۱۰ حقیقت ناگفته درباره‌ی چارلی چاپلین که شما را شگفت‌زده خواهد کرد!

در این پست ، ما حقایق جالبی در مورد افسانه چارلی چاپلین ، یک کمدی معروف به خاطر فیلم های آرام و درخشانش که شاید تا به حال نمی شناختید ، می گوییم.

میراث و تأثیر چارلی چاپلین بر سینما بر هیچکس پوشیده نیست. دخالت او در این رسانه بیش از خنداندن مردم است. اغلب شاهکارهای او اغلب در میان بهترین فیلم های تمام دوران قرار دارند. امروزه کلاسهای چاپلین مانند “بچه” و “چراغهای شهر” همچنان گریه و لبخند تماشاگران را حفظ می کند.

به افتخار این افسانه ، ما یک واقعیت کمی شناخته شده در مورد چاپلین از کودکی تا بزرگسالی ارائه می دهیم. بسیاری ممکن است از درگیری در اطراف خود در برهه ای از زندگی بی خبر باشند ، اما این کافی است که مردم فیلم را بهتر از خودشان بدانند و به خاطر بسپارند.

10. او کامل است

این شاید معروف ترین نمایش چاپلین به عنوان فیلمساز انگلیسی باشد. فیلم های او ناگهان تبدیل به شاهکار نشدند. چاپلین تا آنجا که می توانست جزئیات را آماده کرد و وقتی مطمئن شد که همه چیز بی نقص است ، اظهارنظرهای بی شماری کرد. او امیدوار بود که فداکاری ها و اخلاق حرفه ای ای که داشته باشد عوامل دیگری نیز در این زمینه داشته باشد.

اگر بازیگر تمام تلاش خود را نمی کرد ، چاپلین او را مسئول می دانست. حتی به او گفته شد که پس از پایان فیلمبرداری “چراغ های شهر” ، چاپلین او را به دلیل نارضایتی از بازیگر اخراج کرد. اما بعد ، وقتی نتوانست بازیگر دیگری را جایگزین کند ، مجبور شد دوباره او را برای پول بیشتر استخدام کند.

9. چاپلین و مارلون براندو

مارلون براندو در فیلم 1967 “کنتس از هنگ کنگ” به کارگردانی چاپلین بازی کرد. براندو به عنوان یکی از طرفداران دو آتش سوزی چاپلین خوشحال بود که توانست از این فرصت برای بازی در فیلم استفاده کند. متأسفانه کنتس هنگ کنگ ، اولین فیلم رنگی چاپلین ، موفقیت آمیز بود و علاوه بر خراب کردن چهره وی به عنوان کارگردان ، رابطه او را با براندو نیز تیره کرد.

براندو بعدها چاپلین را “سادیست” خواند و چاپلین از سخنان تند او خجالت کشید. فیلم مورد استقبال منتقدان قرار نگرفت و در گیشه شکست خورد.

8. دوران کودکی او

دوران کودکی چاپلین سخت بود. پدرش که در سالن های لندن به عنوان خواننده و مجری از مردم سرگرمی می کرد ، رابطه نزدیکی با وی نداشت و از چارلی حمایت مالی نمی کرد ، بنابراین می توان گفت که او در آنجا بزرگ شده است. او در فقر است. چارلی چندین بار به اردوگاه کار اعزام شد. در جوانی ، مادرش در بیمارستان روانپزشکی بستری شد و سالها بعد فوت کرد. زندگی سخت و آشفته چارلی در بیشتر فیلم منعکس شده است ، که شاید یکی از دلایل قدرتمند بودن این شاهکار بوده است.

7. در برابر صدا مقاومت کرد

صدا برای سینما مانند یک معجزه است. اما مانند همه فناوری های جدید ، بسیاری آن را نپذیرفتند. چاپلین یکی از فیلمسازانی بود که با استفاده از صدا و دیالوگ در فیلم به شدت مخالف بود. از آنجا که اکثر کمدی های او در پانتومیم اجرا می شد ، او احساس کرد که این صدا واقعاً غیر ضروری است. فیلم چراغ های شهر در زمانی تولید شد که صدا تبدیل به یک تمرین سینمایی شد و حتی فیلم صامت هنوز هم نتایج خاصی داشت. علیرغم مخالفت وی با بحث های فزاینده بر سر این که چرا او همچنان اصرار دارد فیلم خود را خاموش نگه دارد ، چراغ های شهر موفقیت بزرگی را به همراه داشت و از آن به عنوان یکی از محبوب ترین شاهکارهایش یاد می شود.

6. او نوازنده خوبی است

چاپلین علاوه بر ساخت فیلم های با استعداد ، یک موسیقیدان خودآموخته است. به همین دلیل ، وقتی نوبت به موسیقی فیلم هایش می رسد ، او بهترین کار را کرد تا بهترین کار را انجام دهد. او بیشتر موسیقی فیلم را انجام داد. اگرچه نمی توانست موسیقی کاغذی بخواند ، اما از آهنگسازان دیگر برای تبدیل ایده های خود به شکل نوشتاری کمک گرفت. به همین دلیل ، بسیاری تصور می کردند که از آهنگسازان باید تقدیر کرد ، اما اکثر کسانی که با آنها کار می کردند اصرار داشتند که نتیجه نهایی نتیجه ایده های خود چاپلین است.

5. دیکتاتور بزرگ

دیکتاتور بزرگ یکی از پروژه های مورد علاقه چاپلین بود ، حتی اگر عواقب منفی داشته باشد. در حالی که فیلم چندین نامزدی اسکار ، از جمله بهترین فیلم را دریافت کرد ، برخی از آنها تمایلی نداشتند که هنر خود را به عنوان کارگردان فیلم با سیاست ترکیب کنند. به طور خاص ، فیلم با یک سخنرانی پنج دقیقه ای به پایان می رسد که در آن چاپلین مستقیماً با تماشاگران صحبت می کند و از آنها می خواهد در برابر فاشیسم و ​​ناسیونالیسم بایستند. برخی از شباهت هایی که مردم بین او و هیتلر مشاهده کردند ، به ویژه ظاهر ریش دار او ، او را برای این نقش الهام بخشید. حزب نازی که چاپلین را یهودی می خواند ، از طبیعت آرایشگر یهودی الهام گرفته بود.

4. داستان عشق او

کسانی که فیلم های چارلی چاپلین را دنبال می کنند و به ازدواج او علاقه مند هستند ، نقاط مشترکی پیدا خواهند کرد. چارلی چندین بار ازدواج کرده و با زنانی که از او کوچکتر هستند ازدواج کرده است. حتی امروز ، این موضوع هنوز برای داوران جذاب است ، به خصوص از آن زمان که بحث برانگیز بوده است.

آخرین همسر او ، اونا اونیل ، که در سال 1943 با آن ازدواج کردند ، هجده سال ازدواج کرد و چاپلین بیش از پنجاه سال سن داشت. با وجود تفاوت سنی ، این زوج تا زمان مرگ چاپلین در کنار هم ماندند و هشت پسر به دنیا آوردند.

3. اتهامات مورد علاقه کمونیست ها

مسیو وردو ، کمدی سیاه 1947 درباره چند قاتل ، نامزد دریافت جایزه اسکار شد ، اما این اولین پروژه شکست خورده او در ایالات متحده بود. انتقاد از سرمایه داری و حمایت جامعه مدرن از جنگ و سلاح های کشتار جمعی جنجال برانگیخته است. او تنها یکی از دلایلی بود که ارتش آمریکا او را به همدردی با کمونیست ها متهم کرد. چاپلین این اتهامات را رد کرد اما از ایالات متحده به دلیل سوء استفاده از اعضای حزب انتقاد کرد. در آن زمان ، لقب کمونیست به معنای خیانت بود و چنین تاثیری بر زندگی شخصی و احتمالاً کل زندگی هنری او داشت.

2. وی ایالات متحده را به مدت بیست سال ترک کرد

در سال 1952 ، هنگام سفر به لندن برای نیمه اول نمایش خود ، جیمز پی مک گرنجر ، دادستان کل ، اجازه ورود چارلی چاپلین به ایالات متحده را لغو کرد. او گفت که اسناد مهمی از اقدامات چارلی چاپلین علیه آمریکا دارد ، اما بعداً ثابت کرد که اینطور نیست. چاپلین سعی نکرد دوباره وارد شود و بسیار خوشحال بود که بقیه روزهای خود را در اروپا گذراند. او بیست سال بعد بازگشت و گواهی نامه ای از آکادمی علوم و هنرهای سینمایی دریافت کرد. چاپلین منتقد شدید برخی از موضوعات در ایالات متحده بود ، اما او هرگز به شدت مخالف آمریکایی ها نبود.

1. او تابوت خود را دزدید

چاپلین در سال 1977 در سن 18 سالگی درگذشت. سال بعد دو مرد قبر او را حفر کردند و تابوت را دزدیدند تا از بیوه زن پول بدزدند. سرانجام عاملان جنایت دستگیر شدند و تابوت را پیدا کردند که جسد چاپلین هنوز داخل آن بود. او به قبر خود بازگشت ، این بار تابوتش را با سیمان پوشانده بودند تا از تکرار چنین حوادثی اطمینان حاصل شود.

منبع: screenrant