بازی تاج و تخت

  • هنر و سینما
    10 سریال برتر که با یک مرگ نابود شدند

    10 سریال برتر که با یک مرگ طرفداران خود را ناامید کردند

    «مردگان متحرک» (The Walking Dead) بالاخره بعد از مدت ها به پایان رسید. اما پایان بندی اش نتوانست رضایت بعضی طرفداران را جلب کند. جز این، بخش زیادی از طرفداران این سریال با مرگ های بی شماری که در آن رخ داد، مشکل داشتند. گاهی این مرگ های ناگهانی می تواند یک سریال خوب را به کل خراب کند و خاطره ی بدی در ذهن تماشاگران بر جای بگذارد. سریال های خوب که با مرگ یکی از شخصیت های اصلی طرفداران خود را به کل ناامید کرده اند، کم نیست. بعضی سریال های خوب می توانند از این مشکل عبور و همچنان کیفیت خود را حفظ کنند، اما بعضی دیگر با همین مرگ ها نابود می شوند. تأثیر بد این مرگ ها روی مخاطب گاهی به این خاطر است تماشای بعضی مرگ ها سخت است، و گاهی بعضی سریال ها شخصیت هایی را می کشند که حضورشان برای محبوبیت سریال حیاتی بوده است. ده سریال برتر این فهرست با یک مرگ طرفداران خود را ناامید کرده اند. شما از مرگ کدام شخصیت/های سریال محبوب تان ناامید شده اید؟ 10. راگنار در «وایکینگ ها» (Vikings) بار سریال را به دوش می کشید «وایکینگ ها» درامی تاریخی است که از بسیاری لحاظ یادآور سریال برتر و محبوب «بازی تاج  و تخت» (Game of Thrones) است. داستان با راگنار (با بازی تراویس فیمل) شروع می شود، کشاورزی ساده که علی رغم تحقیرهای …

  • هنر و سینما
    بهترین سریال‌های 2022

    نقد فصل اول سریال «خاندان اژدها»: خلق را تقلیدشان بر باد داد

    در عالم ادبیات سینمایی، این گزاره‌ی کاملا درست وجود دارد که هر اثری را باید به شکل مستقل به داوری نشست. به این معنا که هر اثر یا فیلمی، جهان خودش را می‌سازد و باید در چارچوب همان جهان حاکم داوری شود؛ این که این جهان را درست برپا می‌کند، یا نه؟ این که شخصیت‌ها چنان هستند که باید، یا نه؟ این که سازندگان به آن چه می‌خواستند رسیده‌اند، یا نه؟ قیاس آن جهان با هر اثر نمایشی و فیلم دیگری از قدرت تحلیل ناچیز نویسنده خبر می‌دهد و بس. البته قیاس در ذات خود اصلا بد نیست، اما به شرط این که به واکاوی نکته‌ای از اثر مورد بحث کمک کند. اما گاهی خود اثر کاری می‌کند که نمی‌شود. هر چه در چنته داری و هر چه قلم‌فرسایی می‌کنی، باز هم اثر تو را به جای دیگری ارجاع می‌دهد. انگار خودش دوست ندارد که مستقل باشد و هویت‌مند شود. چنین آثاری خود را در هم‌نشینی با اثر دیگری تعریف می‌کنند، مخاطب را مدام به جای دیگری ارجاع می‌دهند و به قیاس وامی‌دارند. همین موضوع بزرگترین مشکل «خاندان اژدها» است؛ این که در چارچوب اثری مستقل قابل شناسایی نیست و در ظاهر نمی‌خواهد هم که باشد. انگار سازندگان روی مخاطب …

دکمه بازگشت به بالا