعیده سونی به این زودی ها دوباره به بازار ساعت های هوشمند برگرده. شاید اگه روزی یه نوآوری انقلابی داشته باشه، دوباره وارد بشه، اما فعلاً به نظر می رسه که سونی دیگه تو این حوزه فعالیتی نداره و ترجیح داده تمرکزش رو روی جاهای دیگه بذاره.

جمع بندی نهایی: بهترین ساعت مچی سونی هنوز هم ارزش داره؟

سفر ما تو دنیای ساعت های هوشمند سونی به پایان رسید. دیدیم که سونی چطور یکی از اولین بازیگرای این بازار بود و با مدل هایی مثل Smartwatch 2 و Smartwatch 3، نوآوری های خوبی مثل مقاومت در برابر آب و گرد و غبار، نمایشگرهای خوانا تو نور آفتاب، و حتی GPS داخلی رو ارائه داد. اکوسیستم Lifelog هم که با SmartBand معرفی شد، یه ایده خلاقانه برای ثبت و ضبط زندگی روزمره بود.

اگه بخواهیم به سوال «بهترین ساعت مچی سونی» جواب بدیم، باید بگیم که Smartwatch 2 و Smartwatch 3 برجسته ترین مدل های این شرکت تو دوران فعالیتشون بودن. Smartwatch 2 یه شروع قوی بود با طراحی جذاب و عمر باتری عالی، اما از فارسی پشتیبانی نمی کرد. Smartwatch 3 هم با ورود به پلتفرم Android Wear و اضافه کردن GPS، یه قدم دیگه رو به جلو برداشت و هوشمندتر شد.

اما آیا خرید این مدل های قدیمی سونی تو بازار امروز منطقی هست؟ حقیقتش رو بخواید، دیگه نه! این ساعت ها از نظر سخت افزاری و نرم افزاری خیلی قدیمی شدن و با ساعت های هوشمند امروزی که کلی قابلیت سلامت، ورزشی، صفحه نمایش های باکیفیت و عمر باتری چند روزه دارن، قابل مقایسه نیستن. مدل های جدیدتر از برندهای دیگه، امکانات خیلی بیشتری رو بهتون می دن و تجربه کاربری به روزتری دارن. اگه به تاریخچه تکنولوژی علاقه دارید یا از طرفدارای پروپاقرص سونی هستید، شاید بتونید این مدل ها رو برای کلکسیونتون پیدا کنید، اما برای استفاده روزمره، بهتره سراغ گزینه های جدیدتری برید که تو بازار وجود دارن و امکانات به روزتری رو ارائه می دن.