معرفی فیلم ترمینال؛ زمانی که به انتظار می‌گذرانیم (فیلم‌های نوروزی قسمت ۱۵)

“ترمینال” ، فیلمی که توسط استیون اسپیلبرگ کارگردان مشهور سینما در سال 2004 تولید شد ، با استقبال خوب و شاید مهمترین آن مواجه شده است. برای ما ایرانی ها ، شاید فیلم جالب تری باشد زیرا از داستان یک مهاجر ایرانی به نام مهران کریمی ناصری الهام گرفته است. مهران کریمی در مسجد سلیمان متولد شد. او به اروپا می رود و در بلژیک به عنوان پناهنده سیاسی پذیرفته می شود اما کریمی که به دنبال پدرش است به انگلستان می رود. در آنجا به امید پناهندگی جدید ، سند قبلی پناهندگی را از بین می برد. بلژیکی ها آن را به انگلیسی ها منتقل می کنند و بالعکس تا زمانی که فرودگاه شارل دوگل را ترک نکنند و بدون مدرک تحصیلی ، از سال 1988 تا 2006 در فرودگاه دوگل زندگی کنند.

در اسپیلبرگ ویکتور ، شخصیتی بر اساس مهران کریمی از یک کشور خیالی به نام کراکوجیا است و وقتی به فرودگاه نیویورک می رسد متوجه می شود که گذرنامه وی دیگر معتبر نیست زیرا به رسمیت شناخته نشده است ایالات متحده دیگر صاحب کشوری به نام کراکوجیا نیست به مدیر فرودگاه چاره ای جز ادامه دادن آن برای حل مشکل ندارد. مشکلی که سالها ادامه دارد.

بخش بزرگی از گرما و دقت فیلم نتیجه بازی تام هنکس است و بخش دیگر به تسلط اسپیلبرگ در قصه گویی برمی گردد. ویکتور سالها در انتظار زندگی خود بوده است ، اما این انتظار اتلاف وقت نیست. او واقعاً در فرودگاه می نشیند و با مسافران و کارکنان فرودگاه دوست می شود و شخصیت او رشد می کند.

منتقدان می گویند اسپیلبرگ با این فیلم به سرزمینی رفت که هنوز برپا نکرده بود. برخی از منتقدان ، مانند اسکات نیویورک تایمز ، از این تجربه استقبال کردند ، اما برخی دیگر گفتند که این فیلم مهارت های اسپیلبرگ را به طور کامل نشان نمی دهد ، و گاهی اوقات فیلم خسته کننده می شود.

“ترمینال” یکی از آن فیلم هایی است که به ما یادآوری می کند که چند سال دیگر زندگی جدیدی در انتظار ماست ، اما نباید زمان را هدر داد و تمام وقت را باید انجام داد.